Υπάρχει ένας πολύ σημαντικός όρος στα σανσκριτικά που λέγεται paramparai και σημαίνει διαδοχή/κληρονομιά γνώσης από τον γκούρου στο μαθητή. Είναι μια πολύ ξεχωριστή μύηση που χρειάζεται χρόνια πρακτικής και αφοσίωσης στο δάσκαλο, για να μπορέσει ο μαθητής να έρθει σε επαφή , όχι με την επιφανειακή γνώση του κάθε πνευματικού συστήματος, αλλά με τη θέση αυτού του συστήματος στα κοσμικά αρχεία. Τότε μόνο οι πρακτικές και θεωρίες μπορούν να έχουν ολοκληρωτικό αποτέλεσμα, τότε μόνο οι πρακτικές και θεωρίες μπαίνουν βαθιά μέσα μας και μας αλλάζουν πραγματικά. Αλλιώς οι αλλαγές μας θα είναι προσωρινές, όσο προσωρινή θα είναι και η γνώση μας.
Ζούμε σε μια εποχή που πληρώνουμε έναν ψυχοθεραπευτή για να μας βοηθήσει να βρούμε τον εαυτό μας. Και τον πληρώνουμε ακριβά έτσι ώστε να μην χρειάζεται να συνδεθούμε μαζί του. Ζούμε σε μια εποχή που πληρώνουμε έναν δάσκαλο να μας μάθει 5-6 πνευματικές πρακτικές για να μας πληρώνουν να τις μάθουμε κι εμείς αλλού. Και πάλι πληρώνουμε ακριβά την γνώση αυτή έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία υποχρέωση και καμία σύνδεση μετά. Η αφοσίωση παρεξηγείται για δουλοπρέπεια και η ευγνωμοσύνη για αφέλεια. Και όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα γιατί αλλιώς δεν είναι πραγματικά.
Σε αυτή την εποχή της μη-δέσμευσης και των πνευματικών σούπερ μάρκετ, στην εποχή της άμεσης φώτισης και της πληρωμένης μύησης, ας δούμε γιατί παλιά, τα πράγματα ποτέ δεν ήταν έτσι:
Τι γράφει η δασκάλα μας Meenakshi Devi Bhavanani για την πνευματική διαδοχή (paramparai)
«Πρόσφατα μου θύμισαν μια θαυμάσια ανθρώπινη συνειδητοποίηση του Rubert Sheldrake που ονομάζεται «μορφογενετικό πεδίο». Μορφογενετικό πεδίο είναι ένα πεδίο σκέψης ή ενέργειας που έχει πάρει συγκεκριμένη δονητική μορφή (πχ σκεπτομορφή), έχει συγκεκριμένο συντονισμό και έχει δημιουργηθεί από ζωντανές υπάρξεις. Συνειδητοποίησα ότι είναι η ίδια ιδέα πίσω από το paramparai (πνευματική διαδοχή) καθώς και τα ακάσικα αρχεία.
Ο χώρος της κοσμικής μνήμης (chit) δεν είναι καθόλου προσωπικός, αφού τα μορφογενετικά πεδία είναι υπαρκτά και συνεχίζουν να υπάρχουν ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στην αρχική τους πηγή. Οποιοσδήποτε που μπορεί να υιοθετήσει τη σωστή μέθοδο ή οποιοσδήποτε γνωρίζει «τον συνδυασμό της κλειδαριάς» μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση σε κάποια πηγή πληροφοριών και να κάνει γιγάντια βήματα στην εξέλιξη του. Το μορφογενετικό πεδίο μπορεί να περιέχει και αυτό που ο Curl Junk ονομάζει το συλλογικό ασυνείδητο.
