Yoga Sutra - Patanjali - Ελληνική μετάφραση Γιόγκα Σούτρα

 Korina Kontaxaki© - Wholistic Spiritual Training©

Γιόγκα Σούτρα- Πατάντζαλι Patanjali Yoga Sutra 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

                             Μια πανάρχαια επιστημονική ανάλυση του νου και του πνεύματος.

 

Οι αφορισμοί του Πατάντζαλι μια ελεύθερη μετάφραση και ανάλυση, στη φιλοσοφική συνάντηση της Τετάρτης με την Κορίνα Κονταξάκη.

Μεταφορά από προφορικό λόγο σε γραπτό, διόρθωση και οργάνωση κειμένου, από την Αρετή Ζανέττου. Επιπλέον διόρθωση και οργάνωση από την Μαριλένα Ιορδάνου, Στάλω Ιωακείμ και Χρύσα Σομάκου.

 

Σημείωμα από την Κορίνα Κονταξάκη:

«Οι Γιόγκα Σούτρας λέγεται ότι έχουν γραφτεί από τον Πατάτζαλι γύρω στο 400 π.Χ. αν και μερικοί ισχυρίζονται ότι τότε απλά βρέθηκαν τα γραπτά, που ήταν 1000-2000 χρόνων. Οι Γιόγκα Σούτρας ήταν ένα ποιητικό εγχειρίδιο για τους γιόγκις που ήθελαν να πετύχουν την φώτιση μέσω της γιόγκα.

Αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια που ο Σ. Σατυανάντα τα ονομάζει «τα τέσσερα κεφάλαια προς την Ελευθερία».

Το πρώτο κεφάλαιο περιγράφει την εμπειρία της Ελευθερίας έτσι ώστε οι μαθητευόμενοι να εμπνευστούν και να ενθαρρυνθούν να εργαστούν υπέρ του πνεύματος και της ψυχής.

Το δεύτερο κεφάλαιο περιγράφει κωδικοποιημένες πρακτικές που θα πρέπει ο μαθητευόμενος να ακολουθήσει μέχρι να φράσει στο υπερβατικό επίπεδο της ψυχής.

Το τρίτο κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε προχωρημένες τεχνικές και σε στάσεις ζωής που θα κρατήσουν αυτό το υπερβατικό επίπεδο και θα κάνει ικανό τον γιόγκι να μεταφέρει τη γνώση.

Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται μόνο σε εκείνους που είναι έτοιμοι να αφήσουν τα εγκόσμια και να παραδοθούν στο Αιώνιο Πνεύμα.

 

Υπάρχουν χιλιάδες μεταφράσεις και αναλύσεις των Γιόγκα Σούτρας σε όλο τον κόσμο και όλες είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Η δική μας ανάλυση και μετάφραση δεν είναι κυριολεκτική, αλλά πιο πολύ συμβολική και εστιάζει στην αποκάλυψη του Πνευματικού Εαυτού- Την ελευθερία και γαλήνη που φέρνει , η ανακάλυψη του Αιώνιου.

 

Η ανάλυση μας ,δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με τη Χριστιανική θρησκεία, αντίθετα αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι η επιστήμη του πνεύματος είναι κοινή σε όλες τις θρησκείες. Μιλάμε για την τριαδική φύση του Θεού και του ανθρώπου, για την πειθαρχημένη ζωή, και την αγάπη για τη ζωή και την ψυχή και επομένως για όλα τα ζωντανά πλάσματα.

 

Οφείλω αυτή την έμπνευση στους δασκάλους μου Meenakshi Devi Bhavanani και Ananda Balayogi Bhavanani που με τακτικότητα και επανάληψη επαναλαμβάνουν τις σούτρας σε κάθε περίσταση. Η ανάλυση των σούτρας από τους αγαπημένους μου δασκάλους, επηρέασε και διαμόρφωσε τη δική μου οπτική για τις σούτρας για την ελευθερία που προσφέρουν.

Αυτήν την οπτική, μοιράζομαι με την αγαπημένη μου ομάδα , κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, τα τελευταία πέντε χρόνια.

 

Η πολύτιμη βοήθεια της κυρίας Αρετής Ζανέττου , δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με λόγια. Ηχογραφεί ,συντονίζει , διορθώνει και επανα-διοργανώνει τα λεγόμενα μου, ώστε να γίνουν απλά και κατανοητά για όλους. Η ομάδα μας στη Λάρνακα -Κύπρου , αλλά και όλοι όσοι θα διαβάζουν τις παρακάτω γραμμές, οφείλουν στην κυρία Αρετή τα γραπτά αυτά.  Σε ευχαριστούμε αγαπημένη Αρετή για το ανιδιοτελές έργο σου!

Επίσης η Μαριλένα Ιορδάνου, Στάλω Ιωακείμ και Χρύσα Σομάκου έχουν μεταφέρει στο γραπτό, έχουν διορθώσει και συντονίσει τα γραπτά. Τις ευχαριστούμε από καρδιάς που έδωσαν αυτό το χρόνο από την πολυάσχολη ζωή τους, με τόση αφοσίωση»

 

(* η μεταφορά προφορικού λόγου σε γραπτό κάνει το κείμενο ιδιόμορφο)

 

Κεφάλαιο 1 samadhi pada (απορρόφηση από το Ανώτερο)

1.1 Η πρακτική της Ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.

1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου

1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός

1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου

1.5 Κάποια είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα

1.6 Τα κύματα είναι: γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασίωση, παθητικότητα και ανάμνηση.

1.7 Γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1 προσωπική

       επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις  2.ανάλυση που γίνεται με τη λογική

       3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.

1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.

1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.

1.11 Ανάμνηση είναι η επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.

1.12 Όλα τα νοητικά κύματα , σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός

1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.

1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε

        καν την ελευθερία.

1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση  που θα οδηγήσει την καθαρή συνειδητότητα 

         μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (Πηγή).

1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από

         τέσσερα στάδια:

        1. Σώμα (vitarka)

        2. Πράνα (vichara)

        3. Νους (ananda)

        4. Εγώ (asmita)

1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και

        οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορροφηθεί από την

        Πηγή.   

1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν , πετυχαίνουν απορρόφηση

         πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην Απορρόφηση:

         1. Πίστη

         2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση

         3. Εμπειρία/μνήμη

        4. Δυνατότητα άφεσης

        5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή

1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.

1.22 Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.

1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η

         απορρόφηση είναι άμεση.

1.24. Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από τις

          παρενέργειες του διαχωρισμού (Klesha) και το κάρμα, που όλα καίγονται.

1.25 Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.

1.26 Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος

1.27 Αυτό, έχει την δόνηση Αούμ

1.28 Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τί    

       αντιπροσωπεύει

1.29 Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα

        τα εμπόδια.

1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : σωματική αδυναμία, νοητική αδυναμία,αμφιβολία,                αδιαφορία, μαλθακότητα, προσκόλληση στην ύλη, αυταπάτες, καρμικές υποχρεώσεις,              αδυναμία μονιμότητας.

1.31 Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν

         1. Σωματικό και νοητικό πόνο

         2. θλίψη

         3. υπερένταση 

         4. Ασταθή αναπνοή

1.32 Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα τους, ο νους              πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.

1.33 Πριν από αυτό, ο νους χρειάζεται να απαλλαγεί από την επιρροή της ζωής:                               να συντηρούμε τη χαρά, να συμπονούμε στην οδύνη , να θαυμάζουμε την επιτυχία                     και την   καλοσύνη και να αδιαφορούμε για την κακία.

1.34 Ο νους κατευνάζει όταν συγκεντρωθούμε στην πράνα που κινείται με την αναπνοή και             ειδικά την εκπνοή, μέχρι να μην θέλουμε να αναπνέουμε.

1.35 Ο νους σταθεροποιείται όταν συγκεντρωθούμε στις εσωτερικές αισθήσεις,

1.36 Στο εσωτερικό φως,

1.37 Στον καθαρό Εαυτό χωρίς καμία επιθυμία,

1.38 Σε καθοδηγημένο ύπνο (yoga nidra) και καθοδηγημένα όνειρα,

1.39 Στο κέντρο της αγάπης

1.40 Έτσι ο νους πειθαρχεί και στα μεγάλα και στα μικρά και μέσα από το μικρόκοσμο                     μαθαίνει το μακρόκοσμο

1.41 Tα νοητικά κύματα μειώνονται και ο νους γίνεται κρύσταλλο που παίρνει αμέσως την             ποιότητα εκείνου στο οποίο συγκεντρώνεται , έτσι η απορρόφηση είναι εφικτή.

1.42  Το πρώτο στάδιο απορρόφησης αρχίζει να κάνει τον γιόγκι αμερόληπτο: το όνομα,                     η μορφή και η θεωρία για τη μορφή, υπάρχουν, αλλά συγχωνεύονται μαζί του και με                το Όλον (savitarka samadhi)

1.43 Ακολουθεί εξάγνιση της μνήμης και οι ιδέες για το αντικείμενο έρχονται κατευθείαν από         την καθαρή συνειδητότητα (nirvitarka samadhi)

1.44 Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την απορρόφηση από πιο                             λεπτοειδή σημεία συγκέντρωσης, με ή χωρίς σκέψη (savichar samadhi- nirvichara                 samadhi)

1.45 Η αμερόληπτη απορρόφηση μπορεί τότε να φτάσει μέχρι το τελευταίο στάδιο της ύλης             (alinga).

1.46 Η αμερόληπτη απορρόφηση  γίνεται πάντα από ένα σημείο συγκέντρωσης (sabija)

1.47 Φως παράγεται από την σταθεροποίηση των κυμάτων και επίτευξη της αμερόληπτης                 αλήθειας μέσω της αμερόληπτης απορρόφησης χωρίς σκέψη (nirvichara samadhi)

1.48 Ο νους καθρεφτίζει την απόλυτη αρχική αλήθεια (prajna)

1.49 Ο λογικός νους και οι αισθήσεις  έχουν ξεπεραστεί.

1.50 Η δυναμική αυτή γνώση φωτίζει και διαγράφει όλες τις εντυπώσεις (samskara)

1.51 Όταν ακόμα και αυτή η αρχική αλήθεια εξανεμιστεί , η απόλυτη απορρόφηση                             χωρίς αντικείμενο συγκέντρωσης (nirbija) έπεται . 

 

Ανάλυση των στίχων (αφορισμών)  :  

Κάποτε το σώμα θα τελειώσει, τα συναισθήματα θα λήξουν, οι σκέψεις θα φύγουν και θα μείνει μόνο το κάρμα της ψυχής, οι αποθηκευμένες εντυπώσεις/εμπειρίες (samskara/vasana) αλλά και το κομμάτι του Θεού μέσα μας.

Αυτή η ένωση με το κομμάτι του Θεού που είναι μέσα μας, είναι αυτό που ασχολείται η γιόγκα. Γιόγκα στα σανσκριτικά σημαίνει ‘ένωση’.

     1.1  Η πρακτική της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.

 Ο πρώτος στίχος λέει πως η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα. Όταν μιλάμε για αλήθεια, εννοούμε το κομμάτι του Θεού/δημιουργού/πηγής μέσα μας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Πατάντζαλι εννοεί «η πρακτική ένωσης με τον Δημιουργό , αρχίζει τώρα».

Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από αυτό το κομμάτι και όχι μέσα από το εγώ, το νου, το ένστικτο επιβίωσης και τα υπόλοιπα κατώτερα κομμάτια που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε το ανώτερο και να ζούμε μέσα απ’ αυτό.

Δεν είναι αδύνατο, τρελό και δεν προϋποθέτει να ζούμε ασκητικά σε σπηλιά για να το καταφέρουμε. Είναι δυνατό να το κάνουμε αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές και όλες αυτές τις ανάγκες που μας επιβάλει το ένστικτο επιβίωσης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνουμε ή θα ζούμε ζητιανεύοντας παρά μόνο πως θα βάζουμε το ένστικτο επιβίωσης δεύτερο σαν προτεραιότητα και όχι πρώτο. Το ίδιο το κομμάτι του Θεού μέσα μας δεν θέλει να πεθάνουμε γιατί μαθαίνει από αυτή την εμπειρία του σώματος αλλά αν ο μόνος στόχος είναι να επιβιώσουμε και να ζήσουμε μόνο με τις αισθήσεις, τότε αυτό το κομμάτι του Θεού μέσα μας απενεργοποιείται.

Αν θέλουμε να το κρατήσουμε απενεργοποιημένο τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις σούτρας του Πατάντζαλι. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον να ξυπνήσουμε το ανώτερο κομμάτι μέσα μας, το κομμάτι που δεν βάζει την επιβίωση ή την καλοπέραση πρώτη, αλλά δεύτερη, τότε ας συνεχίζουμε να διαβάζουμε τις σούτρας του Πατάντζαλι.

 Η πρακτική, λοιπόν, της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει!

 

     1.2  Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου. 

Η δεύτερη σούτρα λέει πως η ένωση αυτή προϋποθέτει τη σταθεροποίηση τον κυμάτων του νου. Αυτή είναι πολύ σημαντική σούτρα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε ένωση με το ανώτερο αν έχουμε τους στροβίλους του νου (chitta vritti).

Τι κάνει μια σκέψη να γίνει νοητικός στρόβιλος;

Για να γίνει μια σκέψη chitta vritti (νοητικός στρόβιλος)  πρέπει η σκέψη να είναι επαναλαμβανόμενη ή/και να μεταφερθεί στο υποσυνείδητο. Αν έχω μια φευγαλέα σκέψη, δεν θεωρείται στρόβιλος. Όταν, όμως, μια σκέψη επαναλαμβάνεται γίνεται στρόβιλος και ο στρόβιλος εμποδίζει την επαφή με τον Εαυτό. Γιατί όταν μια σκέψη γίνεται στρόβιλος τότε είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει από μόνη της και είτε το έχουμε επίγνωση και τη λέμε συνειδητή σκέψη, ή υπάρχει «ασυναίσθητα» και την ονομάζουμε υποσυνείδητη σκέψη.  Προσοχή στις υποσυνείδητες σκέψεις γιατί είναι πιο επικίνδυνες, γιατί είναι ανενόχλητες.

 Στο συνειδητό υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό σκέψεων. Όλες οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις, μέσω ενός αυτόματου μηχανισμού, μεταφέρονται στο υποσυνείδητο. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει με τις αισθήσεις. Μόλις έρθει μια καινούρια μυρωδιά ή ήχος, μπορούμε να τα βιώσουμε συνειδητά. Όταν όμως είναι συνεχόμενα, λέμε ότι «τα συνηθίζουμε» σαν να μην τα μυρίζουμε ή τα ακούμε πια. Δηλαδή πάνε στο υποσυνείδητο.  

 

1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός.

 Δεν μπορούμε μέσα από τη φασαρία των στροβίλων του νου να ακούσουμε τη φωνή της ψυχής. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανώτερη τριαδική, ομοούσια μας ύπαρξη (Ψυχή-Εαυτός- Πηγή) απλά υπάρχει και δεν σκέφτεται , ούτε δρα. Για να μπορέσουμε να συντονιστούμε με αυτή μας τη Μορφή λοιπόν, πρέπει να συντονιστούμε με τη μη-δράση. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας; Απλά θα υπάρχουμε συντονισμένοι με την Πηγή; Φυσικά και όχι. Η εξήγηση σε αυτό υπάρχει πολύ καθαρά στην Γκίτα: δράση χωρίς προσκόλληση. Εξωτερικά οι δράσεις μας είναι ίδιες, αλλά εσωτερικά υπάρχει απάθεια. Μιλάμε για εσωτερική μη δράση και όχι εξωτερική.

 

1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου (chitta vritti)

 Όταν, λοιπόν, μια σκέψη γίνει στρόβιλος (chitta vritti)  νομίζουμε ότι αυτό είμαστε και ξεχνάμε ότι είμαστε ο Εαυτός.

Όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» δεν εννοούμε μάθε το χαρακτήρα σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει, τι σχέδια έχεις για το μέλλον κλπ. Αυτά όλα είναι στρόβιλοι. Αυτό που πραγματικά είμαστε είναι το κομμάτι του Θεού μέσα μας (ΑΤΜΑΝ-ΕΑΥΤΟΣ). Γι’ αυτό όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» εννοούμε να αποβάλεις του στροβίλους του νου για να μπορέσεις να δεις τον Εαυτό (το θεϊκό κομμάτι μέσα σου). Αλλιώς νομίζουμε ότι είμαστε τα κύματα του νου.

Χρειάζονται οι σκέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουν στρόβιλοι. Να είναι κύματα που περνάνε και φεύγουν. Προσοχή ακόμη και στους θετικού στροβίλους γιατί και αυτοί μας εμποδίζουν.

Η επανάληψη των θετικών σκέψεων είναι εντάξει αλλά όχι για να βρεις τον Εαυτό. Έχουν σχέση με την επιτυχία στο γήινο επίπεδο.

Μπορούμε να προγραμματίσουμε την καθημερινότητα μας σαν κύμα και όχι σαν στρόβιλο. Θα σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο αλλά θα το σκεφτείς και μετά θα το αφήσεις. Να μην κολλάμε με εμμονή στα προβλήματα. Π.χ. κάποιος με πρόσβαλε, δεν θα το κρατάω, γιατί θα γίνει στρόβιλος.

Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι εκείνος που δεν βλέπει ότι έχει προβλήματα. Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που ξεπερνά κάθε σκέψη (θετική ή αρνητική) σύντομα.

Βέβαια θα ανταποκρινόμαστε σε κάτι που έγινε αλλά δεν θα το κρατάμε. Έτσι φαίνεται ο πνευματικός άνθρωπος: δεν του μένουν θέματα, αλλά περνάνε και φεύγουν. Θα αναστατωθούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα νευριάσουμε και θα κάνουμε λάθη. Όμως έγινε και περνάει σαν σύννεφο, δεν μένει στο νου. Εξωτερικά όλοι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι, εξελιγμένοι και μη, γι’ αυτό μην ψάχνετε ήρεμους ανθρώπους με τη φωτεινή αύρα…

 

1.5 Κάποια κύματα είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα.

 Νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου, νομίζουμε ότι είμαστε οι τακτικές μας σκέψεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Δεν έχει σημασία αν μια σκέψη είναι θετική ή αρνητική,  και τα δυο εξακολουθούν να είναι μεταξύ εμάς και του Εαυτού.

Ακόμα και η αναπόληση είναι εμπόδιο: Όταν σκέφτεσαι το παρελθόν μένεις στην ταυτότητα που ήσουν παλιά. Μπορεί το παρελθόν να ήταν καλό αλλά πάλι είναι chitta vritti.

(Κάποιος κάνει ερώτηση)

-Όταν έχεις περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις που σου έχουν αφήσει τραύματα, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον στρόβιλο που σου δημιουργούν;

Όσο πιο μεγάλο είναι το τράυμα, και όσο πιο νωρίς έχει γίνει στη ζωή μας, τόσο πιο πολύ χρόνο χρειάζεται για να το ξεπεράσουμε. Αλλά θα το ξεπεράσουμε. Υπάρχουν βέβαια και τραύματα που είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν και χρειάζονται ειδική μεταχείριση.  Ο δάσκαλος μου λέει ότι όταν περάσουμε κάτι τέτοιο μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει: η παράδοση στο ανώτερο. Καμιά φορά, δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να λύσεις ένα πολύ επώδυνο θέμα. Πρέπει να υπάρχει ένα είδος αφοσίωσης είτε σε δάσκαλο, είτε στο Θεό. Τα μεγάλα τραύματα δεν είναι πια chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) .Είναι vasana δηλαδή έχουν γίνει πια προγραμματισμοί. Εκεί μόνο η αφοσίωση μπορεί να τα λύσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα στη γη. Για να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτούς και χρησιμοποιώντας το όνομα τους να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από το πόνο. Καμιά φορά αυτά τα παίρνουμε στις επόμενες ζωές μας που ακόμα και τότε χρειαζόμαστε κάποιον να αφοσιωθούμε. Στην Ινδία τέτοια θέματα τα ξεπερνούν πιο εύκολα γιατί υπάρχει πολύ πίστη.

