Σεξ/φαγητό/συναναστροφές: οι μεγάλοι καταναλωτές (1ο μέρος: φαγητό)


Φανταστείτε το σώμα σαν μια υπερσύγχρονη μηχανή που ελέγχεται από ένα υπερσύγχρονο βιοκομπιούτερ που μέσω του κεντρικού συστήματος συνδέεται με όλα τα άλλα βιοκομπιούτερ γύρω μας. (συμπεριλαμβανομένων και λιγότερο πολύπλοκων βιοκομπιούτερς όπως των ζώων). Από πού παίρνει ενέργεια αυτή η μηχανή; Το κομπιούτερ στο σπίτι μας, μπαίνει στην πρίζα. Εμείς; Πού είναι η πρίζα μας;
Οι κάτοικοι της γης, βρίσκονται σε μια συνεχή μάχη για να κερδίσουν ενέργεια. Όσο πιο πολύπλοκοι είναι, τόσο περισσότεροι ενέργεια χρειάζονται. Υπάρχουν καλά και κακά νέα: ενέργεια υπάρχει αρκετή και ρέει συνέχεια αλλά το βιοκομπιούτερ μας έχασε την ικανότητα να την απορροφά 100%.

Όλα άρχισαν από τη στιγμή που ο άνθρωπος και τα ζώα σταμάτησαν να παίρνουν ενέργεια wireless και αποφάσισαν να χειριστούν την απορρόφηση ενέργειας manual. Ο άνθρωπος και τα ζώα ζούσαν «στον κήπο της Εδέμ» και όλοι μαζί ζούσαν αγαπημένοι. Και ξαφνικά, ο άνθρωπος αποφασίζει και  «τρώει το μήλο». Από τότε η ενέργεια δεν απορροφάται αυτόματα αλλά χρειάζεται να την παίρνουμε μόνοι μας.

Οι πιο πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος να πάρεις ενέργεια είναι μέσω της τροφής-ότι η ενέργεια μετριέται σε θερμίδες. Κι όμως, οι θερμίδες και γενικά οι υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπη χρειάζονται μόνο για το φυσικό μας σώμα που αποτελεί το μόνο το 1/5 της ύπαρξης μας. Επίσης (κάτι που δεν θα αναλύσω τώρα, αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον) τα συστατικά αυτά βρίσκονται σε μικροσκοπική μορφή (micro-food) στην ατμόσφαιρα.
Οι επιστήμονες λένε ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται περίπου 20% των προϊόντων μεταβολισμού μας, για τις λειτουργίες του. Αυτό όμως ισχύει για έναν κοινό εγκέφαλο που υπηρετεί μόνο τον τρισδιάστατο υλικό κόσμο και χρειάζεται ενέργεια μόνο για τις υλικές του δράσεις (που είναι το ένα πέμπτο της ύπαρξης μας). Τα υπόλοιπα «σώματα» μας (συναισθηματικό, νοητικό, υπερνοητικό και πνευματικό) χρειάζονται κι αυτά τον εγκέφαλο ως διάμεσο και ζουν όλα με πράνα- ζωτικότητα. Άρα οι ανάγκες του εγκεφάλου είναι 20% φυσική τροφή και 80% πράνα. Ας δούμε και μερικούς άλλους αριθμούς:
1.        99.56% της απορρόφησης της Πράνα (ζωτική ενέργεια) γίνεται μέσω της πλήρης αναπνοής και μόνο το υπόλοιπο ποσοστό απορροφάται από το φαγητό.
2.       Ένας μέσος άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 20% των πνευμόνων του άρα παίρνει μόνο 20% των δυνατοτήτων του σε πράνα.

Με λίγα λόγια, ένας κοινός εγκέφαλος παίρνει 20% αντί 80% πράνα και πρέπει να τη μοιραστεί με το υπόλοιπο σώμα. Γι αυτό ο πλανήτης είναι γεμάτος με συναισθηματικά και νοητικά ανάπηρους ανθρώπους που πασχίζουν να επιβιώσουν κλέβοντας πράνα ο ένας από τον άλλο, για να ταΐσουν το ανάπηρα συναισθηματικά και νοητικά σώματα τους. (αυτό θα τα αναλύσουμε στο μέρος 3:συναναστροφές)   

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Όπως αναφέραμε πριν, το ανθρώπινο βιοκομπιούτερ, χιλιάδες (ή εκατομμύρια) χρόνια πριν, προγραμματίστηκε να παίρνει ενέργεια manual , έτσι η αυτόματη απορρόφηση ενέργειας, σταδιακά απενεργοποιήθηκε («use it or lose it» που λέει και η δασκάλα μου). Ο άνθρωπος έμαθε τον τρόπο να παίρνει πράνα από τον αέρα, τον ήλιο και τη γη και θερμίδες από τις τροφές. Σταδιακά όμως το σώμα και ο υλικός κόσμος έγιναν πολύ σημαντικά και επιβλήθηκαν στα άλλα «αόρατα» σώματα μας. Τώρα πια, η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρούν ότι τα συναισθήματα και ο νους είναι απλά μέρος του υλικού σώματος (αισθήματα=νους=εγκέφαλος) και ότι δεν υπάρχει πνευματικό σώμα (ψυχή). Έτσι έπαψαν να ταΐζουν τα αόρατα σώματα, με τη σκέψη πως αν ταΐζουν το φυσικό σώμα, αυτό θα φροντίσει για τα υπόλοιπα. Σκεφτόμαστε όμως εντελώς αντίθετα: τα ανώτερα σώματα είναι αυτά που έχουν τη δύναμη να τροφοδοτήσουν το σύστημα. Αφήσαμε όλη την ευθύνη της ύπαρξης μας στο σώμα και γι αυτό αρρωσταίνουμε (και ο νους δεν μπορεί πια να επιβληθεί), πεινάμε (ακόμα κι όταν απλά χρειαζόμαστε αγάπη), και μισούμε (ενώ απλά μπορούσαμε να δίναμε πράνα ο ένας στον άλλο-είναι δωρεάν!).

«Να λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος που τρώει όπως ταΐζει τα γουρούνια του (για να τα φάει) και μαζεύει , μαζεύει τροφή στα ντουλάπια του για να μην πεινάσει και στουμπώνει το σώμα με πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπη και μετά αναρωτιέται ποιο είναι το νόημα της ζωής και γιατί δεν μπορεί να νιώσει πλήρης.»

Ταΐζουμε το λάθος σώμα. Τώρα πρέπει να νιώσουμε βαθιά την αποδυνάμωση που μας έφερε ο προγραμματισμός αυτός και να εργαστούμε με τακτικότητα/επανάληψη/ρυθμό (“abhyasaaccording to Patanjali or the three Rs from Gitananda Yoga) για να το αλλάξουμε.

Ένας τρόπος όπως είπαμε πριν, είναι η αναπνοή. Βαθιά πλήρης συνειδητή αναπνοή με τη σκέψη ότι θρέφουμε την ύπαρξη μας με τον αέρα. ΠΡΟΣΟΧΗ: η παραγωγή της πράνα μέσω της αναπνοής δεν γίνεται τόσο λόγω της πράνα που περιέχει ο αέρας αλλά λόγω της πολικότητας που δημιουργείται από την εισπνοή και εκπνοή! Γι αυτό θα ήταν καλό, η εισπνοή και εκπνοή να διαρκούν το ίδιο (εκτός αν έχετε λάβει άλλη πληροφορία από κάποιον έμπειρο δάσκαλο γιόγκα).

