Ξόρκια - Κορίνα Κονταξάκη

 

                                                                   

                                              Ξόρκια

 

Ξόρκι είναι μια εστιασμένη πρόθεση, μια ευχή, προσευχή, απόφαση που εκφράζεται τελετουργικά. Στόχος αυτού του μικρού βιβλίου είναι να συντονιστούμε με την εσωτερική μας δύναμη και να υλοποιήσουμε την ανώτερη μας μορφή.

Γράφω ξόρκια που είναι για μένα και για άλλους ανθρώπους που ξέρω που θα τους απευθύνομαι με ψευδώνυμα. Πάντα όμως με στόχο την ανάδυση της ψυχής μας. 

Αυτή η ιδέα άρχισε όταν κατάλαβα τη δύναμη που έχουν οι λέξεις όταν συνδυάζονται με τελετουργία. Δεν πιστεύω στην επανάληψη των προθέσεων. Ούτε πιστεύω στα θαύματα. Πιστεύω στο συντονισμό με την ψυχή που φέρνει το ύψιστο θαύμα: αυτό που θέλω και αυτό που χρειάζομαι να είναι το ίδιο. Δεν ελπίζω να γίνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα. Ελπίζω να είμαστε ευτυχισμένοι όλοι.

Όταν λοιπόν κάποιος/κάποια μου ζητάει βοήθεια, το ξόρκι προβάλλει από μόνο του, χωρίς να το επιδιώξω. Καμιά φορά το δίνω στο άτομο στο οποίο ανήκει. Καμιά φορά όχι. Πολλές φορές απλά το γράφω και το μοιράζομαι στο μέσα δικτύωσης πολύ αργότερα, ώστε να μην καταλάβει ο δέκτης ότι του ανήκει. Όπως τα όνειρα, έτσι και τα ξόρκια δεν πρέπει να φωνάζουν, ούτε να επιβάλλονται στο εγώ μας. Πρέπει να εισβάλουν αργά και μυστικά μέσα μας και να μας μεταλλάσσουν εν αγνοία μας.

 

Loka samasta sukhino bhavantu

Sarve Janah Sukhino Bhavantu

Om shanti om

 

Ας ρέει η ζωή για όλους, σε όλες τις μορφές της

Ας είμαστε όλοι ελεύθεροι και ευτυχισμένοι

Ειρήνη ημίν

 

(Ινδουιστική προσευχή)

                                                                  Ακίνητη, Σιωπηλή, Θεά 

Η Σκοτεινή Ιερή Μήτρα που γέννησε τον κόσμο,

Γέννησε το Θεό

Περιμένει, Ακίνητη, Σιωπηλή.

 

Τρομάζει με το Μαύρο Της, εκείνον που αρνείται να χαθεί.

Πανικοβάλλει με την απραξία Της, εκείνον που γνωρίζει μόνο ό,τι κινείται.

Τρομοκρατεί με τη σιωπή Της, εκείνον που χρειάζεται λόγια για να υπάρχει.

Εξοργίζει με την απόσπαση Της, εκείνον που τρέφεται από την αντίπραξη.

Αποτρέπει με το θέλγητρο Της, εκείνον που υποκύπτει στα ένστικτα του.

 

Κι όμως, το σκοτάδι Της, περικλείει όλους τους ήλιους του σύμπαντος.

Η αδράνεια Της, όλες τις πράξεις.

Η σιωπή Της, όλες τις κρυφές αλήθειες.

Η ανεξαρτησία Της, όλη την αγάπη του Θεού.

Η γοητεία Της, όλη την επιρροή της θέλησης.

 

Ιερή, Παρθένε, Δέσποινα

Ακαριαία, ανόθευτη , Υπεραγία

Μέσα Σου γίνονται όλα

Και μέσα σου θα τελειώσουν όλα.

Δεν χρειάζεσαι αφετηρία, είσαι η Αρχή χωρίς προέλευση.

 

Μονάχα Εσύ

Μπορείς να υπάρχεις χωρίς το αντίθετο σου

Μονάχα εσύ δημιουργείς χωρίς εργαλεία και υλικά.

Μονάχα εσύ αποτελειώνεις κάθε άγνοια από το σκοτάδι των αντιθέτων.

 

Περατώνεις τα πάντα με το όμοιο τους

Καταπατάς κάθε υλικό κανόνα και νόμο

Αντιτίθεσαι στο νόμο της δράσης

Παραβλέπεις ακόμα και το Θεό

Δεν σε παύουν τα πλαστουργήματα σου.  