 

1.6  Τα κύματα (στρόβιλοι) είναι: Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις.

 Ποια είναι η πηγή των στροβίλων του νου; (chittas vritti)

Είναι η γνώση, η ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Όλα τα chitta vritti προέρχονται από αυτά τα πέντε. 

Γνώση, είναι κάτι που ξέρω και που μπορεί να είναι «καλό» ή «κακό» και έγινε στρόβιλος. Π.χ. είμαι γιατρός. Η ιδιότητα μου αυτή και η γνώση μου που μου δίνει την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα, μπορεί να είναι εμπόδιο σε μένα και στον Εαυτό. Το ‘εγώ ξέρω’ είναι το πιο καταστροφικό μάντρα γιατί αυτή η γνώση μπαίνει ανάμεσα εμάς και τον Εαυτό. Γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι συστήνουν ταπεινότητα. Όταν ταυτίζεσαι με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον Εαυτό που δεν έχει καμία ιδιότητα.

Ας απαλλαγούμε από όλες τις ταυτότητες για να μην σπαταλάμε ενέργεια να τις διατηρήσουμε ή να τις διαψεύσουμε.

 

1.7 Η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1. Προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις  2. Ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

 «Γνώση με τις αισθήσεις». Με τις αισθήσεις βλέπω κάτι και αναγνωρίζω ότι π.χ. είναι σκύλος γιατί τον είδα, τον άκουσα άρα έχω γνώση.

«Ανάλυση που γίνεται με την λογική».  Είναι και αυτό γνώση. Π.χ. ακούω το σκύλο και υποθέτω με τη λογική μου ότι εκεί είναι ένας σκύλος. Όπως όταν διαβάζω κάτι και βγάζω ένα συμπέρασμα.

«Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση» : ακούω το σκύλο και κάποιος άλλος με ενημερώνει ότι αυτό που ακούω είναι σκύλος. Κάποιος μας λέει κάτι και το υιοθετούμε αυτόματα γιατί μας το είπε κάποιος ειδικός στο θέμα.

Είναι πολύ δύσκολο να έχω τη γνώση αλλά να μη με καθορίζει. Για να μην γίνει η γνώση chitta vritti πρέπει να αφομοιωθεί. Βίωμα και αφομοίωση είναι το ίδιο. Όταν λαμβάνω κάτι με τις αισθήσεις, όταν ανακαλύπτω κάτι με τη λογική μου και όταν μαθαίνω κάτι από κάποιον άλλο, πρέπει συνειδητά ή να το  βιώνω/αφομοιώνω ή να το αφήνω. Όταν οι γνώσεις που βάλαμε στη ζωή μας δεν τις βιώσουμε τότε γίνονται στρόβιλοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τις γνώσεις που μπορούμε να βιώσουμε. Γνώσεις που δεν τις βιώνουμε δεν τις χρειαζόμαστε. Όταν την γνώση την κάνω εμπειρία και την χρησιμοποιώ,  παύει να είναι στρόβιλος. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με απλή πρόθεση. Ας πάρουμε ένα απλοϊκό παράδειγμα: είσαι μέλος μιας ομάδας και θυμάσαι όλα τα ονόματα των μελών. Θυμάσαι επίσης την εμφάνιση τους, οικογενειακή τους κατάσταση, τα επαγγέλματα τους, τι τους αρέσει να κάνουν , πράγματα που τους έχουν στιγματίσει κτλ. Τα ξέρεις , είτε γιατί τα έχεις δει, τα έχεις υποθέσει ή σου τα έχουν πει. Τα θυμάσαι γιατί τα χρησιμοποιείς για να επικοινωνήσεις μαζί τους:

« Γεια σου Χριστίνα, πολύ ωραία η αλλαγή στα μαλλιά σου, τι κάνει ο γιός σου; πέρασε τις εξετάσεις;»  Όταν όμως δεν είσαι πια  μέλος της ομάδας αυτής, και ακόμα αναρωτιέσαι αν η Χριστίνα έχει τα ίδια μαλλιά ή αν ο γιός της πέρασε τις εξετάσεις, και θυμάσαι όλα τα ονόματα και τα προσωπικά του κάθε ένα στην ομάδα, τί κάνεις με αυτές τις πληροφορίες; Δεν θέλεις να τις ξεχάσεις, μήπως δεις τη Χριστίνα τυχαία στο δρόμο  και δεν θυμάσαι το όνομα της. Αυτό θα είναι πολύ άβολο. Έτσι βαραίνει ο νους με γνώσεις που γίνονται απλά εμπόδιο. Αν όμως η εμπειρία της Χριστίνας με το γιό της , σου έχει δώσει ένα καλό παράδειγμα για το πως θα φερθείς και εσύ στο δικό σου παιδί, αυτή η πληροφορία έχει αφομοιωθεί και έχει γίνει ένα με εσένα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος να κρατάμε πληροφορίες. Καμιά φορά νιώθω άβολα όταν δω παλιούς συναδέλφους ή παλιούς μαθητές μου και δεν θυμάμαι το όνομα τους. Αυτό που τους λέω όμως είναι «συγνώμη δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα σου- απέρριψα τη «γνώση» αυτή  γιατί δεν τη χρησιμοποιώ πια» !

 

1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.

Κάποιοι μεταφράζουν τη ψευδαίσθηση σαν λάθος γνώση. Μπορεί να είναι και αυτό. Από τι δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις; Από το κομμάτι μέσα μας που δεν είναι αληθινό. Το μη αληθινό μέσα μας είναι το προσωρινό που νομίζει ότι είναι αιώνιο. Αυτό δημιουργεί όλες τις ψευδαισθήσεις. Είναι το εγώ και ο εγωισμός.

 

1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.

 Καμιά φορά μας παίρνουν τα όνειρα για το μέλλον (τις φαντασιώσεις μας) και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στη φαντασίωση που άμα έλθει αυτό που θέλουμε, δεν το θέλουμε πια γιατί θα χάσουμε το κόλλημα. Άρα προσοχή να μην γίνουν τα σχέδια μας για το μέλλον, φαντασιώσεις. Να είναι εκεί όσο χρειάζεται για να γίνουν και να μη μας καθορίζουν. Καμιά φορά λέμε να κάνουμε κάτι γιατί είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας ενοχλεί, δηλαδή, κάποια σχέδια που είναι εκεί τόσο πολύ καιρό που τελικά γίνονται φαντασιώσεις. Γι’ αυτό είναι καλά να λέμε:- Ας το κάνω αυτό γιατί αν το αφήσω αυτό θα γίνει στρόβιλος. Με το να γίνει αυτό που θέλω να κάνω, το ξεφορτώνομαι ή αν δεν γίνει να το ξεχάσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή να γίνει ή να φύγει.

Φαντασιώσεις είναι όμως και το παρελθόν. Κάτι έχει γίνει στο παρελθόν και δρω στο τώρα σαν να γίνεται ακόμα… είναι κι αυτό μια πολύ σοβαρή φαντασίωση. Να θυμόμαστε να διαγράφουμε τις παλιές ανάγκες, επιθυμίες, φόβους αν δεν συμβαίνουν πια.

 

1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.

 Η παθητικότητα χρειάζεται προσοχή γιατί είναι πολύ βασικό.

Κατ αρχήν τα παθητικά νοητικά κύματα είναι πάντα υποσυνείδητα. Παθητικά, υποσυνείδητα, γίνονται τα κύματα που δεν μπορεί ο νους να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή, είτε γιατί είναι πολύ επώδυνα, ή γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι τα βάζει «στο ντουλάπι». Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν είναι εκεί.

Εμμονές, τραύματα, εξαρτήσεις μπορεί να γίνουν επικίνδυνα παθητικά νοητικά κύματα που θα αποκλείσουν την επαφή με τον Εαυτό και επιπλέον θα δημιουργήσουν σωματικές ή νοητικές αρρώστιες.

Όταν έχω υποσυνείδητο άγχος, μπορεί να σημαίνει πως πάσχω από παθητικότητα. Είμαι σε μια σχέση/γάμο, το παίζω ευτυχισμένος, δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου ότι αυτός ο γάμος είναι νεκρός, έχω το στρόβιλο της παθητικότητας. Ή είμαι σε μια δουλειά, που δεν με ικανοποιεί αλλά επειδή βγάζω λεφτά, κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι μ’ αρέσει και το αγνοώ μέχρι γίνει αρρώστια.

 

1.11 Ανάμνηση είναι η  επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.

 Αυτό το είπε η Αλίκη Μπειλι και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Ανάμνηση είναι η εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό.  Προσοχή και εδώ γιατί μπορεί να είναι ευχάριστη η ανάμνηση και επειδή δεν ενοχλεί να μην θέλουμε να την αφήσουμε. Όμως και οι θετικές αναμνήσεις μπαίνουν μεταξύ της ψυχής και το Εαυτού.

 

1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

 Καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι πράγματα που μπαίνουν στον δρόμο μεταξύ της ψυχής και του Εαυτού, δηλαδή της καθαρής μας συνειδητότητας. Όταν η ύπαρξη είναι απασχολημένη με γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις, δεν έχει χρόνο, ενέργεια και περιθώριο για να βιώσει τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός δεν είναι όλα αυτά. Πως, λοιπόν, μπορώ να ταυτιστώ με κάτι που δεν έχει γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις όταν εγώ τα έχω όλα αυτά; Ο Εαυτός δεν έχει τίποτα και είναι κομμάτι μας. Είναι μέρος της ύπαρξή μας. Είναι η ύπαρξη μας. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ο Εαυτός, δηλαδή, είμαστε καθαροί από γνώση, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις. Η ψυχή όμως όταν έχει σωματοποιηθεί, ταυτίζεται με το νου και το ένστικτο επιβίωσης. Κολλάνε πάνω της όλα αυτά και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Εαυτό (που δεν έχει όλα αυτά) γιατί εμείς νομίζουμε ότι αυτά είμαστε. Πρέπει λοιπόν να αδειάσουμε για να ταυτιστούμε με τον Εαυτό αλλιώς ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω μας.

Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Δεν λέω απλά πως θέλω να φύγει αυτό ο στρόβιλος και φεύγει. Πρέπει να υπάρχει αυτή η υποδομή αρχικά και να κάνουμε συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

(κάποιος ρωτάει)

Υπάρχει τέλος σε αυτή τη προσπάθεια;

- Όχι! Ποιο κομμάτι της ύπαρξης σου όμως ρωτάει; Αν το ψάξεις , το μόνο κομμάτι σου που ανυπομονεί να ξεφορτωθεί τους νοητικούς στροβίλους, είναι οι νοητικοί στρόβιλοι…

Για να βεβαιωθούμε ότι η πρόθεση μας είναι καθαρή, πρέπει να μπορούμε να προσπαθούμε συνεχώς χωρίς όμως να έχουμε προσκόλληση στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα της. Θα γίνεις παρατηρητής όταν συντονιστείς με τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός είναι μόνο αυτό: παρατηρητής. Για να γίνεις παρατηρητής και να συντονιστείς με τον Εαυτό πρέπει να δεχτείς ότι δεν είσαι οι γνώσεις, οι ψευδαισθήσεις, οι φαντασιώσεις, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις σου. Αυτό γίνεται με συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Όταν η συνεχής προσπάθεια γίνει με προσκόλληση τότε είναι chitta vritti.

 Αυτό πρέπει να είναι το μάντρα μας: ‘Συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.’

 Βασικά χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε γιατί αυτό είναι το καθήκον μας, δεν προσπαθούμε για το αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να βρούμε τον Εαυτό. Αν δεν το καταλάβουμε σ’ αυτή τη ζωή θα το καταλάβουμε σε άλλη ζωή. Το μόνο μας καθήκον το Γνώθι Σαυτόν, να συντονιστούμε με τον εαυτό μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα ερχόμαστε συνέχεια μέχρι το καταλάβουμε.

Όταν εννοούμε συνεχής προσπάθεια, δεν εννοούμε προσπάθεια για να βγάλω λεφτά, να κάνω καριέρα ή για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Τίποτα από όλα αυτά. Για τους γήινους στόχους του εγώ, υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στη περίπτωση αυτή, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με προσκόλληση στο στόχο. Για τον μεγάλο όμως στόχο μας, που είναι καθήκον να είναι στόχος όλων μας, δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση στο στόχο. Πρέπει να το σκεφτούμε αλλά μετά να το ξεχάσουμε.

 

1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός

 Η συνεχής  προσπάθεια δεν σημαίνει προσπαθώ σήμερα και μετά το αφήνω γιατί μου τυχαίνουν διάφορες δουλειές και μετά ξαναπροσπαθώ όταν έχω χρόνο. Πρέπει να υπάρχει αυτή η συνεχής τακτικότητα στην επανάληψη. Μπορεί να μην είναι κάθε μέρα αλλά να είναι με τακτικότητα.

 Υπάρχει διαφορά μεταξύ συνεχής προσπάθειας που είναι εμμονή και της συνεχής προσπάθειας χωρίς προσκόλληση και αυτή η διαφορά είναι η προσπάθεια να αποκτήσει ρυθμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε, χωρίς να ανυπομονούμε. Κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα κάνουμε τη πρακτική μας χωρίς εμμονή, χωρίς προσκολλήσεις, χωρίς προσδοκίες. Δεν ξέρουμε τι θα προκύψει και δεν μας νοιάζει.

 

1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.

Η συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση δημιουργεί καινούργιους προγραμματισμούς για να διαγραφούν οι παλιοί. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση δουλεύει πολύ σ’ αυτό το θέμα. Προσπαθεί να βγάλει προγραμματισμούς από το σύστημα, όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από τη πλευρά της γιόγκα, το μόνο που μπορεί να διαγράψει προγραμματισμός είναι ο καθαρός διαλογισμός, δηλαδή, η συγκέντρωση στο τίποτα. Αλλά υπάρχει μια πιο εύκολη λύση. Να αντικατασταθούν οι προγραμματισμοί.

Σηκώνομαι το πρωί και πίνω καφέ. Αντί να προσπαθήσεις να μην πιείς καφέ, πες ότι σηκώνεσαι το πρωί και πίνεις νερό με λεμόνι. Να σου γίνει προγραμματισμόs το νερό με το λεμόνι. Δηλαδή θα αντικαταστήσεις ένα αρνητικό προγραμματισμό με ένα θετικό.

Όσο οι στόχοι μας δεν έχουν εμμονή, είναι μια συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Η διαφορά είναι στην μη προσκόλληση, όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Δεν είναι βράχος αλλά σύννεφο που περνάει.

Στοχασμός :

 Μικρή η απόσταση μεταξύ της ενσωματωμένης μας ύπαρξης και του πνεύματος αλλά δύσκολο να διαπεραστεί γιατί ενδιάμεσα είναι όλοι αυτοί οι νοητικοί στρόβιλοι.

Μιλήσαμε για τριαδική μας φύση: Ψυχή, Πνεύμα, Πηγή. Ψυχή είναι το σωματοποιημένο πνεύμα. Το Πνεύμα που είναι καθαρή συνειδητότητα (χωρίς κάρμα και προγραμματισμούς) , καθαρό κομμάτι της Πηγής. Και μετά είναι η Πηγή. Υιός, Άγιο Πνεύμα και Πατήρ. Η ψυχή είναι ο Υιός και εδρεύει στην καρδιά. Το Άγιο Πνεύμα εδρεύει στο τρίτο μάτι και ο Θεός είναι η κεραία πάνω από το κεφάλι. Και τα τρία ομοούσια.

Αν θέλεις να ανακαλύψεις τις σκέψεις της ψυχής συγκεντρώσου στη καρδιά. Από εκεί θα βγουν σιγά-σιγά σαν από το κουτί της Πανδώρας, όλες οι σκέψεις. Θυμηθείτε όμως να μην τις αφήσετε να γίνουν στρόβιλοι. Φανταστείτε ότι η καρδιά βγάζει έξω όλες τις σκέψεις που απλά αφήνουμε αν περάσουμε σαν σύννεφα και να φύγουν.

Αυτό κάνει αυτός ο διαλογισμός. Βοηθάει να βγουν όλα τα chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι)  από την καρδιά και να φύγουν. Να φύγουν, δηλαδή, η γνώση, ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις.

Φανταστείτε όλες τις σκέψεις σαν σύννεφα που βγαίνουν από την καρδιά και φεύγουν μέχρι η καρδιά μείνει καθαρή ψυχή χωρίς νου. Αυτό θέλουμε.

Ο Πατάτζαλι σε μια άλλη σούτρα, προτείνει όταν υπάρχουν πολλές σκέψεις απλά συγκεντρώσου στην καρδιά και οι σκέψεις θα αποκαλυφθούν, θα βγουν και θα φύγουν.

Και ο Ραμάνα Μαχάρσι αυτό έλεγε σ’ όποιον είχε πρόβλημα σκέψεων: συγκέντρωση στην καρδιά.

Πάμε λοιπόν να συγκεντρωθούμε στην καρδιά και να αφήσουμε τις σκέψεις να βγουν και να περάσουν σαν σύννεφα, πέρα από εμάς.

*Πριν συνεχίσουμε τις συνειδητοποιήσεις μας, πρέπει να βιώσουμε τί σημαίνει samadhi - Απορρόφηση

Απορρόφηση σημαίνει αφιερωνόμαστε σε κάτι τόσο ολοκληρωτικά, που χάνουμε το εγώ και  γινόμαστε αυτό. Το τελικό στάδιο απορρόφησης είναι η απορρόφηση από την Πηγή , όπου δεν  χρειάζεται να ξανα-ενσαρκωθούμε. Αυτό μπορεί να μην είναι ο στόχος των περισσότερων από εμάς αλλά αυτό δεν πρέπει να μας σταματά.

Μην ξεχνάμε ότι είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι θα απορροφηθούμε από την Πηγή κάποια στιγμή. Τι μας εμποδίζει να το καταλάβουμε; Η λεγόμενη Maya : το matrix του κόσμου, η ψευδαίσθηση της ζωής και του εγώ. 

 

Στις επόμενες σούτρας ο Πατάντζαλι μιλάει για την απορρόφηση. Αν και η απορρόφηση είναι το τελευταίο στάδιο, γίνεται μια εκτενής αναφορά ήδη από το πρώτο κεφάλαιο. Αυτό συμβαίνει γιατί τον καιρό που έχουν γραφτεί οι αφορισμοί, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να επανενσαρκωθούν. Δεν ήθελαν να πεθάνουν αλλά ήθελαν, εθελοντικά, να φύγουν από το σώμα τους και να μην ξανάρθουν. Η απορρόφηση όμως δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις από το σώμα και να μην ξανάρχεσαι στη ζωή. Αυτό όπως είπαμε, είναι το τελικό στάδιο απορρόφησης. Απορρόφηση επίσης σημαίνει να ζεις με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού (Γνώθι σαυτόν).

 

Στις μέρες μας όμως, που όλοι έχουμε μάθει να είμαστε πλήρως ταυτισμένοι με το εγώ, η απορρόφηση είναι κάτι τρομακτικό. Γι αυτό και δημιουργήθηκε η ιδέα του παραδείσου. Ο παράδεισος είναι μια καμουφλαρισμένη ιδέα της απορρόφησης. Μια ιδέα που το εγώ μπορεί να αντέξει. 

Στην περίπτωση που ίσως ενδιαφερόμαστε να απορροφηθούμε από την πηγή, η κοινωνία, ακόμα και η ίδια η θρησκεία, δεν μας βοηθάνε.

Όταν ο Χριστός λέει: «θα καθίσετε στα δεξιά του Πατρός» μιλάει για την  απορρόφηση. Η βασιλεία των ουρανών αυτό είναι. Η λέξη βασιλεία σημαίνει τελειοποίηση, εννοώντας πως η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωθεί και θα αξίζει ψηλότερα επίπεδα. Με την απορρόφηση της από την πηγή της, η ψυχή γυρίζει στο σπίτι της.

Την απορρόφηση την θεωρούμε τρομακτική γιατί το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε το σώμα μας, οι σκέψεις μας, οι σχέσεις μας, το επάγγελμα μας, το υλικά αγαθά που κατέχουμε. Ταυτιζόμαστε με κάτι που δεν είμαστε, γιατί έχουμε ταυτιστεί με τα πολύ χονδροειδή επίπεδα.

 

Πως θα θέλω να απορροφηθώ αφού δεν αναγνωρίζω την Πηγή σαν το σπίτι μου;;

 

Ένα άλλος λόγος που δεν πρέπει να θεωρούμε την απορρόφηση κάτι τρομακτικό είναι γιατί ο δρόμος προς την απορρόφηση μας βοηθάει να απολαμβάνουμε την ζωή αφού αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας. Έχουμε αναλαμπές: δηλαδή συνειδητοποιούμε τον Εαυτό στιγμιαία και μετά επιστρέφουμε στο εγώ. Αυτές οι αναλαμπές θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε ακόμα και αυτά που μας δυσανασχετούν όπως θλίψη και τα προβλήματα. Η δύναμη που φέρνει η συνειδητοποίηση του Εαυτού κάνει ακόμα και τα προβλήματα και τις συγκρούσεις ,απόλαυση! Απλά γιατί ξέρουμε πια ότι δεν μας ορίζουν!

 

Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να θεωρείται η απορρόφηση τρομακτική, είναι  πως με το γνώθι σαυτόν απομακρύνεται ο φόβος για το θάνατο. Στην Ινδία υπάρχει η λέξη «πέθανε» και η έκφραση «έφυγε από το σώμα του».

 

Η απορρόφηση είναι η λεγόμενη Κοίμηση, το «δεξιά του Πατρός», η βασιλεία των ουρανών αλλά και η απόλαυση των μικρών πραγμάτων. Κανείς δε μας διδάσκει πώς να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι, όλοι επικεντρώνονται στο πως να φτιάξεις την ζωή σου όπως την θέλεις! Γιατί; Γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Τη στιγμή που παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, το Εγώ ζητάει κάτι άλλο. Η ταύτιση με τον Εαυτό, το γνώθι σαυτόν, μας βοηθάει να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι.

 

Τι γίνεται όμως με τις επιθυμίες;

Υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που θα ανησυχούμε για τις επιθυμίες μας, εκείνα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας αλλά και εκείνα που δεν θέλουμε να έχουμε.  Όμως σιγά-σιγά αυτό το μεταβατικό στάδιο θα τελειώσει και μετά θα υπάρχει ηρεμία. Θα σταματήσουν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση και αυτό σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμό. Με αυτό θα δημιουργηθούν καινούργιοι προγραμματισμοί και θα διαγραφούν οι παλιοί.

  

 

1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.

 

Η σημαντική εργασία γίνεται όταν η μη-προσκόλληση φτάσει στο σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα πια, ούτε ελευθερία. Η διαδικασία της προσπάθειας / μη προσπάθειας βοηθάει στην απόσπαση από το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ανθρώπου είναι να βρει τον Εαυτό, όταν αυτό όμως εμπεριέχει το αίσθημα της αγωνίας τότε γίνεται βάσανο.

 

1.16   Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (Πηγή).

Καθώς οδεύουμε σε αυτό, χάνεται η προσκόλληση και η μη προσκόλληση φέρνει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις 3 ποιότητες (ιδιοσυγκρασίες)  που είναι το ενεργητικό, το παθητικό και το ισορροπημένο (rajasic, tamasic, sattvic)

Ο Πατάντζαλι λέει πως η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει σε ένα τόσο ψηλό σημείο που η ιδιοσυγκρασία μας γίνεται ουδέτερη, δηλαδή ελευθερωνόμαστε από αυτήν. Η τελευταία προσκόλληση που θα φύγει είναι για ελευθερία και αυτό φέρνει στην συνέχεια ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας και η ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας είναι η πιο καθαρή απορρόφηση γιατί τότε μπορούμε να επιλέξουμε από τί/ποιόν θα απορροφηθούμε.

 

1.17  Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από τέσσερα στάδια: 1. Σώμα  2. Πράνα  3. Νους  4. Εγώ

 

Τα τέσσερα στάδια απορρόφησης αναφέρονται αργότερα πιο αναλυτικά, και εδώ ο Πατάτζαλι  περιγράφει πιο άμεσα και απλά:   

1.       Μπορούμε να απορροφηθούμε σωματικά, όπως λέμε μερικές φορές «έχασα την αίσθηση του σώματός μου».

2.       Συναισθηματικά, όπως μερικές φορές αισθανόμαστε ένα ευχάριστο κενό μέσα μας, μια «εκστατική ουδετερότητα».

3.       Νοητικά, όπως μερικές φορές που δεν υπάρχουν σκέψεις.

 

Στην ουσία όταν χάνεις την αίσθηση ενός από τα τρία κατώτερα σώματα, είναι αναλαμπές απορρόφησης. Σε αυτά τα ήδη απορρόφησης όμως, το εγώ είναι ακόμα εκεί και παρακολουθεί.

 

4.     Η καλύτερη απορρόφηση είναι όταν χάνεις την αίσθηση του εγώ γιατί ενώνεσαι με τον Εαυτό. Η ένωση με τον Eαυτό δεν σημαίνει ότι φεύγεις. Κανείς δεν φεύγει αν δεν θέλει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρι εκεί. Απορρόφηση μπορεί να είναι μέχρι το σημείο να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Μετά την συνειδητοποίηση επιλέγεις αν θες να μείνεις ή να φεύγεις.

 

Η αντικατάσταση του εγώ με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού είναι το 4^ο σημείο απορρόφησης. Μόλις χάσεις το εγώ σου τότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τη ζωή.

 

Πως καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε το εγώ;

·       Υπάρχει μια υπερβολική ουδετερότητα, ένα αίσθημα ενότητας με όλους και όλα.

·       Υπάρχει το αίσθημα ολοκλήρωσης, ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.

·       Νιώθεις ότι είσαι εδώ, στο τώρα.

 

Ο Swami Gitananda έλεγε πως όλοι έχουν βιώσει το χάσιμο του εγώ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και ενθαρρύνει να θυμηθούμε αυτή την φορά, να την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας  και να καλλιεργήσουμε το αίσθημα αυτό.

 

Στοχασμός:

Αυτό προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε στο «ιδανικό μέρος». Θυμηθείτε λοιπόν μια «ιδανική στιγμή», μια στιγμή που όλα ήταν στη σωστή θέση: ήσασταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με τα ιδανικά άτομα, κάνοντας κάτι ιδανικό. Δημιουργήστε και ένα ιδανικό μέρος και μείνετε να απολαύσετε τη στιγμή αυτή χωρίς προσδοκίες και στόχους.

 

 

1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορροφηθεί από την Πηγή.   

 

Όταν πετυχαίνουμε κάποια από αυτά τα είδη απορρόφησης , είτε σωματικά, είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε του εγώ, αρχίζει η διαδικασία διαγραφής των προγραμματισμών. Τι γίνεται όταν διαγραφούν οι προγραμματισμοί;

 Οι προγραμματισμοί είναι εκείνο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Όταν πετύχουμε οποιοδήποτε είδος απορρόφησης αρχίζουν να διαγράφονται αρχικά σκέψεις μετά συνήθειες και μετά προγραμματισμοί. Δημιουργείται κάψιμο που μερικοί μπορούν να το νιώσουν σαν ζέστη, σαν κρύο, σαν φως ή σαν ηλεκτρισμό.

Οι προγραμματισμοί παραδίδονται στη πηγή τους και καίγονται και αφού καούν και παραμείνουμε μόνιμα με τον Εαυτό, τότε σταδιακά και όποτε το θελήσουμε, απορροφούμαστε  από την Πηγή (καθόμαστε στα δεξιά του Πατρός…)

 

1.19  Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν, πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

 

Αυτοί είναι οι Άγιοι που γεννιούνται φωτισμένοι ή φωτίζονται πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

 

Σημ. Όλα αυτά ακούγονται επιστημονική φαντασία στις μέρες μας, (να μιλάμε για απορρόφηση και Αγίους…!) αλλά παρακαλώ συνειδητοποιείστε πως ζούμε την εποχή του υλισμού και της αλλοτρίωσης …

 

1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή.

 

Πέντε τρόποι για να φτάσουμε στην απορρόφηση:

1.     Πίστη. Να πιστεύεις κάπου ακράδαντα (στο Θεό, στη Παναγία, σε Αγίους, στο δάσκαλό σου ή στον Εαυτό). Πίστη ότι αυτός είναι το δρόμος και αυτό πρέπει να κάνεις και να μην υπάρχει αμφιταλάντευση.

2.     Ηρωικό πνεύμα. Ο ήρωας τι ιδιότητες έχει; Δεν φοβάται πριν κάνει κάτι τρομακτικό, φοβάται μετά που το κάνει! Και τι είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι; Να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση του εγώ και να δούμε τον Εαυτό. Γιατί για το εγώ αυτό σημαίνει θάνατος!

3.     Εμπειρία/μνήμη. Είναι η εμπειρία που αποκτήσαμε σε αυτή τη ζωή ή σε προηγούμενες. Με τη βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε σιγά-σιγά να αρχίσουμε να ενωνόμαστε με προηγούμενες εμπειρίες. Κάποιες φορές κάνουμε κάτι που ξυπνάει μνήμες από προηγούμενες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να πετύχεις απορρόφηση. Προσοχή όμως: τις προηγούμενες ζωές πρέπει να τις βιώσουμε οι ίδιοι και όχι να μας τις πουν διάφορα διάμεσα.

4.     Δυνατότητα άφεσης. Αυτό που μας κρατάει στις ψευδαισθήσεις μας είναι η αδυναμία, ο φόβος να αφεθούμε στο απέραντο. 

5.     Έμπνευση από αυτούς που έχουν φτάσει στην Πηγή. Το ένα κερί ανάβει το άλλο κερί…

 

1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.

 

Διαλέγουμε ένα από τους πέντε τρόπους ή μπορούμε να κάνουμε συνδυασμό αλλά θα πρέπει ένας τρόπος να κυριαρχεί. Όσο περιορίζουμε τους δρόμους τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε.

 

1.22.  Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.

 

Η συστηματική εργασία και η έντονη πειθαρχία φέρνει πιο γρήγορα την απορρόφηση. Ο Μούτζι είπε «Η ελευθερία είναι δωρεάν … αλλά δεν είναι φτηνή.»

 

1.23.  Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή, η απορρόφηση είναι άμεση.

 

Ο Πατάντζαλι λέει εδώ ότι  ο συνδυασμός πίστης και άφεσης σε φτάνει αμέσως στην απορρόφηση. Πως μπορείς να απορροφηθείς αν δεν πιστέψεις σε κάτι ανώτερο; Δεν μπορείς να πάς παραπάνω αν πιστεύεις πως αυτό που είσαι είναι το ανώτερο.

Μπορείς να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο ή στην ύπαρξη του Εαυτού. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψεις στον Εαυτό που μπορείς να βιώσεις και μόλις συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, αυτόματα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του Θεού. Γιατί θα νιώσεις πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν χωράει στο σώμα σου, δεν χωράει στη γη, είναι κάτι μεγαλύτερο. Ο Εαυτός είναι κομμάτι του Θεού, ομοούσιο.

 

Στοχασμός :

Ελάτε λοιπόν να βιώσουμε το αθάνατο μέσα μας. Αυτό είναι ο Εαυτός. Το Αθάνατο που απλά παρατηρεί. Χωρίς σχόλια, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς κριτική, χωρίς ονόματα, τίτλους, ιδιότητες. Αν αφαιρέσετε από την επίγνωση σας όλα αυτά, θα μείνει μόνο η καθαρή συνειδητότητα – ο Εαυτός. Αφήστε λοιπόν για λίγο τους στόχους για το μέλλον, τις αναμνήσεις από το παρελθόν, τις έλξεις και αποστροφές σας, τις ιδιότητες σας. Μείνετε χωρίς κανένα σχόλιο. Παρατηρητής και δότης. Δώστε όλη σας την προσοχή , όλη σας την ενέργεια, χωρίς κανένα στόχο.

 

1.24 Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από τo κάρμα και τις παρενέργειες του διαχωρισμού (Klesha), που όλα αυτά καίγονται.

 

Γι’ αυτό λοιπόν εκείνοι που έχουν πίστη και την δυνατότητα άφεσης, η απορρόφηση είναι άμεση. Η παράδοση στην πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό που όλοι οι προγραμματισμοί καίγονται.

Υπάρχουν 3 τρόποι κάρμα:

·       Το κάρμα που φέρνουμε από προηγούμενες ζωές.

·       Το κάρμα που υπάρχει/δημιουργούμε σ’ αυτή τη ζωή (από κληρονομιά,

         περιβάλλον, συνήθειες)

·       Το κάρμα που έχει ήδη εκδηλωθεί και λαμβάνουμε την ανταπόδοση.

Από τη στιγμή που συνδεθείς με τον Εαυτό και χαθεί το εγώ, τότε αρχίζει η διαδικασία καύσης κάρματος, χωρίς να χρειάζεται ανταπόδοση.

 

 

1.25.  Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.

1.26.  Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος

1.27.  Αυτό έχει την δόνηση Αούμ

1.28. Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει.

1.29.  Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα τα εμπόδια.

 

Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από αυτό και ούτε επηρεάζεται από τον χρόνο. Οι αρχαίοι Γιόγκις οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει τον Εαυτό, προσπάθησαν να κατεβάσουν τη δόνηση του Θεού και βρήκαν το ΑΟΥΜ ή το ΩΜ.

Ο Πατάντζαλι λέει να θυμόμαστε αυτή την δόνηση  με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την πηγή, Εαυτό και καταλύει όλο το κάρμα και όλα τα εμπόδια.

Ο τεχνικός τρόπος ένωσης με τον Εαυτό και την Πηγή, είναι με το ΑΟΥΜ και το κάνουμε με 3 τρόπους: δυνατά, ψιθυριστά και νοητικά. Δυνατά επηρεάζει το  σώμα, ψιθυριστά το συναισθηματικό σώμα και νοητικά το νοητικό σώμα και έτσι συντονίζονται τα κατώτερα σώματα με την δόνηση που αντιπροσωπεύει την Πηγή.

 

Στοχασμός- Pranava AUM :

Ο τρόπος που κάνουμε το ΑΟΥΜ στη δική μας παράδοση γιόγκα συνδυάζεται με πλήρη αναπνοή και ρυθμό 6 (εισπνοή) - 12 (εκπνοή), δυνατά, ψιθυριστά, νοητικά. Σημαντικό είναι μετά τη δόνηση ΑΟΥΜ να μείνουμε ακίνητοι και σιωπηλοί για να απορροφηθεί η δόνηση. Μην ξεχνάτε , ότι η Πηγή είναι άδεια από σκέψεις , ιδιότητες, προγραμματισμούς. Είναι πιο κοντά στο «τίποτα» παρά στο «κάτι». 

Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτό.

1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : Σωματική αδυναμία, Νοητική αδυναμία, Αμφιβολία, Αδιαφορία, Μαλθακότητα, Προσκόλληση στην ύλη, Αυταπάτες, Καρμικές υποχρεώσεις, Αδυναμία μονιμότητας.

 Ξεκινάει ο Πατάντζαλι από τη 30η σούτρα να περιγράφει εκείνα που εμποδίζουν την ψυχή να ενωθεί με την Πηγή.

Σωματική αδυναμία

Όταν υπάρχει σωματική αδυναμία που σημαίνει πως εσύ θέλεις αλλά το σώμα είναι άρρωστο, πονάει και έτσι όλοι οι ενέργεια πάει στο σώμα και δεν υπάρχει χρόνος να ασχοληθείς με τίποτα άλλο εκτός από την υγεία σου.

Νοητική αδυναμία

Δεν σημαίνει μόνο να παρασύρεσαι στην κακεντρέχεια λόγω χαζομάρας. Η υπερβολική γνώση και εξυπνάδα εμπεριέχει το κίνδυνο της αλαζονείας με επακόλουθο να μεγαλώσει το εγώ και να κάνει το νου να νομίζει πως είναι παντοδύναμος.

Νοητική αδυναμία είναι επίσης να θέλεις πάντα λογική εξήγηση για όσα συμβαίνουν στη πνευματικότητα και όταν δεν μπορεί ο νους να τα αντιληφθεί τότε να επιλέγει να τα απορρίψει.

 Αμφιβολία

Η αμφιβολία είναι ύπουλη γιατί μερικές φορές δεν είναι και τόσο φανερή -μπορεί απλά να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού. Δεν γίνεται απορρόφηση όταν υπάρχει αμφιβολία γιατί η αμφιβολία είναι του εγώ. Η ψυχή ξέρει.

Η αμφιβολία είναι σίγουρα ένας τρόπος να αρχίσεις να ψάχνεις, αλλά από ένα σημείο και μετά, είναι εμπόδιο.

Αδιαφορία

Η αδιαφορία δεν είναι μόνο το πρώιμο στάδιο του απλά δεν σε νοιάζει. Υπάρχει και μια άλλη αδιαφορία που έρχεται όταν συνειδητοποιήσουμε την πειθαρχία και το θάρρος που χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο της ψυχής. Αδιαφορία τότε έρχεται γιατί δεν θέλει κάποιος να προσπαθήσει.

 Μαλθακότητα

Είναι η πιο παθητική ποιότητα και μεταφράζεται και σαν αναβλητικότητα. Προσοχή στην αναβλητικότητα όχι μόνο στα πνευματικά αλλά και στα καθημερινά γιατί οι προγραμματισμοί δουλεύουν χωρίς την άδεια μας.

Προσκόλληση στην ύλη

Ή προσκόλληση στα αχρείαστα, όχι μόνο τα υλικά αλλά οτιδήποτε που έχει σχέση με την επιβίωση, ευχαρίστηση και εξουσία (που είναι τα τρία πρώτα τσάκρα). Στην πνευματικότητα προχωρούμε όσο μας αφήνουν οι προσκολλήσεις μας.

 Αυταπάτες

Το dharma (στόχος) μας ως ενσαρκωμένοι , είναι να ζούμε το εδώ και τώρα και όχι σε άλλες διαστάσεις ή άλλες ζωές. Δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε συμβάντα από προηγούμενες ζωές γιατί είμαστε εδώ στην παρούσα διάσταση για να βιώσουμε την ύλη. Αν χρειάζεται να ξέρουμε κάτι από άλλες διαστάσεις ή ζωές τότε η ψυχή θα σου το αποκαλύψει. Άρα βιώνουμε το διαλογισμό ή τον εαυτό στο τώρα. Να είσαι στο κατάλληλο περιβάλλον, να κάνεις τα κατάλληλα πράγματα, την κατάλληλη στιγμή.

Αδυναμία λόγω κάρματος

Αν δεν δουλεύεις με επιθυμία να ακολουθήσεις το dharma σου θα δημιουργείς συνέχεια κάρμα που θα σε εμποδίζει να ενωθείς με τον εαυτό. Καρμικά δεν σου επιτρέπεται να ενωθείς με τον εαυτό γιατί πρέπει να βιώσεις την αυταπάτη της ζωής και την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού για να κάψεις το κάρμα σου. 

Αδυναμία μονιμότητας

Αδυναμία για σταθερή ανέλιξη στα πνευματικά. Προσοχή στο να μπλέκουμε συστήματα γιατί είναι ένας τρόπος να ανεβαίνουμε και να πέφτουμε, χωρίς να ξέρουμε γιατί. Βιώνουμε ένα σύστημα στο μέγιστο του και το πάμε ως το τέλος ή φεύγουμε σύντομα από αυτό αν δούμε ότι δεν είναι για εμάς.

 

1.31  Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν 1. Σωματικό και νοητικό πόνο 2. Θλίψη 3. Υπερένταση  4. Ασταθή αναπνοή.

Οι επόμενες σούτρας μιλάνε για τις αρρώστιες που φέρνει η πνευματική αδυναμία και η μη ευθυγράμμιση των τριών πρώτων σωμάτων. Όταν το σώμα, τα συναισθήματα και ο νους δεν είναι ευθυγραμμισμένα, πρώτα μεταξύ τους και μετά με το πνεύμα, τότε θα έρθουν οι σωματικές και νοητικές αρρώστιες, η θλίψη, η υπερένταση και ασταθή αναπνοή.

 

1.32  Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα τους, ο νους πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.

 Η πιο σημαντική σούτρα του κεφαλαίου: Ο Πατάντζαλι λέει για να μη μας καταβάλουν τα πιο πάνω εμπόδια και τα αποτελέσματά τους, θα πρέπει να μάθει ο νους να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο. Πρέπει να πάμε πίσω στη μελέτη που έχουμε κάνει για την πράνα (ζωτική ενέργεια) και να θυμηθούμε ότι η ενέργεια είναι ατελείωτη αλλά οι τρόποι διανομής της είναι περιορισμένοι. Όσο η ενέργεια διασκορπίζεται σε πολλά σημεία, τόσο αποδυναμώνεται. Όπως το φως: όταν απλώνεται, δίνει φως αλλά μόνο όταν συμπυκνωθεί γίνεται λέιζερ. Μας δίνει πρακτική στη ζωή και πρακτική διαλογισμού : 1. συγκεντρώσου σε ένα στόχο στη ζωή  2. συγκέντρωσε το νου σε ένα σημείο ως τρόπος να φτάσεις σε διαλογισμό. Με αυτούς τους τρόπους, μπορούμε να καταπολεμήσουμε τα εμπόδια και να φτάσουμε, έστω και στιγμιαία, στην ένωση με τη πηγή μας, διαγράφοντας έτσι παλιούς προγραμματισμούς και αντικαθιστώντας τους με καινούργιους, χρήσιμους.

Ερώτηση: Πως η συγκέντρωση σε ένα σημείο καταλύει τα νοητικά κύματα και τους προγραμματισμούς;

- Ευθυγράμμιση. Η συγκέντρωση σε ένα σημείο σημαίνει το σώμα /ενέργεια/νους βρίσκονται στο ίδιο σημείο , σταθερά. Έτσι ευθυγραμμίζονται τα σώματα και αναγκάζεσαι να ζεις στο τώρα. Μόλις ζήσεις το τώρα γίνεται πιο εύκολη η ένωση με τη πηγή.

- Με τη συγκέντρωση παράγεις νοητική ενέργεια, γιατί δεν σπαταλιέται στις χιλιάδες σκέψεις και έτσι αυξάνεται το μαγνητικό σου πεδίο. Η ενέργεια αυτή θερμαίνει το νευρικό σύστημα και αυτή η θερμότητα καίει τεχνητά τους προγραμματισμούς ανεξαρτήτως αν το θέλουμε ή όχι.

-Η συγκέντρωση σε ένα σημείο, είναι η «γυμναστική» του νου. Είναι μια εκπαίδευση του νου για να αναβαθμιστεί, για να γίνει ενεργητικός αντί παθητικός και σταθερός αντί κινούμενος. Η σταθερότητα του ανώτερου νου φέρνει ενεργητικότητα, η κινητικότητα φέρνει παθητικότητα.

 

1.33 Πριν από αυτό, ο νους χρειάζεται να απαλλαγεί από την επιρροή της ζωής: να συντηρούμε τη χαρά, να συμπονούμε στην οδύνη , να θαυμάζουμε την επιτυχία και την καλοσύνη και να αδιαφορούμε για την κακία.

Ενθαρρύνουμε την παραπάνω αντιμετώπιση καταστάσεων και συναναστροφών. Ο Πατάτζαλι πάντα θυμίζει στον γιόγκι, ότι η πνευματική εργασία δεν είναι part-time-job. Είναι μια εργασία ζωής. Δεν αρκεί να κάνουμε διαλογισμό κάθε μέρα. Αυτό ίσως αποδειχθεί ακόμα και βλαβερό, αν δεν συντονίσουμε τη ζωή μας με τις αξίες και το ήθος της ανώτερης μας ύπαρξης. Ο γιόγκι δεν μπορεί να κάνει διαλογισμό για να ικανοποιήσει την προσωρινή του ύπαρξη. Είναι σαν να παίρνεις το τελευταίο μοντέλο υπολογιστή της apple για να παίζεις video games!

Η επιβίωση (1^ο  τσάκρα), απολαύσεις και απέχθειες (2^ο τσάκρα), φιλοδοξίες (3^ο τσάκρα) πρέπει να μεταφερθούν μετά την πνευματική μας εξέλιξη, ως προτεραιότητες. 

 Στις επόμενες σούτρας, ο Πατάντζαλι περιγράφει μερικούς τρόπους dharana (συγκέντρωσης σε ένα σημείο) , με στόχο να κατευνάσουν οι εγκεφαλικοί στρόβιλοι, να καταπολεμηθούν τα εμπόδια και τα αποτελέσματα τους και να διαγραφούν προγραμματισμοί .                                                  

1.34  Ο νους κατευνάζει όταν συγκεντρωθούμε στην πράνα που κινείται με την αναπνοή και ειδικά την εκπνοή, μέχρι να μην θέλουμε να αναπνέουμε.

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα ελέγχεται με τη συγκέντρωση στην εκπνοή. Κι αν το αναλύσουμε λίγο θα καταλάβουμε γιατί. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα , φροντίζει αυτόματα για την επιβίωση μας. Η καρδιά χτυπάει, το αίμα κυλάει, οι ορμόνες εκκρίνονται, το στομάχι χωνεύει χωρίς να χρειάζεται να δίνουμε συνειδητά αυτές τις οδηγίες επιβίωσης. Η αναπνοή είναι η μόνη αυτόνομη λειτουργία που μπορεί να γίνει και συνειδητά, και άμεσα (pranayama) . Έτσι η αναπνοή γίνεται η γέφυρα μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου.

Η εισπνοή φέρνει πράνα μέσα στο σύστημα , η εκπνοή εξάγει πράνα από το σύστημα. Στην εισπνοή παίρνουμε και στην εκπνοή δίνουμε. Γεννιόμαστε με μια εισπνοή και πεθαίνουμε με μια εκπνοή. Άρα κατά κάποιο τρόπο η εκπνοή είναι αυτόματος εχθρός της επιβίωσης. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι προγραμματισμένο να ενθαρρύνει την εισπνοή και να αγνοεί την εκπνοή. Η εισπνοή είναι δυναμική πράξη και η εκπνοή παθητική πράξη. Τι γίνεται όμως όταν συγκεντρωνόμαστε στην εκπνοή;; η παθητική αυτή πράξη γίνεται δυναμική. Ο φόβος του θανάτου βγαίνει στην επιφάνεια. Έχω παρατηρήσει πως όσο πιο πολύ κάποιος φοβάται το θάνατο, τόσο πιο πολύ αντιπαθεί την αργή εκπνοή και το κράτημα της εκπνοής. Όταν όμως καταφέρουμε και πειθαρχήσουμε την εκπνοή , τότε είναι σαν να πειθαρχούμε και το ένστικτο επιβίωσης. Το πειθαρχούμε να μην δρα σαν τη μοναδική μας προτεραιότητα, αλλά σαν όργανο της ψυχής. 

 

Pranayama /Dharana

Ας καθίσουμε λοιπόν σε μια στάση με την πλάτη μας ίσια. Ας κάνουμε μερικές πλήρεις αναπνοές με ρυθμό 6:6

Τώρα ας αρχίζουμε να εκπνέουμε πιο αργά, με την ιδέα ότι σε κάθε εκπνοή αδειάζουμε από ότι δεν χρειαζόμαστε. Aparigraha : δεν κρατάμε τίποτα , τα αφήνουμε όλα. Ρυθμός 6:12.

Τώρα θα κρατήσουμε την εισπνοή και την εκπνοή 3 δευτερόλεπτα. Ρυθμός 6:3:12:3.

Και τέλος θα κρατήσουμε την εκπνοή περισσότερο χρόνο, όσο μπορούμε, απολαμβάνοντας το άδειασμα και την παύση της αναπνοής. Προτεινόμενος ρυθμός 6:3:12:12.

 

1.35  Ο νους σταθεροποιείται όταν συγκεντρωθούμε στις εσωτερικές αισθήσεις.

Ο Swami Sivananda αναφέρει ότι κάθε μια από τις αισθήσεις έχει και την ανάλογη εσωτερική της , που συνδέεται με τα τσάκρα και ένα σημείο στο σώμα.

Αν λοιπόν κάνουμε dharana σε συγκεκριμένο σημείο, θα αναβαθμίσουμε την κάθε αίσθηση ξυπνώντας την εσωτερική της. Τί συμβαίνει όταν ενεργοποιούμε τις εσωτερικές μας αισθήσεις; Παύουν οι αισθήσεις να κυριαρχούν την ύπαρξη μας. (pratyahara).

Εσωτερικές αισθήσεις :

Άκρη μύτης => εσωτερική όσφρηση – 1^ο τσάκρα

Άκρη της γλώσσας=> εσωτερική γεύση -2^ο τσάκρα/3^ο τσάκρα

Κέντρο γλώσσας=> εσωτερική αφή – 4^ο τσάκρα

Ρίζα της γλώσσας=> ήχος, εσωτερική ακοή – 5^ο τσάκρα

Ουρανίσκος=> χρώματα, εσωτερική όραση – 6^ο τσάκρα/3^ο τσάκρα

 

Pratyahara / Dharana

Ας αρχίσουμε με την αναπνοή που κάναμε την προηγούμενη φορά.

 Τώρα ας συγκεντρωθούμε στις μυρωδιές γύρω μας , μέχρι να τις ανακαλύψουμε όλες. Όταν ανακαλύψουμε όλες τις μυρωδιές, να συγκεντρωθούμε στην άκρη της μύτης και να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε την μυρωδιά άυλων πραγμάτων , όπως των συναισθημάτων μας, των ιδεών μας, των σκέψεων μας, της ενέργειας του δωματίου. Ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με τακτικότητα και χωρίς προσδοκίες, για 9 μέρες. Μόλις περάσουν οι 9 μέρες, και χωρίς να αναλύσουμε τα αποτελέσματα, θα προχωρήσουμε στην εξερεύνηση της εσωτερικής γεύσης.

Τώρα ας συγκεντρωθούμε στη γλώσσα και τις γεύσεις που έχει το σάλιο μας. Όταν ανακαλύψουμε την κύρια γεύση του σάλιου μας (γλυκό, πικρό, αλμυρό, στυφό, καυτερό, ξινό) να συγκεντρωθούμε στην άκρη της γλώσσας και να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη γεύση άυλων πραγμάτων , όπως των συναισθημάτων μας, των ιδεών μας, των σκέψεων μας, της ενέργειας του δωματίου. Ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με τακτικότητα και χωρίς προσδοκίες, για 9 μέρες. Μόλις περάσουν οι 9 μέρες, και χωρίς να αναλύσουμε τα αποτελέσματα, θα προχωρήσουμε στην εξερεύνηση της εσωτερικής αφής.

Τώρα ας συγκεντρωθούμε σε ότι αγγίζει το δέρμα μας: τα μαλλιά, τα ρούχα, το πάτωμα, δύο σημεία του σώματος ενωμένα , μέχρι να βιώσουμε όλα τα αγγίγματα. Όταν τα ανακαλύψουμε όλα, να συγκεντρωθούμε στο κέντρο της γλώσσας και να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε το άγγιγμα άυλων πραγμάτων , όπως των συναισθημάτων μας, των ιδεών μας, των σκέψεων μας, της ενέργειας του δωματίου. Ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με τακτικότητα και χωρίς προσδοκίες, για 9 μέρες. Μόλις περάσουν οι 9 μέρες, και χωρίς να αναλύσουμε τα αποτελέσματα, θα προχωρήσουμε στην εξερεύνηση της εσωτερικής ακοής.

 Τώρα ας συγκεντρωθούμε στους ήχους γύρω μας , μέχρι να τους ανακαλύψουμε όλους. Όταν ανακαλύψουμε όλους τους ήχους, να συγκεντρωθούμε στη ρίζα της γλώσσας και να προσπαθήσουμε να βιώσουμε τον ήχο σαν δόνηση. Ας βιώσουμε τη δόνηση άυλων πραγμάτων , όπως των συναισθημάτων μας, των ιδεών μας, των σκέψεων μας, της ενέργειας του δωματίου. Ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με τακτικότητα και χωρίς προσδοκίες, για 9 μέρες. Μόλις περάσουν οι 9 μέρες, και χωρίς να αναλύσουμε τα αποτελέσματα, θα προχωρήσουμε στην εξερεύνηση της εσωτερικής όρασης.

Τώρα ας συγκεντρωθούμε στο σκοτεινό μέρος μπροστά από τα κλειστά μας μάτια και ας το οραματιστούμε σαν μια οθόνη έκφρασης των νοητικών κυμάτων (chitta vritti). Ας παρατηρήσουμε τα σχήματα που εμφανίζονται στην οθόνη του νου χωρίς κανένα σχόλιο ή επεξήγηση. Όταν ανακαλύψουμε όλα τα σχήματα , να συγκεντρωθούμε στον ουρανίσκο και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την οθόνη του νου άδεια, σαν ένα ατελείωτο σύμπαν που όλα μέσα του χάνονται. Αν κάποια εικόνα είναι αρκετά έντονη που δεν μπορεί να χαθεί, ας την παρατηρήσουμε για λίγο και ας την αφήσουμε να περάσει. Ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με τακτικότητα και χωρίς προσδοκίες, για 9 μέρες.

 

1.36  Στο εσωτερικό φως.

Το εσωτερικό φως που παράγει η επίφυση είχε ειδικό όνομα για τους γιόγκις , λεγόταν Jyothi. Λέγεται ότι είναι φωτεινό όσο ένα εκατομμύριο ήλιοι και δεν βγάζει θερμότητα αλλά μια αίσθηση ευδαιμονίας. Συμβαίνει όταν ενεργοποιηθεί το ajna τσάκρα, όταν δηλαδή πάει ενέργεια στο κεφάλι. Υπάρχουν δύο τρόποι να πάει ενέργεια στο κεφάλι :

1.  Ανέβασμα κουνταλίνι από τη λεκάνη => kriya yoga 1 (ειδικές πρακτικές , με συγκεκριμένη σειρά , που ανεβάζουν τεχνητά την ενέργεια)

2. Πίστη και αφοσίωση στο Θεό μέσω πειθαρχίας-αυτογνωσίας-παράδοσης => kriya yoga 2 (το Χριστιανικό τρίπτυχο που δηλώνει πρακτικά την αφοσίωση και την πίστη στο Θεό)

 

Dharana

Αρχίστε με την pranayama που έχουμε μάθει, εστιάζοντας στην εκπνοή και στο κράτημα της.

Μετά περάστε μέσα από όλες τις εσωτερικές αισθήσεις μέχρι να νιώσετε ότι κανένα ερέθισμα δεν μπορεί να σας επηρεάσει.

Τώρα συγκεντρωθείτε στο χώρο μεταξύ των φρυδιών χωρίς καμιά προσδοκία.

Αν νιώσετε ότι εμφανίζεται το φως, απλά βιώστε το, χωρίς σχόλια. Το Jyothi είναι σαν ένα ευαίσθητο πουλί: αν αισθανθεί ενθουσιασμό ή φόβο ή οποιοδήποτε έντονο συναίσθημα, απλά φεύγει.

 

1.37  Στον καθαρό Εαυτό χωρίς καμία επιθυμία.  

Το εσωτερικό φως (Jyothi) συνδέεται άμεσα με τον Εαυτό. Αυτό το αθάνατο κομμάτι μέσα μας που δεν έχει ταυτότητα, δεν κρίνει, δεν σχολιάζει, δεν δικαιολογείται, δεν κρατάει καμία ιδιότητα και δεν έχει καμιά επιθυμία και κανένα πάθος. Μέσα στο εσωτερικό φως, μπορούμε να μείνουμε στον Εαυτό για όσο κρατήσει.

 

1.38  Σε καθοδηγημένα όνειρα.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ,οι dharana (πρακτικές συγκέντρωσης)  που αναφέρονται στους στίχους 1.34-1.39 να αναμένεται να γίνονται συνεχόμενες και όχι ανεξάρτητες.

Αν συμβαίνει αυτό, τα καθοδηγημένα όνειρα που περιγράφει σε αυτή τη σούτρα ο Πατάντζαλι πρέπει να είναι πολύ εξελιγμένα αστρικά ταξίδια, απελευθερωμένα από κάθε είδους ατομικό συμφέρον, ιδιοτέλεια και φιλοδοξία. Είναι μια αγνή καθοδήγηση της ψυχής, που θέλει μόνο να προσφέρει και να εξελιχθεί.

 

1.39  Στο κέντρο της αγάπης.

Και τέλος γυρνάμε στην έδρα της ψυχής σας σημείο τερματισμού της dharana. Απλά συγκεντρωνόμαστε στην καρδιά και αφήνουμε τα πάντα (ακόμα και τις συγκλονιστικές πνευματικές εμπειρίες και οράματα) να περάσουν και να πάνε πίσω στην πηγή τους. Μόνο όταν ενθαρρύνουμε συνεχόμενη ροή από και προς την καρδιά χωρίς διακρίσεις και προτιμήσεις, μόνο τότε η ψυχή μπορεί να παραδώσει αχρείαστές αναμνήσεις και  προγραμματισμούς. 

 

1.40 Έτσι ο νους πειθαρχεί και στα μεγάλα και στα μικρά και μέσα από το μικρόκοσμο μαθαίνει το μακρόκοσμο.

Με τη συγκέντρωση σε ένα σημείο, ο νους είναι πειθαρχημένος μέσα στο μικρόκοσμο του εαυτού του και έτσι μαθαίνει να είναι πειθαρχημένος και στο μακρόκοσμο, το σύμπαν. Μέσα από την έρευνα και την ανακάλυψη του Εαυτού συνειδητοποιούμε το θαύμα όλου του κόσμου γιατί συγκεντρωθήκαμε σε ένα σημείο, ευθυγραμμιστήκαν τα σώματα, παράχθηκε ενέργεια και κάηκαν αυτά που μας εμποδίζουν να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Τότε πετυχαίνουμε πραγματική αθανασία και ο μικρόκοσμος γίνεται μακρόκοσμος.

 

 1.41 Έτσι τα νοητικά κύματα μειώνονται και ο νους γίνεται κρύσταλλο που παίρνει αμέσως την ποιότητα εκείνου στο οποίο συγκεντρώνεται, έτσι η απορρόφηση είναι εφικτή.

Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα του διαλογισμού (Dhyana), που έρχεται από τη dharana-συγκέντρωση. Ο νους γίνεται κρύσταλλο και είμαστε έτοιμοι για την απορρόφηση. 

Η απορρόφηση δεν σημαίνει θάνατος. Αυτό προσπαθεί να μας πείσει το Εγώ γιατί τη στιγμή της απορρόφησης το εγώ πεθαίνει. Το εγώ επανέρχεται όμως μετά την απορρόφηση απλά πιο αδύναμο. Φανταστείτε το σαν μια σταγόνα λάδι που μπαίνει μέσα σε ένα ποτήρι νερό. Για μερικές στιγμές, η σταγόνα λάδι είναι μέσα στο νερό, είναι περιτριγυρισμένη από το νερό και χαμένη μέσα στο νερό. Σύντομα όμως, Θα διαχωριστεί από το νερό και θα βγει στην επιφάνεια. Έτσι και η ψυχή , την ώρα της απορρόφησης γίνεται ένα με το σημείο συγκέντρωσης, και ύστερα από λίγο, ξαναγυρνά στην υλική της υπόσταση ξέχωρη από αυτό. Η ένωση αυτή όμως την έχει εξελίξει , έχει καθαρίσει προγραμματισμούς και κάρμα , απλά γιατί το εγώ που κρατάει τους προγραμματισμούς έχει αποδυναμωθεί.  