Αυτό δεν είναι καινούργια ιδέα για την φιλοσοφία της Γιόγκα, όμως ο επιστήμων Rubert Sheldrake ανακάλυψε αυτή τη θεωρία πριν από μερικές δεκαετίες. Οι αρχαίοι γιόγκις το ονομάζουν chit = κοσμική μνήμη ή ακάσικα αρχεία. Αυτή η θεωρία υποδηλώνει ότι όπως η ενέργεια, η σκέψη δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί. Κάθε σκέψη θα αντηχεί εσωτερικά στο akash (διάστημα) και κάθε νους που μπορεί να συντονιστεί σωστά, μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτό. Ακριβώς όπως με το ραδιόφωνο μπορεί κάποιος να αποκτήσει πρόσβαση σε διάφορα ραδιοκύματα και να τα μετατρέψει σε ήχο, έτσι ενσωματωμένες πληροφορίες, "σκεπτομορφές" στο akash μπορούν να ληφθούν από όσους κατανοούν τον μηχανισμό. Ο αρχαίοι γιόγκις μέσω διαλογισμού είχαν πρόσβαση σε αυτή την κοσμική μνήμη. Επομένως, όταν κάποιο άτομο καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση σε μια ιδέα ή έννοια ή εφεύρεση, να "βρεθεί ένας τρόπος", ένα μονοπάτι που και άλλοι να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο μονοπάτι αυτό. Έτσι εισέρχεται στο πεδίο της «ανθρώπινης κληρονομιάς» και γίνεται μέρος της συλλογικής συνείδησης και στη συνέχεια εκδηλώνεται στην πολιτιστική, κοινωνική ζωή.» (Yogamani Kalaimamani Yogacharini MEENAKSHI DEVI BHAVANANI)
Κάθε δάσκαλος έχει χαράξει ένα μονοπάτι μέσα στα κοσμικά αρχεία. Έχει το δικό του μορφογενετικό πεδίο, το δικό του ακασικό αρχείο! Αυτό το μονοπάτι περιέχει πρακτικές , θεωρίες σε συγκεκριμένη σειρά και ακόμα ίσως σε συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, ώρα και ρυθμό. Είναι δοκιμασμένες ιεροτελεστικές δράσεις, που είχαν αποτέλεσμα για πολλούς αφοσιωμένους, και έτσι αυτές οι ιεροτελεστικές δράσεις απέκτησαν δύναμη. Η τακτικότητα/επανάληψη/ρυθμός των προηγουμένων από εμάς, έδωσαν δύναμη στο συγκεκριμένο μονοπάτι. Πως εμείς ωφελούμαστε από τη δύναμη αυτή; Με τη δική μας τακτικότητα/επανάληψη/ρυθμό, συντονιζόμαστε με τα κοσμικά αυτά αρχεία. Αυτή όμως συνεχόμενη επανάληψη, δεν θα μπορούμε να έχει την μέγιστη της δύναμη χωρίς την ταυτόχρονη επίγνωση μας στην πνευματική αλυσίδα (paramparai) που οδηγεί στα κοσμικά αυτά αρχεία. Δηλαδή στην αφοσίωση στον δάσκαλο που μας έδειξε το μονοπάτι αυτό. Ο δάσκαλος είναι ο δρόμος και η αφοσίωση μας είναι ο χάρτης για το δρόμο αυτό και τον τελικό στόχο. Η επίγνωση το δασκάλου είναι η επίγνωση του δρόμου. Η αφοσίωση στο δάσκαλο είναι το περπάτημα του δρόμου. Χωρίς αφοσίωση, ο δρόμος είναι μακρύς και περίπλοκος (γίνεται περίπλοκος λόγω των παρενεργειών του εγώ).
Τα κακά νέα: οι πραγματικοί δάσκαλοι είναι λίγοι. Τα καλά νέα: οι πραγματικοί δάσκαλοι φροντίζουν να μεγαλώσει η αλυσίδα τους , έτσι μπορείς να βρεις αντιπροσώπους τους παντού!
Το μόνο που μένει, είναι να καταπολεμήσουμε το φόβο της δέσμευσης και να ξεφορτωθούμε την ακαταμάχητη ψευδαίσθηση ότι η προσωπική εξέλιξη γίνεται θαυματουργικά και άμεσα, σαν ένα είδος επιφοίτησης Αγίου Πνεύματος , χωρίς προσπάθεια, τακτικότητα, αφοσίωση και ευγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου