Μετά το Χώμα

 

Όταν η ψυχή αλάφρωσε από το χώμα

Έμεινε σε μια γωνιά με ημίφως

Για να ορίσει τι θα κρατήσει.

 

Αναμνήσεις αναπάντεχες

Εμπειρίες απρόβλεπτες

Στιγμές απροσδόκητες

Εικόνες αιφνίδιες

Ιδιότητες αλόγιστες   

Και το κυριότερο : Συντροφιές.

 

Όχι αυτές που όριζαν τα ένστικτα

Σίγουρα όχι αυτές.

Γιατί;

 

Αναρωτιέμαι πως γίνεται να ορίζει μια ολόκληρη ζωή εκείνο που θα χάσει κάθε εξουσία

Εκείνο που στην καθοριστική, δεν δύναται να ξεδιαλέξει.

Εκείνο που έχει τώρα πεθάνει .

 

Μια παιδική αγκαλιά.

Ένα περαστικό βλέμμα.

Οι γονιοί …

Οι στιγμές που η αγάπη ήταν καθαρή -όχι απαραίτητα αμοιβαία.

Τα ψεύτικα , συνειδητά και ασυνείδητα λόγια.

Οι ώρες μίσους. Όλες οι ώρες μίσους χωρίς καμία έκπτωση.

Οι σπάνιες ώρες καθαρής ένωσης. Όλες ευτυχώς. Χωρίς καμιά παράλειψη.

Οι καινούριες ζωές.

Τα σημεία τέλους.

Κάποια όνειρα ύπνου (γιατί; Δεν μπορώ να το εξηγήσω)

Οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες.

Όταν η συμπόνια αναδυόταν σε πράξη.  

Όταν η απώλεια ήταν τετελεσμένη .

Όλες οι σιωπές.  

Όλες οι εμπνεύσεις.  

Όλα τα ανιδιοτελή αγγίγματα.

Καμία προσβολή

Καμία απόκτηση

Καμία πραγμάτωση

Και το κυριότερο: καμιά αισθητική ή αισθησιακή παρακαταθήκη.

 

Πόσο χρόνο έχασε ο νους, με προσήλωση , να υπηρετεί  το μάταιο.  

Ωστόσο, ό χρόνος ήταν δικός του.

Δικό μου, είναι το αιώνιο.

 

Κ.Κ.

Από τη συλλογή "Αναλαμπές"