 Απορρόφηση σημαίνει «χάνω το εγώ και γίνομαι αυτό που συγκεντρώνομαι». Υπάρχουν διαφορετικά στάδια απορρόφησης (samadhi) ανάλογα με πόσο υποκειμενική είναι η ιδέα για το αντικείμενο συγκέντρωσης, ανάλογα με το αν υπάρχει ή όχι αντικείμενο συγκέντρωσης: 

Α) sabija samamdhi- με αντικείμενο συγκέντρωσης

Β) nirbija samadhi- χωρίς αντικείμενο συγκέντρωσης 

 

1.42  Το πρώτο στάδιο απορρόφησης αρχίζει να κάνει τον γιόγκι αμερόληπτο: το όνομα ,η μορφή και η θεωρία για τη μορφή, υπάρχουν, αλλά συγχωνεύονται μαζί του και με το Όλον (savitarka samadhi)

Αυτό το είδος απορρόφησης λέγεται savitarka samadhi (χονδροειδής απορρόφηση). Δεν έχουν χαθεί τα σχόλια (όνομα, μορφή, θεωρία) αλλά ο γιόγκι μπορεί να δει το αντικείμενο από την οπτική γωνία της Πηγής, γνωρίζοντας και τη θεωρία της ύλης και της μορφής του.

 

1.43 Ακολουθεί εξάγνιση της μνήμης και οι ιδέες για το αντικείμενο έρχονται κατευθείαν από την καθαρή συνειδητότητα (nirvitarka samadhi)

…και επειδή υπάρχει η οπτική γωνία της Πηγής, ο γιόγκι σε κάποιο στάδιο διαγράφει και αναθεωρεί όσα ξέρει για το αντικείμενο και για τη δική του μορφή. Αυτό μας μεταφέρει στο nirvitarka samadhi (απορρόφηση χωρίς σκέψεις/σχόλια) .  Θυμηθείτε αυτό που έχουμε ήδη πει, ότι από το στάδιο της dharana (συγκέντρωση) ακόμα, αρχίσει η διαδικασία διαγραφής προγραμματισμών και μνήμης λόγω της αποδυνάμωσης του εγώ.

 

1.44 Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την απορρόφηση από πιο λεπτοειδή σημεία συγκέντρωσης με ή χωρίς σκέψη (savichara samadhi- nirvichara samadhi)

 Στο επόμενο στάδιο, είτε χρησιμοποιούμε πιο λεπτοειδές αντικείμενο συγκέντρωσης (μια ιδέα, μια ιδιότητα, ένα πνευματικό στόχο) ή το αντικείμενο συγκέντρωσης που έχουμε ήδη, γίνεται αυτόματα πιο λεπτοειδές.

 

Πάρτε για παράδειγμα ένα σύμβολο: ο σταυρός.

-          Στο πρώτο στάδιο αμερόληπτης απορρόφησης (savitarka samadhi) συγκεντρωνόμαστε στη μορφή, το όνομα και την ιδέα που μας έχουν πει ότι συμβολίζει ο σταυρός. Φτάνουμε στο savitraka samadhi και η συνειδητότητα μας έχει γίνει ένα με το σύμβολο αυτό, ακόμα όμως το συνδέουμε με το Χριστό και αυτά που έχουμε ακούσει από τους πατέρες της ορθόδοξης εκκλησίας για το σταυρό.

-          Στο δεύτερο στάδιο της αμερόληπτης απορρόφησης (nirvitarka samadhi) η μνήμη αρχίζει να διαγράφεται και ο σταυρός αρχίζει να έχει μόνο μορφή , χωρίς την ιδέα που έχουμε για το σταυρό.

-          Στο τρίτο στάδιο της αμερόληπτης απορρόφησης χάνεται και η μορφή του σταυρού, μέσα από τέσσερα στάδια (savichara, nirvichara, ananda, asmita) και μένει μόνο η τελική ουσία του, από την οπτική γωνία της Πηγής, χωρίς λόγια, μορφές, ιδέες και σκέψεις.

      * Ο Πατατζαλι αναφέρει μόνο τα δύο από τα τέσσερα στάδια savichara samadhi (απορρόφηση από μια λεπτοειδή σκέψη) και nirvichara samadhi (απορρόφηση από λεπτοειδές σημείο χωρίς σκέψη) . Αυτό συμβαίνει γιατί όπως είπαμε πολλές φορές οι σούτρας υπάρχουν για υπενθύμιση και όχι για εκμάθηση.

1.45 Η αμερόληπτη απορρόφηση μπορεί τότε να φτάσει μέχρι το τελευταίο στάδιο της ύλης (alinga).

Η ύλη ενώνεται με την ψυχή και φτιάχνεται ο άνθρωπος. Η εξαγνισμένη ύλη λέγεται prakriti ή alinga. Όταν μπορέσουμε να φτάσουμε στο τελευταίο στάδιο αμερόληπτης απορρόφησης δηλαδή να γίνουμε το σημείο συγκέντρωσης χωρίς να κρατήσουμε καμία μορφή και καμία ιδέα, τότε η ψυχή έχει εξαγνιστεί αλλά μπορούμε ακόμα να κρατήσουμε την υλική μας υπόσταση, το σώμα μας.

 

1.46 Η αμερόληπτη απορρόφηση  γίνεται πάντα από ένα σημείο συγκέντρωσης (sabija)

…και αυτό γιατί κάτι που εκδηλώνεται στην ύλη , μας έφερε στο σημείο αυτό.

 

1.47 Φως παράγεται από την σταθεροποίηση των κυμάτων και επίτευξη της αμερόληπτης Αλήθειας, μέσω της αμερόληπτης απορρόφησης χωρίς σκέψη (nirvichara samadhi)

Με το σημείο συγκέντρωσης να εξαφανίζει σταδιακά την προσωπικότητα, ο νους γίνεται καθαρό φως.

 

1.48 Ο νους καθρεφτίζει την απόλυτη αρχική αλήθεια (prajna)

1.49 Ο λογικός νους και οι αισθήσεις  έχουν ξεπεραστεί.

1.50 Η δυναμική αυτή γνώση φωτίζει και διαγράφει όλες τις εντυπώσεις (samskara)

 Τέτοια πλάσματα είναι οι Άγιοι και οι πνευματικοί δάσκαλοι, αλλά και απλοί ασκητές, που ενώ έχουν καταφέρει να εξαγνίσουν την υλική τους υπόσταση και να είναι αμερόληπτοι , υπάρχουν ακόμα ανάμεσα μας και εκπέμπουν ένα φως , ορατό μόνο σε εκείνους που μπορούν να δουν με τα μάτια της ψυχής.

 

1.51 Όταν ακόμα και αυτή η αρχική αλήθεια εξανεμιστεί , η απόλυτη απορρόφηση χωρίς αντικείμενο συγκέντρωσης (nirbija) έπεται . 

Το τελικό στάδιο απορρόφησης είναι η συνειδητή έξοδος από το σώμα, ο συνειδητός θάνατος. Το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να αντέξει την ψηλή συχνότητα του nirbija samadhi για πολύ καιρό. Έτσι η ψυχή, κάποια στιγμή, επιλέγει να αφήσει το σώμα.

 

Επίλογος: Είναι πολύ σημαντικό, να μελετήσουμε τους αφορισμούς (σούτρας) του πρώτου κεφαλαίου ως μια ολοκληρωμένη σκέψη και πρακτική. Σας καλώ λοιπόν να ξαναδιαβάσετε τους στίχους 1-51 και να βιώσετε την διαδικασία όπως περιγράφεται: νοητικά κύματα (στρόβιλοι) , η παύση τους, η μέθοδος για την παύση τους (τακτικότητα στην προσπάθεια χωρίς προσκόλληση), η απαραίτητη επιθυμία για ένωση και οι τρόποι ένωσης/ελευθερίας (πίστη, ηρωικό πνεύμα, εμπειρία, δυνατότητα άφεσης, έμπνευση από άλλους) , η σημαντικότητα της πίστης και άφεσης, τα επίπεδα απορρόφησης (σώμα, πράνα, νους, εγώ)

Οι πρακτικές για να πετύχουμε:

1.       ΑΟΥΜ που καταλύει όλα τα εμπόδια (σωματική αδυναμία, νοητική αδυναμία, αμφιβολία, αδιαφορία, μαλθακότητα, προσκόλληση στην ύλη, αυταπάτες, καρμικές υποχρεώσεις, αδυναμία μονιμότητας)

2.       Σωστή προσέγγιση για τη ζωή (να συντηρούμε τη χαρά, να συμπονούμε στην οδύνη , να θαυμάζουμε την επιτυχία και την καλοσύνη και να αδιαφορούμε για την κακία)

3.       DHARANA συγκέντρωση σε ένα σημείο με έξι προτάσεις (συγκέντρωση στην εκπνοή, στις εσωτερικές αισθήσεις, στο εσωτερικό φως, στον Εαυτό, σε καθοδηγημένο ύπνο/όνειρα, στο κέντρο της αγάπης)

 Έτσι μέσω της συγκέντρωσης ο νους να είναι έτοιμος για την απορρόφηση.

Επαναλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο τα τέσσερα στάδια αμερόληπτης απορρόφησης (με μορφή, χωρίς μνήμη, χωρίς μορφή, χωρίς σκέψη) που μπορεί να οδηγήσει στη μόνιμη παύση των κυμάτων του νου, στη διαγραφή των προγραμματισμών, στη φώτιση και έτσι στην συνεχόμενη ένωση με τον Εαυτό και την αλήθεια ακόμα και στην εθελοντική έξοδο από το σώμα.

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Sadhana Pada  (η πράξη)

 

2.1  H Γιόγκα της πράξης (kriya yoga) έχει τρία σημεία : 1. Πειθαρχία 2. αυτογνωσία 3. Αφοσίωση στο ανώτερο.

2.2  Αυτό το τρίγωνο της πνευματικότητας θα αποδυναμώσει τις παρενέργειες του Εγώ (klesha) και θα μας ενώσει με την Πηγή.

2.3  Οι παρενέργειες του Εγώ (Klesha) είναι πέντε 1. Άγνοια 2. Εγωισμός 3. Προτίμηση  4. Αποστροφή  5. Ένστικτο επιβίωσης.

2.4  Οι παρενέργειες λειτουργούν σε τέσσερα στάδια: 1. Ανενεργά ( αλλά όχι ανύπαρκτα) 2. Αδύναμα 3. Ασταθή 4. Ενεργοποιημένα να προκαλούν σκέψεις και δράσεις.

2.5  Η άγνοια έχει τέσσερις τύπους: 1. Λανθάνει το προσωρινό για μόνιμο 

 2. Νομίζει το νοθευμένο καθαρό 3. Κυνηγά τη χαρά που φέρνει θλίψη

 4. Μπερδεύει το άτομο με τον Εαυτό.

2.6  Ο εγωισμός προκλήθηκε από την σύγχυση ότι η συνείδηση είναι η καθαρή συνειδητότητα.

2.7  Η προτίμηση  συνδέει τη μνήμη της ευχαρίστησης με την έλξη για αυτήν.

2.8 Η αποστροφή δημιουργείται από την προσκόλληση  στη μνήμη του δυσάρεστου.

2.9  Το ένστικτο επιβίωσης κάνει ακόμα κι εκείνους  που είναι προχωρημένοι, να έχουν την τάση να θέλουν να συνεχίσουν την ψευδαίσθηση της ζωής.

2.10 Όταν οι πέντε παρενέργειες (Klesha) κρατηθούν αδρανείς με τη γιόγκα της πράξης τότε σταδιακά απορροφούνται από το νου και αποδυναμώνονται .

2.11 Για να σβήσουν εντελώς συνδυάζουμε τη γιόγκα της δράσης με διαλογισμό (dhyana).

2.12 Παλιό Κάρμα, φέρνει κι αυτό τις πέντε παρενέργειες σε ανάλογες εντάσεις σε αυτή ή σε μελλοντική ζωή.

2.13 Όσο βιώνουμε ενσαρκώσεις θα έχουμε τις παρενέργειες και όσο έχουμε τις παρενέργειες θα έχουμε ενσαρκώσεις.

2.14 Και επειδή μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό, η ζωή θα βιώνεται ως ευχάριστη ή δυσάρεστη.

2.15 Ο σοφός όμως βλέπει όλη τη ζωή ως καθήκον, αφού όλες οι δράσεις και σκέψεις έχουν σαν αποτέλεσμα ένταση και συνήθειες (samskara) που μας απομακρύνουν από την Πηγή.

2.16 Όταν δούμε όλη τη ζωή ως καθήκον, θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη δυσφορία που δεν ήρθε ακόμα.

2.17 Με το να διαχωρίσουμε αυτόν που βιώνει με το βίωμα.

2.18 Στην ενσωματωμένη ψυχή  δίνεται η δράση, η μη-δράση και το φως, να  δρουν με τα στοιχεία και τις αισθήσεις και όλα αυτά υπάρχουν για την ελευθερία και τη φώτιση.

2.19  Τα παραπάνω έχουν τέσσερα μέρη: 1. Συγκεκριμένο (συναισθήματα, νους)

2. Μη συγκεκριμένο (υποσυνείδητο, όνειρα)  3. Αυτό που υποδεικνύει (υπερ-νοητικό)  4. Το Ανεπηρέαστο πεδίο του Εαυτού.

2.20  Ενώ η ενσωματωμένη ψυχή είναι μόνο καθαρή συνειδητότητα, φαίνεται σαν να είναι μόνο νους που βλέπει τα πάντα μέσα από τις αισθήσεις και  τις εμπειρίες.

2.21 Κι όμως όλα αυτά είναι δημιούργημα της Πηγής για να βιώσει εμπειρίες μέσα από την ψυχή, στην Ύλη.

2.22 Μόλις η ψυχή βιώσει τα αναγκαία, ο υλικός κόσμος της δράσης-αντίδρασης διαλύεται για εκείνην. Μένει όμως για τις ψυχές που δεν έχουν ολοκληρωθεί. 

2.23  Ο ένσαρκος κόσμος θα διαλυθεί ολοκληρωτικά, μόνο όταν η Ύλη και η  Πηγή μπορέσουν να συνυπάρχουν στον κόσμο της δράσης-αντίδρασης, ταυτόχρονα.

2.24 Η άγνοια (avidya) υπάρχει για να ενωθεί η ύλη με την Πηγή μέσα στο πεδίο της ύλης. 

2.25 Αφού ενωθούν, θα χωρίσουν για πάντα αφού η ψευδαίσθηση της ζωής χάνεται , και η ψυχή αφήνει τον υλικό κόσμο και ενώνεται με την Ουράνια Συμπαντική Ψυχή.

2.26  Το αποτέλεσμα της ένωσης της ύλης με την Πηγή είναι ξεκάθαρη, ανεπηρέαστη και συνεχής διάκριση και γνώση.

2.27  Η γνώση αυτή φέρνει τις επτά θεϊκές εμπνεύσεις.

2.28 Τα οκτώ σκαλοπάτια της raja yoga, θα εξαγνίσουν την ψυχή και θα φανεί το φως της.

2.29  Τα οκτώ σκαλοπάτια είναι:

1. Ο πενταπλός κώδικας αυτοπειθαρχίας, yama

2. Ο πενταπλός κώδικας αυτοεκπαίδευσης , niyama,

3. Συγκεκριμένη στάση, asana,                        

4. Διεύρυνση και καθοδήγηση ζωτικότητας, pranayama

5. Αποστασιοποίηση, pratyahara

6. Συγκέντρωση, dharana

7. Διαλογισμός, Dhyana

8. Απορρόφηση, samadhi.

2.30 Αβλάβεια (ahimsa), πλήρης ευθυγράμμιση (satya), μη παραβίαση ορίων (asteya), θωράκιση της δημιουργικής ενέργειας (brahmacharya), λιτότητα (aparigraha) , είναι ο πενταπλός κώδικας αυτοπειθαρχίας και είναι το πρώτο από τα οκτώ σκαλοπάτια.

2.31  Αυτοί οι κώδικες γίνονται όρκος που ισχύει για όλους τους μυημένους ανεξαρτήτως φυλής, θέσης, συναναστροφής, χώρου, χρόνου , κατάστασης.

2.32 Κρυσταλλική καθαρότητα (saucha), ουδέτερη παρατήρηση (santosha), σκληραγώγηση (tapah), ενδοσκόπηση (svadhyaya), και παράδοση στο ανώτερο (ishvara pranidhana), είναι ο πενταπλός κώδικας αυτοεκπαίδευσης και το δεύτερο από τα οκτώ σκαλοπάτια.

2.33  Όταν οι δράσεις δεν είναι οι επιθυμητές για τους παραπάνω κώδικες,

 συγκεντρωνόμαστε στο αντίθετο τους (Αντίθετη Στάση/pratipaksha bhavana)

2.34 Η αντίθετη στάση είναι πιο εύκολη όταν γνωρίζουμε ότι όλες οι ανεπιθύμητες δράσεις προς τον εαυτό μας, τους άλλους ή από τους άλλους γίνονται μέσα από το θυμό, την  απληστία και την άγνοια. Μπορεί να είναι έντονες ή λιγότερο έντονες. Όλες όμως  προκαλούν ατελείωτο πόνο και επιπλέον άγνοια.

2.35  Όταν ο γιόγκι τελειοποιήσει την αβλάβεια, νιώθει απόλυτα ασφαλής σε κάθε  περίπτωση. (δεν προκαλεί την έχθρα κανενός ανθρώπου, ζώου ή στοιχείου)

2.36  Όταν η απόλυτη ευθυγράμμιση (μέσω της αλήθειας) επιτευχθεί, ο γιόγκι μπορεί να υλοποιήσει τα πάντα.

2.37  Όταν ο γιόγκι δεν παραβιάζει κανένα όριο, όλων των ειδών η αφθονία είναι διαθέσιμη.       

2.38  Όταν η δημιουργική ενέργεια επενδύεται πάντα, τότε το ηρωικό πνεύμα είναι δεδομένο, λόγω της αστείρευτης ζωτικότητας.

2.39  Όταν δεν υπάρχουν περιττά για τις αισθήσεις και την επιβίωση, υπάρχει χώρος για τη γνώση πέρα από τα φαινόμενα.

2.40  Όταν η κρυσταλλική καθαρότητα σε όλα τα επίπεδα έχει επιτευχθεί, η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού καταρρέει.

2.41 Ο γιόγκι γίνεται ουδέτερος (sattva), και γαλήνιος, συγκεντρωμένος, με τις αισθήσεις να τον υπηρετούν, έτοιμος για την συνειδητοποίηση του Εαυτού.

2.42  Όταν ο γιόγκι κατοικεί μόνιμα στο δωμάτιο του παρατηρητή, απόλυτη, συνεχής  γαλήνη τον κατακτά.

2.43  Όταν οι αισθήσεις είναι σκληραγωγημένες, ανεπηρέαστες από προτιμήσεις και αποστροφές, οι νοητικές ακαθαρσίες καίγονται στη φωτιά της πειθαρχίας και το σώμα, νους, οι αισθήσεις και τα όργανα τους τελειοποιούνται.

2.44  Όταν μέσω της ενδοσκόπησης, υπάρχει συνεχής επίγνωση, ο Εαυτός αποκαλύπτεται στον Γιόγκι.

2.45  Όταν ο γιόγκι αφεθεί ολοκληρωτικά στην Πηγή, η Πηγή τον απορροφά.

2.46  Η συγκεκριμένη στάση διαλογισμού (asana) έχει δύο χαρακτηριστικά: απόλυτα ακίνητη, άνεση.    

2.47  Αφηνόμαστε στη στάση, εστιάζοντας στο άπειρο.

2.48  Μόλις η ακινησία και η άνεση αφομοιώσουν το ένα το άλλο, όλα τα αντίθετα κάνουν το ίδιο και παύει το μαρτύριο της δυαδικότητας.

2.49  Pranayama σημαίνει να πάμε πέρα από την εισπνοή και εκπνοή – να πάμε στην άπνοια.

2.50  Για να πετύχει η άπνοια, χρησιμοποιούμε την αναπνοή με διαφορετικό χρόνο, ταχύτητα και ρυθμό, μέχρι να γίνει πολύ αργή και άηχη.

2.51 Όταν η αυθόρμητη άπνοια επικρατεί, πάμε πέρα από το υλικό σώμα.                                                                                         

2.52  Με την άπνοια, το πέπλο που κρύβει το εσωτερικό φως του  Εαυτού, αποδυναμώνεται.  

2.53  Έτσι η pranayama προετοιμάζει την dharana (εστιασμένη συγκέντρωση).