Δεύτερος τρόπος είναι ο ήλιος και η γη. Ο ήλιος είναι καθαρή πράνα. Η γη απορροφά την ηλιακή ενέργεια αυτόματα. Άρα η επαφή με τον ήλιο (ειδικά 44 λεπτά πριν και μετά το ηλιοβασίλεμα) και το περπάτημα ξυπόλητοι είναι τεχνικές απορρόφησης πράνα.

Τρίτος τρόπος και πιο σημαντικός. Νοητικός επαναπρογραμματισμός. Η αλήθεια είναι πως κανένας τρόπος δεν θα δουλέψει αν δεν ξυπνήσουμε πρώτα την περιοχή εκείνη του νου που δέχεται τα αόρατα. Όταν ο νους καταφέρει να επαναδεχτεί το αόρατο θα μπορεί να νιώσει την πράνα, να την βρίσκει και να την απορρόφα. Τότε θα νιώσει ότι κάθε φορά που τρώει ένα τεράστιο γεύμα και θέλει να πάει να κοιμηθεί, είναι επειδή η χώνεψη της τροφής τελικά χρειάζεται πράνα (που δεν έχει) για να διασπαστεί. Θα νιώσει ότι οι περίπλοκες και βαρυψημένες τροφές παίρνουν πράνα. Θα νιώσει και κάτι άλλο πολύ πολύ σημαντικό: ότι ο νους μπορεί να μετακινεί την πράνα. Αυτό σημαίνει ότι η πράνα από όλο το σύμπαν πηγαίνει εκεί που πηγαίνει η προσοχή μας. Κι αν η προσοχή μας πηγαίνει στο τι θα αγοράσουμε να φάμε, πόσο πονάει το στομάχι μας μετά από το αρνάκι φρικασέ και το κέικ για επιδόρπιο, τι θα μαγειρέψουμε για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, ποιο είναι το καλύτερο εστιατόριο της πόλης και πότε θα πάμε, τι θα προσφέρω ή τι θα μου προσφέρουν στο πάρτι την Κυριακή…. απλά ας σκεφτούμε πόση ώρα την ημέρα σκεφτόμαστε το φαγητό. Όση ώρα του δίνουμε, τόση προσοχή του δίνουμε. Όση προσοχή του δίνουμε, τόση πράνα πάει εκεί.

Κάποιος θα αναρωτηθεί: αν βρω τρόπους να απορροφώ πράνα, γιατί να μην σπαταλάω την πράνα μου στο φαγητό; Αν επιλέξουμε το φαγητό να είναι «ο μεγάλος καταναλωτής» τότε πάλι δίνουμε σημασία στο 1/5 της ύπαρξης μας που είναι το σώμα. Έτσι, αφήνουμε απενεργοποιημένα τα κέντρα του εγκεφάλου που συνδέονται με τα ανώτερα σώματα μας (συναισθήματα/νου/υπερ-νου/ψυχή), που πεινάνε και αναγκάζονται να μείνουν απενεργοποιημένα για να κάνουν οικονομία ενέργειας/πράνας.

Οι νόμοι του σύμπαντος προβλέπουν ελεύθερη βούληση για το ανθρώπινο είδος, έτσι αυτό μπορεί να ορίσει σαν «μεγάλο καταναλωτή» της προσοχής του οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί. Μπορεί να είναι το φαγητό ή το σεξ (μέρος 2ο) ή οι συναναστροφές (μέρος 3ο). Και… καλή μας τύχη.  


Αναφορές: ευχαριστώ τους ορατούς δασκάλους μου Ananda Balayogi Bhavanani και Meenakshi Deni Bhavanani για τις πληροφορίες που μου δίνουν συνεχώς μέσα από τα γραπτά τους και τις ομιλίες τους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Popular / Δημοφιλέστερα

Favourite / Αγαπημένα

Μετά το Χώμα

  Όταν η ψυχή αλάφρωσε από το χώμα Έμεινε σε μια γωνιά με ημίφως Για να ορίσει τι θα κρατήσει.   Αναμνήσεις αναπάντεχες Εμπειρίε...