 

Μονάχα εσύ

Αναπλάθεσαι μέσα Σου

Χωρίς αντίθετο να σε φορτίζει

Ούτε όμοιο να σε κατοπτρίζει.

 

Αθάνατη, αφού περιέχεις το θάνατο

Ολοκληρωμένη αφού ορίζεις το Όλον

Παντοδύναμη αφού Εσύ δημιουργείς κάθε ισχύ.

 

Δεν χωράς μέσα στα δημιουργήματα σου

Μόνο με σύμβολα και μύθους μπορείς να αστράψεις μέσα στο Θεό.  

Πριν η άγνοια σε παραμορφώσει.

Πριν το καθορισμένο σε αλλοιώσει.

Πριν το οριοθετημένο σε μειώσει.

 

Μόνο το Ένα μπορεί να μου δώσει την πληρότητα Σου.

Μόνο η αποξένωση μπορεί να με ταυτίσει μαζί Σου.

Μόνο η Αγάπη μπορεί να μου δώσει μια στιγμή Σου.

Μια αγάπη μόνη της, χωρίς ανταπόκριση ή έκφραση

Χωρίς ανταλλαγή ή συναναστροφές.

Ένα πανίσχυρο, Ένα.

Χωρίς προορισμό, στόχο, αρχή και τέλος.

Χωρίς βαρύτητα, χωρίς αντίθετα.

‘Ένα μόνο Του, προς το Ένα, για το Ένα.

 

Κάνε με να αντέξω την ένταση Σου

Βοήθα με να κινηθώ προς την ορμή Σου

Ρούφηξε με, μέσα στην άναρχη ύπαρξή Σου

Μεταμόρφωσέ με σε σταγόνα του στωικού, ατάραχου ωκεανού Σου

Εξαφάνισε με, μέσα στο άστοχο.

Πριν μείνω ακίνητη στη μήτρα σου

Χωρίς λόγο να ξαναγεννηθώ.

 

Να είμαι κομμάτι σου

Όταν παρατηρείς τον κόσμο, αμέτοχη, απεγνωσμένα να κινείται.

Να είμαι κομμάτι Σου

Όταν αγαπάς από μακριά

Χωρίς αιτία, χωρίς αποτέλεσμα.

Και έτσι κατακτούνται όλα.

Απλά γιατί Εσύ τους δίνεις μια αμέτοχη, φευγαλέα ματιά.  

Το Παιδί μέσα σου

Φυσικά και αλλάζουν οι άνθρωποι.

 

Kοίτα στα μάτια το παιδί μέσα τους που λυσσασμένα ζητάει επιβεβαίωση,

Και μην του τη δώσεις.

Κράτησε τρυφερά το χεράκι του που απαιτεί στήριξη

Και δείξε του τα βήματα που πρέπει να κάνει

Για να περπατήσει το δρόμο του

Αλλά μην το περπατήσεις μαζί του

 

Μην του μιλήσεις

Απλά κοίτα το με ενδιαφέρον.

 

Μην του δώσεις αυτό που ζητάει

- Θα το κρατήσει μερικές ώρες και μετά θα ζητήσει κι άλλο!

 

Απλά κοίτα το βαθιά στα μάτια

Και ρώτα το :

«Τί θα σε χορτάσει;»

 

Θα κάνει μια έκπληκτη παύση

Και δεν θα μπορέσει να απαντήσει.

 

Μην του θυμώσεις

Μην το πληγώσεις με λόγια που δεν αντέχει να ακούσει.  

Απλά.

Κοίτα το. 

Βαθιά.

 

Μέχρι ο ενήλικας που το κουβαλά στη κοιλιά του σαν καγκουρό

Να μην έχει άλλη επιλογή παρά να το δει

Ακόμα και τότε

Μην αφήσεις να πληγωθεί

Ούτε να του δώσεις αυτό που ζητά.

 

Μείνε σε σιωπή

Μέχρι αυτή να το κάνει να μη λέει περιττά λόγια

Λόγια που δε εννοεί

Ή δεν μπορεί να κάνει πράξη.

 

Μείνε σε σιωπή!

Μέχρι η τρύπα στην κοιλιά να κλείσει

Και να πρέπει να βγει απ’ την κρυψώνα

 

Αλλά μην κάνεις τίποτα αν δεν τους αγαπάς

Και τους δυο.

 

Κ.Κ. 9/12/22