2.54  Όταν τα όργανα των αισθήσεων παύουν να λαμβάνουν και να στέλνουν πληροφορίες στο νου, και όλες οι πληροφορίες επιστρέφουν στην πηγή τους, τότε έχουμε pratyahara.

2.55  Η εσωτερίκευση αυτή κάνει τη ζωή λιγότερη εξαρτημένη από τις απολαύσεις ή τις αποστροφές των αισθήσεων.

 

Ανάλυση  Sutras:

(η μεταφορά λόγου από προφορικό σε γραπτό κάνει το κείμενο ιδιόμορφο)

 Ο Patanjali ήταν ιστορικός/φιλόσοφος/επιστήμονας. Μάζεψε τις πληροφορίες και τις έβαλε συμπυκνωμένες σε 4 κεφάλαια, με στίχους και ρυθμό.  Το 1^ο κεφάλαιο ονομάζεται Samadhi pada που σημαίνει «αφομοίωση» και  περιγράφει πως θα είναι όταν ενωθούμε με την Πηγή (Πηγή ή Θεό ή Σύμπαν ή Δημιουργό), την πηγή από την οποία προερχόμαστε.

Το 2^ο κεφάλαιο, λέγεται Sadhana pada που σημαίνει «Πρακτική»,  και περιγράφει τι μπορούμε να κάνουμε για να ενωθούμε με την Πηγή.

 

2.1 H Γιόγκα της πράξης (kriya yoga) έχει τρία σημεία : 1. Πειθαρχία 2. Αυτογνωσία 3. Αφοσίωση στο ανώτερο.

(Δεν μιλάμε για την kriya yoga του Yogananda ή άλλες σειρές kriya yoga)

Ο πρώτος  στίχος του δεύτερου κεφαλαίου  μιλάει για τη πιο διαδεδομένη τεχνική πνευματισμού σε όλο τον κόσμο, την kriya yoga, τη γιόγκα της πράξης.  Η kriya yoga σε φέρνει σε ένωση με το ανώτερο, με πράξη, όχι με θεωρία. Έχει τρία σημεία: 1. Πειθαρχεία (αντιμετωπίζουμε αδιαμαρτύρητα όλες τις δύσκολες καταστάσεις ως τρόποι εξαγνισμού της ψυχής).  2. Αυτογνωσία (αδιάκοπη επίγνωση των σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων) και 3. Αφοσίωση (ή παράδοση) σε κάτι ανώτερο.

 Αυτό μπορούμε να το παραληρήσουμε με το τρίγωνο της πνευματικότητας, που μιλάνε για αυτό και άλλοι δάσκαλοι και υπάρχει και στη δική μας θρησκεία:   Πράξη, Γνώση, Αφοσίωση.  Δεν υπάρχει πλήρης πνευματικότητα αν δεν υπάρχουν αυτά τα 3 (που είναι επίσης τα τελευταία 3 niyama που θα δούμε στο στίχο 2.32).

Επίσης η αυτογνωσία περιέχει και τη γνώση/θεωρία πίσω από την πράξη.

Γι’ αυτό και πολλές φορές πριν από τις ασκήσεις, μιλάω. Αυτό συμβαίνει διότι θέλω ενώ κάνουμε τις ασκήσεις να έχετε και τις γνώσεις πίσω από τις ασκήσεις. Έτσι, μόνο όταν καλυφθεί και κλείσει το τρίγωνο θα μπορέσουμε να δουλέψουμε και να εξελιχθούμε πνευματικά.

 Η πράξη και η γνώση πρέπει να διοχετεύονται σε κάτι ανώτερο, γιατί αν δεν διοχετεύονται υπάρχει περίπτωση να κλονιστεί το νευρικό σύστημα.

 

2.2 Αυτό το τρίγωνο της πνευματικότητας θα αποδυναμώσει τις παρενέργειες του Εγώ (klesha) και θα μας ενώσει με την Πηγή.

 Οι παρενέργειες ή δυσλειτουργίες του εγώ, είναι τα klesha που εξηγούνται ως τα στρώματα που μας εμποδίζουν να δούμε την αλήθεια.  Από τη στιγμή που έχουμε “εγώ”, αρχίζουν κάποιες δυσλειτουργίες.

 

2.3 Οι παρενέργειες του Εγώ είναι πέντε 1. Άγνοια 2.Εγωισμός  3. Έλξεις  4. Αποστροφές  5. Ένστικτο επιβίωσης

Στον 3^ο στίχο εξηγεί ποιες είναι οι 5 παρενέργειες του εγώ: 

1. Άγνοια σε ότι αφορά ποιοι είμαστε. Η άγνοια, μας ταυτίζει λανθασμένα με το εγώ. 

2. Εγωισμός – νομίζουμε η οπτική μας γωνία είναι η σωστή 3. Προσκολλήσεις ή Έλξεις ή προτιμήσεις που πάλι δεν ανήκουν στην ψυχή αλλά στην άγνοια του εγώ  4. Αποστροφές ,

 5. Ένστικτο επιβίωσης. Κάποιοι μεταφράζουν τη λέξη abhinivesha ως «ανάγκη για επιβίωση με οποιοδήποτε κόστος» και έτσι δίνει ακριβώς την ιδέα που αναφέρω: το ένστικτο επιβίωσης είναι χρήσιμο και απαραίτητο μόνο όταν δεν είναι πρώτο στις προτεραιότητες μας, μόνο όταν δεν είναι ανάγκη που πρέπει να ικανοποιηθεί με οποιοδήποτε κόστος.

Τα ξαναείπαμε όμως τώρα τα εξηγώ διαφορετικά.  Είναι τόσο συμπυκνωμένη η γνώση που δεν μπορούμε να πούμε απλά ότι τα ξέρουμε. Το θέμα είναι να τα εμπεδώσουμε και να τα βιώσουμε.

2.4  Οι παρενέργειες (Klesha) λειτουργούν σε τέσσερα στάδια: 1. Ανενεργά ( αλλά όχι ανύπαρκτα) 2. Αδύναμα 3. Ασταθή 4. Ενεργοποιημένα να προκαλούν σκέψεις και δράσεις. 

Να το πάρουμε από το κατώτερο στο ανώτερο:

Αυτά τα 5 klesha -οι 5 παρενέργειες του εγώ, προκαλούν συνεχείς σκέψεις και δράσεις και πώς να γλυτώσεις μετά από αυτό; Όταν είναι ενεργά, προκαλούν κάρμα και προγραμματισμούς και έτσι χάνεις το δρόμο σου, το σκοπό σου.  Αυτό είναι το κατώτερο σημείο που είναι ο κοινός άνθρωπος, ο αδύναμος. Όταν οι παρενέργειες του εγώ είναι ενεργοποιημένες στο μέγιστο, έστω και αν δεν είναι και οι πέντε, τότε έχουμε αυτό το πρόβλημα.

 Το δεύτερο είναι να ανεβοκατεβαίνουμε, να είμαστε ασταθείς. Αυτό είναι καλό γιατί σημαίνει ότι υπάρχουν εκλάμψεις.  Είναι καλό, αρκεί να αναγνωρίζουμε την αστάθεια μας και να μη νομίζουμε ότι επειδή είχαμε μια εμπειρία, είμαστε έτοιμοι.  Το να έχεις μερικές πνευματικές εμπειρίες σημαίνει ότι οι παρενέργειες του εγώ έχουν εκλάμψεις και είναι ώρα να εργαστείς, να το δουλέψεις.  Οι εκλάμψεις δεν λένε τίποτα. Όλη η ζωή πρέπει να γίνει πνευματική εμπειρία.  Να το νιώθει κάποιος όλη μέρα και όχι μόνο μια φορά στο διαλογισμό.

Από την άλλη, το εγώ είναι ικανό, επειδή οι παρενέργειες είναι ασταθείς, να αποφασίσει ότι δεν υπάρχουν καθόλου παρενέργειες.  Αν είσαι πάνω κάτω σημαίνει ότι αρχίζει να εργάζεται πάνω σου και πρέπει να το δουλέψεις και να μην επαναπαυθείς.

Όταν εργαστείς με τακτικότητα και ταπεινότητα, αρχίζεις να αποδυναμώνεις τις παρενέργειες, μέχρι να καταλήξουν να είναι ανενεργείς. Προσοχή όμως: όσο υπάρχει η αίσθηση του διαχωρισμού (Εγώ) οι παρενέργειες μόνο ανενεργείς μπορούν να είναι. Για να καούν εντελώς, πρέπει το εγώ να απορροφηθεί από την ψυχή με το διαλογισμό ή το τρίγωνο της πνευματικότητας.

 Και στο σημείο αυτό αρχίζει να  εξηγεί ένα ένα τα 5 klesha - παρενέργειες του εγώ:

 

2.5  Η άγνοια έχει τέσσερις τύπους: 1. Λανθάνει το προσωρινό για μόνιμο 2. Νομίζει το νοθευμένο  καθαρό 3. Κυνηγά τη χαρά που φέρνει θλίψη 4. Μπερδεύει το άτομο με τον Εαυτό.

 Η Άγνοια, κάποιοι το λένε και λησμονιά. Ξεχνάς ότι είσαι ο Εαυτός και ότι δεν είσαι το σώμα, τα συναισθήματα, ο νους. Μπαίνεις σε αυτή την κατάσταση και ξεχνάς. Η άγνοια έχει 4 τύπους:

- νομίζεις το προσωρινό για μόνιμο: Εννοεί το σώμα και τη ζωή που είναι προσωρινά ενώ εμείς δρούμε επενδύοντας σε αυτό το προσωρινό σαν να είναι μόνιμο. Το σώμα δρα σαν να μην πρόκειται να πεθάνει ποτέ! 

- λαμβάνει το νοθευμένο για καθαρό:  Είναι και αυτό ένα είδος άγνοιας. Το εγώ το ίδιο, για παράδειγμα, αποφάσισε ότι το να νοιάζομαι μόνο για την οικογένεια μου και να πατάω επί πτωμάτων για να τη ζήσω, είναι εντάξει, είμαι καλός οικογενειάρχης.  Αυτό είναι το νοθευμένο και εσύ μέσα στο μυαλό σου λόγω της ψευδαίσθησης του διαχωρισμού λες ότι είναι καθαρό – Αφού νοιάζομαι για τα παιδιά μου και την οικογένεια μου, εγώ είμαι καλός άνθρωπος.  Νοιώθουμε ότι είμαστε εντάξει να νοιαζόμαστε μόνο για μας. Προσοχή λοιπόν. Λέει ό Patanjali «Πρόσεχε γιατί, επειδή έχεις την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, νομίζεις ότι κάποια πράγματα είναι εντάξει, αλλά δεν είναι».

- κυνηγά τη χαρά αλλά αυτό φέρνει θλίψη:  Το εγώ δεν ενδιαφέρεται για την ευτυχία, ενδιαφέρεται μόνο να πετύχει στόχους.  Λέει λοιπόν το εγώ «Όταν θα έχω τον άντρα των ονείρων μου και κτίσουμε ένα σπίτι θα είμαι ευτυχισμένη.  Κι όταν αυτά γίνουν, θα είμαι ευτυχισμένη όταν κάνω παιδί, και όταν αποκτήσω το ένα και το άλλο». Είναι συνεχώς ανικανοποίητο. Γιατί;  Διότι ταΐζουμε τους στόχους του εγώ και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ψυχή δεν χρειάζεται τίποτα, δεν χρειάζεται χαρά γιατί είναι η χαρά. Απλά χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι μαζί της και τότε θα έρχονται όλα σαν δώρο. 

Θα σας ζητήσω να αρχίσετε να μαθαίνετε να απολαμβάνετε. Τι σημαίνει αυτό;  Να υπάρχει απόλαυση χωρίς τύψεις, χωρίς ανάγκη και χωρίς νοσταλγία.

Πώς θα μπορέσεις να απολαύσεις;  Όταν σταματήσεις να ταΐζεις τους στόχους του εγώ. Τότε δε θα χρειάζεται τίποτα και ότι και αν έρχεται θα είναι σαν δώρο.  Μην κυνηγάτε  τη χαρά γιατί το κυνήγι και μόνο σημαίνει ότι το εγώ συνεχώς θα σου βάζει άλλους στόχους κάθε φορά. Είναι μέσα στην άγνοια λοιπόν και αυτό.

-Μπερδεύει το άτομο (το εγώ) με τον Eαυτό:  Αυτή είναι η μεγαλύτερη μορφή άγνοιας που από εκεί πηγάζουν όλες οι άλλες άγνοιες.  Δηλαδή, ερχόμαστε σε ένα σώμα που είναι προσωρινό και μπερδεύουμε το προσωρινό σώμα με το αιώνιο που είναι ο Eαυτός. Και τι είναι ο Eαυτός;  Αυτό που θα μείνει όταν πεθάνουμε.  Αυτό που είμαστε. Το υπόλοιπο δεν είμαστε εμείς, είναι ένα ρούχο.  Έχουμε τόσο ταυτιστεί μ’ αυτή την εικόνα που δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτή η εικόνα είναι απλά ένα ρούχο που κάποια στιγμή θα βγει και θα μείνει κάτι άλλο.  Όλες οι θρησκείες μιλάνε για αθανασία και εμείς νομίζουμε ότι εννοούν ότι δεν θα πεθάνουμε ποτέ, ότι θα ζούμε σ’ αυτή τη μορφή συνέχεια.  Αυτή είναι η μεγαλύτερη μορφή ψευδαίσθησης. Ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός που καταλαβαίνουν τις παρενέργειες του εγώ, δεν λένε στους πιστούς τους ότι όταν πεθάνουν θα ενωθούν με το Θεό, αλλά τους λένε πως άμα πεθάνουν θα μείνουν σε αυτή την ίδια μορφή και απλά θα πάνε στον παράδεισο! Τόση είναι η άγνοια μας- Ακόμα και στη θρησκεία μας. Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι αυτό που είμαστε τώρα είναι απλά ένα φόρεμα, το οποίο κάποια στιγμή θα βγάλουμε, ενώ η ψυχή θα υπάρχει μέχρι να ξαναφορέσεις άλλο φόρεμα.

Είμαστε αθάνατοι, απλά, μπερδεύουμε το προσωρινό για μόνιμο, το νοθευμένο με το καθαρό, κυνηγάμε τη χαρά που φέρνει θλίψη και μπερδεύουμε το άτομο (εγώ) με τον Εαυτό.

Αυτοί λοιπόν είναι οι 4 τύποι της πρώτης παρενέργειας του εγώ, της άγνοιας.

 

2.6 Ο εγωισμός προκλήθηκε από την σύγχυση ότι η συνείδηση είναι η καθαρή συνειδητότητα.

 Η δεύτερη παρενέργεια του εγώ είναι ο Εγωισμός.  Ποια η διαφορά του εγώ από τον εγωισμό; Ο εγωισμός έχει σχέση με τους άλλους, το εγώ είναι η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.   Στον εγωισμό νομίζω ότι είμαι το κέντρο του κόσμου και όλα γυρνάνε γύρω από μένα.  Ο εγωισμός λοιπόν προκλήθηκε (και αυτή είναι ο πιο σημαντική σούτρα αυτού του κεφαλαίου) από την σύγχυση ότι η συνείδηση είναι η καθαρή συνειδητότητα.

Το εγώ είναι μια χαρά, όταν όμως ενωθεί με τα ένστικτα δυναμώνει, ενεργοποιεί όλες τις παρενέργειες και ζει σαν το ζώο.  Το εγώ όμως έχει και μια άλλη επιλογή. Να ενωθεί με τη συνείδηση.  Η συνείδηση είναι αυτό που μας λέει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος.  Είναι ένας προγραμματισμός, ένα software που μας δόθηκε μαζί με το εγώ.  Ο πιο πολύς κόσμος μέσα από την άγνοια κολλάει το εγώ με τα ένστικτα, την κυτταρική μνήμη, και ξεχνάει το software του, τη συνείδηση.  Ζώντας σε μια κοινωνία που όλοι είναι ενωμένοι με το εγώ τους, τα ένστικτά τους, τους βλέπουμε και γινόμαστε και εμείς έτσι.  Μερικοί όμως έχουν αναλαμπές και ενώνονται με τη συνείδηση.   Βγαίνουν από το μάτριξ και νιώθουν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό.  Εκεί όμως είναι που γίνονται εγωιστές, γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι καλή είναι η συνείδηση, αλλά δεν είναι η καθαρή συνειδητότητα. Αυτό που η συνείδηση μας λέει ότι είναι σωστό ή λάθος για τη δική μας ψυχή, νομίζουμε ότι είναι σωστό ή λάθος για όλους. Νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα επειδή ξέρουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Η συνείδηση είναι προσωπικός προγραμματισμός, όχι πανανθρώπινος. Δεν είναι αυτό που θα μείνει όταν πεθάνουμε, είναι απλά ένας προγραμματισμός που σε βοηθά να δράσεις σωστά με το εγώ. 

Και έτσι γεμίζουμε με εγωιστές που νομίζουν πως έχουν βρει το Θεό, ότι είναι το κέντρο του κόσμου, γράφουν βιβλία και υποστηρίζουν ότι αν θέλεις κάτι, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις.  Είμαστε όργανα του Θεού αλλά νομίζουμε ότι ο Θεός είναι όργανο μας. Αυτή είναι η πιο διαδεδομένη μορφή εγωισμού. Το ονομάζω «εκλεπτυσμένος εγωισμός» γιατί είναι τόσο αποδεκτός , που αυτοί που είναι έτσι, θεωρούνται πολύ πνευματικοί άνθρωποι.  Όλα αυτά βέβαια δεν είναι κακά, αρκεί να μην νομίζουμε ότι φτάσαμε στο Θεό.  Αρκεί να ξέρουμε ότι απλά το εγώ μας ενώθηκε με τη συνείδηση και είμαστε σε ένα πολύ καλό στάδιο.  Μακάρι όλος ο κόσμος να φτάσει να ενώσει το εγώ του με τη συνείδηση και να μπορεί να παίρνει εμπνεύσεις από εκεί.  Να γράφει έργα, να συμβουλεύει τον κόσμο πώς να πετύχει τους στόχους του, πώς να γίνει καλύτερη η υγεία του.  Όλα αυτά είναι καλά αρκεί να ξέρουμε ότι είναι απλά το πρώτο σκαλοπάτι και όχι το τελευταίο, ότι είναι η συνείδηση και όχι η καθαρή συνειδητότητα. 

Και πάλι υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση: Νομίζουμε ότι αν ενωθούμε με τον Εαυτό δεν θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στον κόσμο. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Το αντίθετο, μόνο όταν βρω τον Εαυτό θα μπορώ να κυκλοφορώ στον κόσμο ελεύθερος, γιατί τότε θα καταλαβαίνω το θέατρο και έτσι θα το παίζω καλύτερα.  Ο καλός ηθοποιός δεν είναι αυτός που μπαίνει στο ρόλο και ξεχνάει τον εαυτό του.  Είναι αυτός που έχει την πειθαρχία να παίζει το ρόλο του συγκεντρωμένα, ξέροντας ότι παίζει ρόλο.  Εμείς παίζουμε ρόλο αλλά δεν τον ξέρουμε.  Μπαίνουμε τόσο βαθιά στο ρόλο μας, ταυτιζόμαστε με το ρόλο και μας παίρνει ο ρόλος όπου θέλει, ενώ μπορούμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας να παίζει το ρόλο.  Και εκεί είναι η πραγματική ευτυχία και εκεί είναι αυτό που λέμε αιώνια ζωή.  Ενώ τώρα ταυτισμένοι με αυτό το ρόλο φοβόμαστε ότι θα τελειώσει αυτή η παράσταση.  Και νομίζουμε ότι είμαστε τίποτα χωρίς αυτό το ρόλο. Δεν ξέρουμε ότι τελειώνοντας αυτό το ρόλο μπορεί να παίξουμε άλλο ρόλο. Η δυαδικότητα είναι το εγώ και ο Εαυτός είναι στο κέντρο.  Οτιδήποτε είναι δυαδικότητα δεν είναι αλήθεια. Οτιδήποτε είναι ουδέτερο, αυτό είναι αλήθεια.

Όταν έχεις επαφή με τoν Eαυτό, δρας με συνείδηση, αλλά επίσης δρας, με απόλυτη απόσπαση.  Δρας και αφιερώνεις τη δράση στου στο Θεό.  Να κάνεις πολλά πράγματα, να δρας συνέχεια. Όπως λέει στη Bhagavat Gita: “Να είσαι εξαρτημένος από τη δράση αλλά, όχι από τα αποτελέσματα αυτής”.  Αν έρθουν αποτελέσματα ήρθαν, αν δεν έρθουν δεν ήρθαν. Αυτό φέρνει τη μόνιμη σύνδεση με τον Εαυτό

(κάποιος κάνει ερώτηση)

-Η συνείδηση δυναμώνει;

Η συνείδηση είναι ίδια σε όλους. Η άγνοια παίζει ρόλο και διαφοροποιεί τη συνείδηση.  Όσο μικραίνει η άγνοια, τόσο διευρύνεται η συνείδηση.

 

2.7  Η Προτίμηση  συνδέει τη μνήμη της ευχαρίστησης με την έλξη για αυτήν.

 Ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο.

2.8 Η αποστροφή δημιουργείται  από την προσκόλληση του δυσάρεστου ή του πόνου.

Η τρίτη και τέταρτη παρενέργεια του εγώ είναι αυτό το «μ’ αρέσει/δεν μου αρέσει». Και χανόμαστε μέσα σε αυτά που μας αρέσουν, ενώ τρέχουμε συνέχεια να ξεφύγουμε από αυτά που δεν μας αρέσουν.  Όμως είναι στο εγώ μας που αρέσουν ή δεν αρέσουν και όχι στον πραγματικό μας Εαυτό.  Είναι πολύ μεγάλη απάτη να βασιζόμαστε στη μνήμη για αυτά που μας αρέσουν  ή όχι, γιατί έτσι χάνουμε ευκαιρίες, κολλάμε σε πράγματα που θέλουμε και μένουμε εκεί.  Τα πάντα όμως αλλάζουν (Τα πάντα ρει, και ουδέν μένει- Ηράκλειτος). Αλλά η προσκόλληση συνδέει τη μνήμη της ευχαρίστησης με την έλξη γι’ αυτή.  Η αποστροφή επίσης δημιουργείται από τη μνήμη του δυσάρεστου ή του πόνου, δηλαδή, κάτι που με πόνεσε το αποστρέφομαι. Έτσι, δημιουργούνται ανάλογα με τις εμπειρίες μου τα θέλω και τα δεν θέλω, που όμως μας περιορίζουν πάρα πολύ.   Περιορίζουν την ικανότητα μας να δούμε την αλήθεια. Για παράδειγμα, άμα συμπαθώ κάποιον τα βλέπω όλα καλά, ενώ όταν δεν συμπαθώ κάποιον δεν βλέπω τίποτα καλό. Και το αν συμπαθώ ή αντιπαθώ κάποιο έχει σχέση με τις παλιές μου εμπειρίες.  Μπορεί ο άνθρωπος να άλλαξε, μπορεί αυτά που δεν μου αρέσουν αν μην είναι τόσο τραγικά πια.  Πραγματικά, δεν μπορείς αν δεις ποιος είναι κάποιος, αν δεν τον αγαπάς.

Δεν γίνεται, με βάση τις προτιμήσεις μας, που προέρχονται από παλιές αναμνήσεις, να αποφασίζουμε αν κάποιος αξίζει ή όχι.  Πρέπει πρώτα να τον αγαπήσουμε.

Ο καλύτερος τρόπος να ξεχάσουμε αυτά που μας έχουν συμβεί έτσι ώστε η μνήμη να μην δημιουργεί προτιμήσεις και αποστροφές, είναι να χωνέψουμε τις εμπειρίες μας ή να δουλέψουμε με το μπροστινό μέρος του εγκεφάλου, με την ανθρώπινη μας φύση έτσι ώστε η ζωώδη να μην κυβερνά.

Όταν λοιπόν σας αρέσει ή δεν σας αρέσει κάτι, δείτε από πού έρχεται, γιατί υπάρχει κατώτερη και ανώτερη έλξη.  Όταν είμαστε συνδεδεμένοι με τον Εαυτό, αυτό που θέλουμε και αυτό που χρειαζόμαστε είναι το ίδιο. Δηλαδή, αυτό που χρειάζεται η ψυχή για να εξελιχθεί είναι αυτό που θέλει και το εγώ.  Αλλά αυτό πρέπει να το ελέγχουμε συνέχεια.  Θέλω αυτό, δεν μου αρέσει το άλλο, γιατί;  Έρχεται από τις αναμνήσεις μου ή έρχεται από τη ψυχή μου;  Όταν δεν σου αρέσει κάτι και υποψιάζεσαι ότι μπορεί να το χρειάζεσαι, σκέψου ποια ανάμνηση σ’ έκανε να μην σου αρέσει.

(κάποιος κάνει ερώτηση)

-Δεν μπορεί η ανάμνηση αυτή, να μην είναι από αυτή τη ζωή;

Είναι εύκολο να τα ρίξουμε σε προηγούμενες ζωές όμως οι προγραμματισμοί και οι συνήθειες για να βγουν στην επιφάνεια πρέπει να τα ποτίσεις σ’ αυτή τη ζωή.  Δεν γίνεται π.χ να μην σου αρέσει κάποιος μόνο επειδή κάτι έγινε στην προηγούμενη ζωή, γιατί για να ξυπνήσει αυτό το πράγμα σ’ αυτή τη ζωή, σημαίνει ότι κάποια κατάσταση το έκανε να ξυπνήσει.  Πρέπει να ποτιστεί σ’ αυτή τη ζωή, για να «φυτρώσει» η ανάμνηση της προηγούμενης ζωής.  Αν το καταλάβετε αυτό, δεν θα χάνετε χρόνο να ψάχνετε  σε προηγούμενες ζωές όταν τα κλειδιά για όλα είναι σ’ αυτή τη ζωή.

Άρα αν αυτό που θέλετε ή δεν θέλετε, έχετε μια υποψία ότι δεν της ψυχής, πηγαίνετε πίσω και δείτε τι σας κάνει να το θέλετε ή να μην το θέλετε. Ναι μπορεί να έρχεται από προηγούμενη ζωή αλλά το έχουμε ποτίσει σ’ αυτή τη ζωή.

Ότι είναι για το κάρμα σου, είναι για τη ψυχή σου. Η ψυχή θέλει να κάψει κάρμα. Το εγώ δεν θέλει, θέλει να αποφεύγει τα δυσάρεστα και να απολαμβάνει τα ευχάριστα. Η ψυχή θέλει να καίει κάρμα και την ώρα που το καίει να μην δημιουργεί άλλο. Υπάρχει κάρμα που πρέπει να γίνει και κάρμα που μπορεί να αποφευχθεί. Αν έχεις επαφή με τη ψυχή, η ψυχή θα σου πει.

 

2.9 Το ένστικτο επιβίωσης κάνει ακόμα κι εκείνους  που είναι προχωρημένοι, να έχουν την τάση να θέλουν να συνεχίσουν την ψευδαίσθηση της ζωής.

Αυτό το λέει για την 5^η παρενέργεια του εγώ, το ένστικτο επιβίωσης.  Τονίζει λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να ξεπεράσουμε το ένστικτο επιβίωσης.

 

Στοχασμός:

Η τέχνη της παράδοσης

Η kriya yoga όπως την περιγράφει ο Πατάντζαλι, εφαρμόζεται στη ζωή, είναι όμως και μια εσωτερική προσέγγιση. Διαλέξτε ένα θέμα που σας απασχολεί και έχετε αντίσταση σε αυτό. Κάτι που σας φέρνει δυσφορία, στεναχώρια, αντίδραση. Προσπαθήστε να επαναφέρετε στιγμές που μέσα σε αυτό το θέμα αντιδράσατε, νευριάσατε, δημιουργήσατε αναστάτωση σε εσάς και στους άλλους. Δείτε το θέμα αυτό από όλες τις οπτικές γωνίες που μπορείτε. Δείτε το ακόμα και από την οπτική του λεγόμενου «εχθρού» αν υπάρχει. Αποφύγετε οποιαδήποτε δικαιολογία για τον εαυτό σας, ψάξτε όμως τις δικαιολογίες που θα έφερναν οι άλλοι για το θέμα αυτό. Μην σχολιάσετε τις δικαιολογίες τους. Φανταστείτε ότι δεν εμπλέκεστε στο θέμα αυτό και προσπαθήστε να δείτε το θέμα με ουδετερότητα.

Τέλος, παραδώστε αυτό το θέμα σε κάτι ανώτερο από εσάς- το Θεό, των Εαυτό, την Πηγή, τον ήλιο , τα στοιχεία …

 

2.10 Όταν οι πέντε παρενέργειες κρατηθούν αδρανείς με τη γιόγκα της πράξης τότε σταδιακά απορροφούνται από το νου και αποδυναμώνονται .

 2.11 Για να σβήσουν εντελώς συνδυάζουμε τη γιόγκα της δράσης με διαλογισμό (dhyana).

Με τη γιόγκα της δράσης δηλαδή πειθαρχία, αυτογνωσία, παράδοση, σιγά σιγά αποδυναμώνονται οι 5 παρενέργειες.  Για να μειώσουμε και άλλο τη τάση τους συνδυάζουμε τη γιόγκα της δράσης με διαλογισμό.  Και αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας.  Ώστε να μειωθούν τα θέλω, δεν θέλω, ο εγωισμός, η άγνοια και το ένστικτο επιβίωσης. Διαλογισμός σημαίνει δυο πράματα, είτε άδειασμα του νου, είτε ένωση με την πηγή, ή ταυτόχρονα και τα δύο.

Άδειασμα του Νου τι σημαίνει;  Να ξεκολλήσουμε από το άτομο (την προσωπικότητα μας), έτσι δεν θα έχουμε να σκεφτούμε τίποτα.  Μόλις ξεκολλήσεις από το άτομο, ενώνεσαι με τον Εαυτό.  Μόλις ενωθείς με τον Εαυτό, ξεκολλάς από το άτομο.  Είναι λοιπόν ο διαλογισμός δυο πράγματα. Ή ξεκολλώ από το άτομο για να κολλήσω με τον Εαυτό, ή κολλώ με τον Εαυτό για να ξεκολλήσω από το άτομο. Και τα δύο φέρνουν σταθερό, άδειο νου.  Δεν σκεφτόμαστε τίποτα γιατί δεν είμαστε κανένας.  Αυτό και μόνο είναι ο διαλογισμός. Μόλις λοιπόν γίνουμε κανένας, αρχίζουν σιγά σιγά οι προγραμματισμοί να αποδυναμώνονται – Γιατί δεν θρέφονται  από το Εγώ – μέχρι που όταν γίνει τακτική αυτή η πρακτική, απενεργοποιούνται ,σαν να πέφτουν σε κώμα.

Για να διαγραφεί εντελώς ένας προγραμματισμός δύο τρόποι υπάρχουν: εντατικός διαλογισμός ή ένωση με τον Εαυτό. Αλλιώς οι απενεργοποιημένοι προγραμματισμοί θα διαγραφούν με το θάνατο της συγκεκριμένης ενσάρκωσης.

 

2.12 Παλιό Κάρμα, φέρνει κι αυτό τις πέντε παρενέργειες σε ανάλογες εντάσεις σε αυτή ή σε μελλοντική ζωή.

 Οι προγραμματισμοί και το Κάρμα που δεν έχουν απενεργοποιηθεί και καεί αντίστοιχα, θα περάσουν στην επόμενη ζωή. Όλο το κάρμα και οι προγραμματισμοί (vasana) μας, είναι στο DNA αλλά περιμένουν να ξυπνήσουν ανάλογα με τις δράσεις μας τις τωρινές. Όσο βιώνουμε ενσαρκώσεις θα έχουμε τις παρενέργειες και όσο έχουμε παρενέργειες θα έχουμε ενσαρκώσεις και βιώματα. Οι προγραμματισμοί μας δημιουργούν κάρμα αλλά επίσης οι προγραμματισμοί μας , μας καθοδηγούν να κάψουμε κάρμα. 

Τώρα, πώς μειώνονται οι προγραμματισμοί; Με τη γιόγκα της δράσης και το διαλογισμό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.  Μπορεί να έρθεις στη ζωή ένα εκατομμύριο φορές. Μόνο αν κάνεις συνειδητή δράση θα βγεις από πάνω. Αλλιώς την ώρα που πληρώνεις κάρμα, δημιουργείς άλλο κάρμα. Η ζωώδης φύση είναι πολύ μεγάλη και οι προγραμματισμοί την ταΐζουν. Δουλεύοντας με γιόγκα της δράσης και διαλογισμό, δηλαδή μόλις ξεχάσεις το άτομο, αποδυναμώνεις τη ζωώδη φύση.

 

2.13 Όσο βιώνουμε ενσαρκώσεις θα έχουμε τις παρενέργειες και όσο έχουμε τις παρενέργειες θα έχουμε ενσαρκώσεις.

2.14 Και επειδή μέσα μας έχουμε και το καλό και το κακό, η ζωή θα βιώνεται ως ευχάριστη ή δυσάρεστη.

2.15 Ο σοφός όμως βλέπει όλη τη ζωή ως καθήκον, αφού όλες οι δράσεις και σκέψεις έχουν σαν αποτέλεσμα ένταση και συνήθειες (samskara) που μας απομακρύνουν από την Πηγή.

Ο σοφός όμως βλέπει όλη τη ζωή σαν καθήκον (η ακριβής μετάφραση είναι «δυσφορία» ή «σκληρή δουλειά») που μας δημιουργεί κάρμα.  Ο ανίδεος πληρώνοντας το κάρμα του δημιουργεί κάρμα, οπότε δε βγαίνει ποτέ από αυτό. Μέσα στην άγνοια μας μπερδεύουμε το προσωρινό με το μόνιμο και θέλουμε να το ξανακάνουμε.  Όταν ο ανίδεος λέει «θέλω να ζήσω», στην ουσία εννοεί «θέλω να δημιουργώ κάρμα πάνω στο κάρμα".   Γι’ αυτό ο Patanjali υποστηρίζει ότι ο σοφός άνθρωπος βλέπει τη ζωή όπως είναι, ένα καθήκον, ένας τρόπος να κάψεις κάρμα με σκληρή εργασία.

 

2.16 Όταν δούμε όλη τη ζωή ως καθήκον, θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη δυσφορία που δεν ήρθε ακόμα.

Ή «όταν δούμε όλη τη ζωή σαν δυσφορία θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη δυσφορία που δεν ήρθε ακόμα».  Γιατί; Δεν υπάρχουν προσδοκίες. Όταν έρθει κάτι, έρχεται σαν δώρο.  Όταν ζούμε τη ζωή όπως είναι, σαν ένα εργαστήρι για να κάψουμε κάρμα, αρχίζουμε να ζούμε συνειδητά, αρχίζουμε να κάνουμε ότι χρειάζεται η ψυχή και αυτό φέρνει ικανοποίηση και ευτυχία.

Δεν δημιουργούμε κάρμα πάνω στο κάρμα, αποφεύγουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα, γιατί έχουμε συντονιστεί με τη ψυχή, έχουμε δει τη ζωή όπως είναι.  Αν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ζωή είναι για να ζήσουμε απλά καλά και να πεθάνουμε στο τέλος, ζούμε μέσα στην άγνοια.  Αν πούμε «ήρθα εδώ για να κάψω το κάρμα μου και να ενωθώ με την πηγή», είναι ο μόνος τρόπος τελικά να απολαύσουμε τη ζωή. Γιατί έτσι το παίρνεις απόφαση ότι εδώ ήρθες για να δουλέψεις .  Ας το κάνω λοιπόν και να το ευχαριστηθώ!

Στην ουσία, όταν δούμε ότι έχουμε ένα ντάρμα, ένα δρόμο και τον ακολουθούμε συνειδητά και εθελοντικά, δεν θα χρειάζεται να μας τραβάει το κάρμα μας και όλα θα έρχονται καλά. Να θυμάστε ότι η συνειδητή ζωή καίει το κάρμα συνειδητά και έτσι αποφεύγονται πολλά εμπόδια και δυστυχία.

Όταν αντιμετωπίζεις ένα εμπόδιο, ρώτα τη ψυχή αν αυτό είναι εμπόδιο ή ενδυνάμωση.  Πάντα έχουμε δικαίωμα για δράση όμως πρέπει να είναι σε συνεννόηση με τη ψυχή.  Ο λόγος αυτή τη στιγμή που δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε όταν μας συμβαίνουν δυσάρεστα είναι γιατί δεν είμαστε συνδεδεμένοι με τη ψυχή.  Αλλιώς τα δυσάρεστα είναι το ίδιο με τα ευχάριστα, δεν έχει διαφορά.

Όταν είσαι στο μεταβατικό στάδιο ίσως χρειάζεται να περάσεις και μια περίοδο που θα σου τυχαίνουν δυσάρεστα, που θα πέφτεις, θα σηκώνεσαι, που θα λες δεν αντέχω άλλο, αλλά είναι ένα προσωρινό στάδιο, κάποια στιγμή τελειώνει και η ψυχή , επειδή είναι πια συνειδητή , βιώνει μόνο ευδαιμονία , ότι κι αν συμβαίνει.

Όταν αποφασίσεις τι πραγματικά θέλει η ψυχή σου θα παίρνεις τα δυσάρεστα πιο εύκολα γιατί θα ξέρεις ότι τα χρειάζεται η ψυχή.  Αλλά θα ‘ρθει κάποια στιγμή που ούτε τα δυσάρεστα δεν θα τα περνάς.  Κάποτε, τα δυσάρεστα θα περνούν τόσο επιφανειακά που δεν θα σε νοιάζει πια και πολύ.

 

2.17 Με το να διαχωρίσουμε αυτόν που βιώνει με το βίωμα.

Τι σημαίνει αυτό; Δεν είμαστε τα βιώματά μας. Είμαστε παρατηρητές. Όταν συνδεθούμε με τη ψυχή, το βίωμα και αυτός που το βιώνει είναι διαφορετικά.  Βασικά, είναι το εγώ που βιώνει. Το εγώ προσβάλλεται. Το εγώ πληγώνεται, το εγώ υποφέρει. Η ψυχή παρακολουθεί. Μόνο το εγώ μπορεί να συγχωράει.  Η ψυχή δεν έχει τίποτα να συγχωρέσει. Είμαστε στα δίχτυα του εγώ και νομίζουμε ότι οι άνθρωποι μας κάνουν κακό. Δεν είναι καθόλου απλό όταν ζεις με το εγώ, είναι απλό όταν ζεις με τη ψυχή.  Είναι απλό όταν διαχωρίσουμε αυτόν που βιώνει από το βίωμα.

 

Στοχασμός:

Ποιος είμαι;

Ακολουθούμε το βίντεο του Mooji : “you only live once- but it is forever” στο σημείο 1h:18min:00sec

https://www.youtube.com/watch?v=euvbI8wKb4c

 

 2.18  Στην ενσωματωμένη ψυχή  δίνεται η δράση, η μη-δράση και το φως, να δρουν με τα στοιχεία και τις αισθήσεις και όλα αυτά υπάρχουν για την  ελευθερία και τη φώτιση.

Ερχόμενη λοιπόν η ψυχή στην ύλη, ντύνεται με τις 3 ιδιότητες, τις 5 αισθήσεις και τα 5 στοιχεία.  Μέσα από τις 5 αισθήσεις και τα 5 στοιχεία, μπορούμε να αντιληφθούμε τον κόσμο και όταν τον αντιληφθούμε, αντιδρούμε με τις τρεις ιδιότητες: είτε με νωθρότητα, είτε με ενεργητικότητα, είτε με ισορροπία (γνώση, φως). Όλα στον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε είναι διαφορετικές αναλογίες από τα 5 στοιχεία.  Αισθήσεις και στοιχεία που είναι ενεργητικά, παθητικά ή ισορροπημένα.  Και με 4 επίπεδα: συγκεκριμένο, μη συγκεκριμένο, αυτό που υποδεικνύει και το ανεπηρέαστο.

 

2.19 Τα παραπάνω έχουν τέσσερα μέρη:  1. Συγκεκριμένο (συναισθήματα, νους)  2. Μη συγκεκριμένο (υποσυνείδητο, όνειρα)  3. Αυτό που υποδεικνύει (υπερ-νοητικό)  4. Το Ανεπηρέαστο πεδίο του Εαυτού.

1. Συγκεκριμένο, δηλαδή μέσα από τα συναισθήματα και το νου.  Ο νους είναι συγκεκριμένος. Λέει αυτό μου αρέσει, αυτό είναι ευχάριστο, αυτό είναι δυσάρεστο.  Θυμόμαστε τα 5 σώματα: φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό, υπερνοητικό και πνευματικό.  Τα 3 πρώτα σώματα είναι συγκεκριμένα.

2. Μη συγκεκριμένο είναι το υποσυνείδητο.  Τα συναισθήματα και ο νους έχουν και υποσυνείδητη πλευρά. Άρα έχουμε συγκεκριμένα συναισθήματα και νου, και μη συγκεκριμένα συναισθήματα και νου (και σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα όνειρα).

3. Αυτό που υποδεικνύει και εννοεί το υπερνοητικό, 4^ο μας σώμα, που μπορεί να βλέπει και να αισθάνεται αυτό που πρέπει να γίνει. Μέσα σε αυτό είναι και η συνείδηση.

4. Και τέλος το ανεπηρέαστο που εννοεί τον Εαυτό, την καθαρή συνειδητότητα.

2.20 Ενώ η ενσωματωμένη ψυχή είναι μόνο καθαρή συνειδητότητα, φαίνεται σαν να είναι μόνο νους που βλέπει τα πάντα μέσα από τις αισθήσεις και τις εμπειρίες.

Το λένε και όλοι οι φωτισμένοι, ότι στην πραγματικότητα είμαστε ένα καθαρό κομμάτι του Θεού σε γήινη υπόσταση, ενσωματωμένο.  Ενώ λοιπόν είμαστε μόνο αυτό, φαίνεται σαν ο νους να αντιλαμβάνεται τα πράγματα και φαίνεται σαν αυτός ο νους και μόνο αυτός, να είναι αληθινός.

Τώρα καλούμαστε να εφαρμόσουμε την «τέχνη του διαχωρισμού»: να διαχωρίσουμε τα στοιχεία που μας αποτελούν ,έτσι ώστε αφαιρέσουμε αυτά που δεν είμαστε και να μείνει αυτό που πραγματικά είμαστε.

 

Στοχασμός:

 Η Τέχνη του Διαχωρισμού

Κλείστε τα μάτια ή αφήστε τα ανοικτά αν σας βολεύει καλύτερα. Βιώστε την επίγνωση σας και διαχωρίστε την από το νου. Ο νους σκέφτεται συνέχεια, αλλά η επίγνωση έχει τη δυνατότητα να μην συνδέεται με αυτές τις σκέψεις. Παρατηρήστε το νου που σκέφτεται. Συνειδητοποιήστε ότι μπορείτε να παρατηρήσετε το νου και τις σκέψεις, άρα , δεν μπορεί να είστε ο νους.

(παύση)

Ας κάνουμε μια συνειδητοποίηση: οτιδήποτε μπορούμε να το παρατηρήσουμε και να το διαχωρίσουμε, δεν είναι δυνατόν να είμαστε αυτό.

Ο νους λοιπόν μπορεί να παρατηρηθεί, άρα δεν είμαστε ο νους. Αφήστε τις σκέψεις να υπάρχουν, αλλά μην τους δίνεται την επίγνωση σας.

Νιώστε την ποιότητα των σκέψεων σας: Είναι ο νους πολύ ενεργητικός; Ή παθητικός; Αν ο νους έχει ένταση, ή έχει πολύ πάθος και πείσμα να συγκεντρωθεί, είναι ενεργητικός. Αν ο νους δεν μπορεί με τίποτα να πειθαρχήσει και σκέφτεται ασταμάτητα , αλλάζοντας συνέχεια θέμα, είναι παθητικός. Αν ο νους εύκολα πειθαρχεί σε ένα μόνο στόχο , χωρίς πάθος, ένταση και προσδοκίες,  είναι ισορροπημένος. Απλά παρατηρήστε, χωρίς κριτική, δικαιολογίες και σχόλια. 

(παύση)

Παρατηρήστε επίσης την επίγνωση: μπορείτε να την καθοδηγήσετε; Ποιος την καθοδηγεί; Κινείται μόνη της; Ανεξάρτητη; Ή καθοδηγείται; Αν κινείται μόνη της, τότε είστε η επίγνωση. Αν καθοδηγείται , τότε είστε αυτό που την καθοδηγεί.

(παύση)

Ας πάμε τώρα πιο βαθιά στην «τέχνη του διαχωρισμού»

Συνειδητοποιήστε τα πέντε στοιχεία

Ας βιώσουμε τις αισθήσεις και τα όργανα τους: αυτιά (ακοή- ήχοι) , γλώσσα (γεύση), αφή (δέρμα) , μύτη (όσφρηση- μυρωδιές), όραση (μάτια- εικόνες). Βιώστε και τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αισθήσεις.

Ας προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε τις αισθήσεις από εμάς. Ας δούμε τις αισθήσεις σαν ένα όργανο που μας υπηρετεί , αλλά ως υπηρέτης, δεν μπορεί να μας επηρεάσει.

(παύση)

Και τώρα τα στοιχεία: συνειδητοποιήστε τα πέντε στοιχεία μέσα σας: γη (κόκαλα) , νερό (αίμα) , αέρας (πνεύμονες) , φωτιά (ζεστασιά, στομάχι), αιθέρας (ενέργεια).

Συνεχίστε να παρατηρείτε, βγάζοντας στην επιφάνεια ακόμα και τις ασυνείδητες σκέψεις και εικόνες. Παρατηρήστε το συγκεκριμένο (συναισθήματα, νους), μη συγκεκριμένο (εικόνες, σύμβολα)  μέχρι να φτάσετε σε αυτό που υποδεικνύει (υπερ-νοητικό). Αυτό που υποδεικνύει είναι ο νους της πραγματικής σας ύπαρξης και δεν έχει σχόλια, κριτική, δικαιολογίες, ορισμούς, ιδιότητες. Παρατηρεί και δεν σκέφτεται. Προσπαθήστε να βρείτε αυτό το κενό σημείο μέσα σας.

(παύση)

Ποιος παρατηρεί; Ποιος καθοδηγεί την επίγνωση; Τι ιδιότητες έχει; Μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε; Θυμηθείτε: ότι μπορείτε να συνειδητοποιήσετε, δεν είστε αυτό. Συνεχίστε να συνειδητοποιείτε, μέχρι να φτάσετε στο  Ανεπηρέαστο πεδίο του Εαυτού. Εκεί που το παιχνίδι της παρατήρησης τελειώνει.

 

2.21 Κι όμως όλα αυτά είναι δημιούργημα της πηγής για να βιώσει εμπειρίες μέσα από τη ψυχή στην Ύλη. 

Γιατί το κάνει αυτό;  Διαβάστε την «Ασκητική» του Ν. Καζαντζάκη .   Έχουμε βάλει το Θεό σε κάτι πολύ ιδανικό που δεν χρειάζεται τίποτα.  Ο Θεός χρειάζεται να εξελιχθεί και δημιουργεί αυτή τη ψευδαίσθηση για να μπορέσει να στείλει κομμάτια του να δουλέψουν για να έρθουν πίσω δυνατότερα.

2.22  Μόλις η ψυχή βιώσει τα αναγκαία, ο κόσμος της δράσης- αντίδρασης, διαλύεται για εκείνη.  Μένει όμως για  τις ψυχές που δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Εδώ ο Πατάντζαλι περιγράφει το θάνατο απ’ την οπτική γωνία του Θεού.  Δεν λέει ότι διαλύεται ο άνθρωπος, λέει ότι διαλύεται ο κόσμος που βιώνει ο άνθρωπος.  Αυτή είναι η αγαπημένη μου σούτρα.  Όταν αυτή η ψυχή έχει τελειώσει τη δουλειά της, δηλαδή έχει τελειώσει με τη δράση, ο κόσμος γι’ αυτήν την ψυχή, διαλύεται. Δεν αντιλαμβάνεται πια αυτό τον κόσμο.  Δηλαδή, δε διαλύεται η ψυχή, διαλύεται ο κόσμος για τη ψυχή. 

2.23 Ο ένσαρκος κόσμος θα διαλυθεί ολοκληρωτικά μόνο όταν η Ύλη και η Πηγή μπορέσουν να συνυπάρχουν στον κόσμο της δράσης – αντίδρασης ταυτόχρονα.

2.24 Η άγνοια (avidya) υπάρχει για να ενωθεί η ύλη με την Πηγή μέσα στο πεδίο της ύλης.

Γι’ αυτό υπάρχουμε.  Ο Θεός έφτιαξε αυτό τον κόσμο, για να στέλνει κομμάτια του που είναι άυλα, στην ύλη, και αυτά μέσα από τις αλλεπάλληλες ζωές, να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν την ψευδαίσθηση του κόσμου και να ζήσουν ενωμένοι με το Θεό μέσα στην ύλη.  Και μόλις το κάνουν αυτό να φύγουν. Όταν όλοι μπορέσουν, ενώ είναι σε υλικό σώμα να συνειδητοποιήσουν το Θεό και να ενωθούν μαζί του, τότε ο κόσμος θα διαλυθεί.  Ο νους δε μπορεί να το συλλάβει γιατί μιλάμε για τρισεκατομμύρια χρόνια, αλλά σε κάποια στιγμή όλες οι ψυχές θα τελειώσουν, ο κόσμος θα διαλυθεί όταν όλες οι ψυχές μπορέσουν να ενωθούν με το Θεό.

Όταν βγούμε από τον χωροχρόνο, δηλαδή όταν πεθάνουμε, συνειδητοποιούμε την ψευδαίσθηση του χωροχρόνου.  Όμως ο Θεός θέλει ενώ είμαστε στη ψευδαίσθηση, να το συνειδητοποιήσουμε , όχι όταν θα βγούμε από την ψευδαίσθηση.  Η ψυχή βγαίνει από τη ψευδαίσθηση όταν ο άνθρωπος πεθάνει, αλλά περιμένει να ξαναδοκιμάσει να βιώσει την ένωση ενώ είναι στη ψευδαίσθηση της ύλης. Αυτό είναι το θέμα.

Όταν όλα πηγαίνουν καλά, ο νους δε γυμνάζεται. Όπως εμείς παίζουμε διάφορα παιχνίδια για να εξασκούμε το νου έτσι και ο θεός δημιούργησε τη ψευδαίσθηση της ύλης σαν ένα παιχνίδι για να γίνει πιο δυνατός.  Όσο ζούμε στη ψευδαίσθηση και τη βιώνουμε σαν αλήθεια, υποφέρουμε.  Υποφέρουμε γιατί είμαστε ταυτισμένοι με το εγώ και το νου και δεν το βλέπουμε σαν ένα παιχνίδι.

Όταν όμως βγούμε από την ψευδαίσθηση (και το επιθυμητό είναι να βγεις όταν είσαι σε σώμα) όλα είναι λαμπερά.  Αυτό βέβαια είναι δύσκολο, δεν είναι κάτι απλό. Όπως οι ηθοποιοί θέλουν δύσκολους ρόλους για να γίνουν καλύτεροι, έτσι και εδώ.  Λίγο πριν κάποιος πεθάνει -και το βλέπουμε να συμβαίνει αρκετές φορές - αν δεν τον έχει καλύψει ο φόβος μπορεί να συνειδητοποιήσει την αλήθεια, έστω και την τελευταία στιγμή. Αν πριν το θάνατο το συνειδητοποιήσει, θα έρθει πίσω μ’ αυτή τη γνώση κωδικοποιημένη και θα είναι πιο εύκολο στην επόμενη ενσάρκωση να θυμηθεί τον αληθινό στόχο που είναι να κάψει το κάρμα του, για να ενωθεί τελικά με την Πηγή. 

(κάποιος κάνει ερώτηση)

Υπάρχει ο κίνδυνος, άμα συνειδητοποιήσεις την ψευδαίσθηση για τη ζωή να βαρεθείς και να θέλεις να φύγεις;

Εδώ είναι το μυστικό και είναι πολύ λογικό.  Όλοι περνάμε από αυτή την κατάσταση όπου λέμε: αφού όλα είναι ψευδαίσθηση κι αφού τώρα πια δεν έχω καμία επιθυμία, τότε τι κάνω εδώ πέρα;

Δεν είναι το εγώ που νιώθει αυτή τη βαρεμάρα;  Γιατί αν είσαι ενωμένος με τη ψυχή, μόνο ευδαιμονία μπορείς να νιώσεις. Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει είναι το εξής:  Γίνεται η συνειδητοποίηση ότι είμαστε η ψυχή, ο Εαυτός, αλλά δεν συνειδητοποιούμε ότι αυτή τη συνειδητοποίηση την αρπάζει το Εγώ και  τη διαχειρίζεται.  Εκεί είναι η λεπτή κλωστή, να μην αφήσουμε το Εγώ να αρπάξει αυτή τη συνειδητοποίηση. Γιατί μόλις την αρπάξει αντί να μας πιάνει η ευδαιμονία, μας πιάνει η κατάθλιψη.

Προσοχή λοιπόν, είναι αυτό που λέει ο Χριστός: μην δίνετε τα μαργαριτάρια σας στα γουρούνια.  Μην δώσετε την αλήθεια στο εγώ. Τι θα την κάνει το εγώ; Θα την κάνει θεωρία ματαιότητας. Μόνο αυτό μπορεί να κάνει.

Αν το εγώ θεωρεί μάταια τη ζωή μετά την αυτοεπίγνωση , υπάρχουν δύο τρόποι να το αντιμετωπίσουμε:

Α) Να κρατήσουμε το εγώ ξέχωρο από αυτό που πραγματικά είμαστε

Β) Μέσω διαλογισμού, να απορροφηθεί το εγώ από τον Εαυτό (δείτε το κεφάλαιο 1 για την απορρόφηση)

Αν λοιπόν καταφέρουμε με την «τέχνη τους διαχωρισμού» και ξεχωρίσουμε το εγώ από αυτό που είμαστε πραγματικά τότε το θα μπορούμε να πούμε «το εγώ βαριέται, το εγώ προσβλήθηκε, το εγώ απελπίστηκε ή το εγώ είναι ευτυχισμένο, είναι ικανοποιημένο» γιατί θα μπορούμε να δούμε τη διαφορά.

Εάν απορροφηθεί από τη ψυχή τότε σημαίνει ότι αυτό υπηρετεί τη ψυχή.  Όταν είναι δίπλα μπορεί να μην την υπηρετεί, αλλά όταν απορροφηθεί την υπηρετεί.  Γιατί μη ξεχνάμε ότι το εγώ ξεκίνησε σαν πρόγραμμα και ξαφνικά έγινε ο κυρίαρχος.

Μιλάμε πολύ γι αυτό το θέμα, γιατί πριν προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε ή να απορροφήσουμε το εγώ, πρέπει να γνωρίσουμε το φόβο που κρύβεται πίσω από αυτό. Το εγώ φοβάται πάρα πολύ να ενωθεί με την πηγή γιατί δεν θα υπάρχει πλέον. Φοβάται την αλήθεια, φοβάται την απορρόφηση, φοβάται τον Εαυτό, φοβάται το διαλογισμό, φοβάται την τέχνη του διαχωρισμού, φοβάται να συνειδητοποιήσει ότι όλα αυτά είναι ψευδαίσθηση, γιατί τότε θα πρέπει να παραδώσει τη σκυτάλη, τότε δεν θα υπάρχει, δεν θα διοικεί.  Φοβάται επίσης να πεθάνει γιατί το συγκεκριμένο εγώ θα πεθάνει και θα πάρουμε άλλο εγώ στην άλλη μας ενσάρκωση.  Είναι σαν τον υπηρέτη που κοιμάται το αφεντικό του και κάνει ότι θέλει. Και δεν θέλει να ξυπνήσει το αφεντικό διότι αυτό θα γίνει πάλι υπηρέτης.

Ο ένσαρκος λοιπόν κόσμος θα διαλυθεί ολοκληρωτικά μόνο όταν η ύλη και η πηγή μπορέσουν να συνυπάρχουν στον κόσμο της δράσης – αντίδρασης ταυτόχρονα και όχι μόλις φύγουμε από αυτόν τον κόσμο για να το συνειδητοποιήσουμε και μετά να το ξεχάσουμε πάλι.

2.25  Αφού ενωθούν, θα χωρίσουν για πάντα αφού η ψευδαίσθηση της ζωής χάνεται, και η ψυχή αφήνει τον υλικό κόσμο και ενώνεται με την Ουράνια Συμπαντική Ψυχή.     

 Όταν λοιπόν ενωθεί η ύλη με την Πηγή θα χωρίσουν για πάντα γιατί δεν θα υπάρχει πια ύλη, ή μάλλον δεν θα υπάρχει γι’ αυτή τη συγκεκριμένη ψυχή, η ύλη. Μέχρι τότε, μαζεύουμε εμπειρίες , παράγουμε ενέργεια για το Θεό, καίμε το κάρμα μας και προσπαθούμε να θυμηθούμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Η ψυχή έχει μνήμη, αλλά μόλις μπει ξανά σε ενσάρκωση, τα λησμονεί όλα γιατί το νευρικό σύστημα δεν αντέχει.  Το υλικό σώμα και ο λογικός νους δεν αντέχουν τη μνήμη όλων των ζωών. Δεν αντέχουν ακόμα και τη μνήμη της Πηγής.

Ο Γιογκανάντα όταν έγραφε την «Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι», έμπαινε στο τελικό σαμάντι (τελική απορρόφηση) συνέχεια , και μόνο από τη μεγάλη του θέληση να αφήσει αυτή τη γνώση , επανερχόταν και συνέχιζε. Και μάλιστα, έγραφε πολύ γρήγορα, γιατί ήξερε ότι θα φύγει. Ήξερε πως το σώμα δεν θα άντεχε την ένταση της Πηγής για πολύ ακόμα. Έγραφε ασταμάτητα για να προλάβει να αφήσει αυτή τη γνώση στη γη.

Ο Χριστός ήρθε στη γη με τη μνήμη της Πηγής, γι’ αυτό και λέμε ότι είναι Υιός του Θεού και όχι άνθρωπος. Είναι κάτι ξεχωριστό. Όλοι, ακόμα και οι Άγιοι, δεν έχουμε από την αρχή τη μνήμη της Πηγής. Ο Χριστός όμως ήταν ενωμένος στην ύλη με την Πηγή. Και γι’ αυτό έζησε και λίγα χρόνια.

Να μένουμε σιωπηλοί, να βιώσουμε-όπως μπορεί ο καθένας να βιώσει- ότι δεν είμαστε το Εγώ, να βιώσουμε την ένωση της ύλης με την Πηγή, να αφήσουμε την ψυχή να θυμηθεί.  Η ψυχή θυμάται. Να προσπαθούμε να θυμηθούμε ότι είμαστε ψυχές.   

Να μην ανησυχεί το εγώ ότι αν έρθει η θύμηση αυτή, θα πεθάνει, γιατί είναι σα να είσαι 8 χρονών και να ανησυχείς ότι όταν θα μεγαλώσεις δεν θα μπορείς πια να παίζεις με τις κούκλες.  Και να μη θέλεις να μεγαλώσεις…γιατί δεν θα σε αφήνουν να παίζεις με τις κούκλες… το είχα αυτό όταν ήμουν μικρή… εσείς το είχατε;

 2.

2.26 Το αποτέλεσμα της ένωσης της ύλης με την Πηγή είναι ξεκάθαρη, ανεπηρέαστη και συνεχής διάκριση και γνώση.

Αυτό είναι το ενδιάμεσο στάδιο, αυτό που όλοι επιθυμούν, μεταξύ της άγνοιας και της γνώσης. Όταν λοιπόν καταφέρουμε ενώ είμαστε στην ύλη να συνειδητοποιήσουμε το Θεό (και όχι απλά να πιστέψουμε, αυτό δεν είναι αρκετό) έχουμε το πιο πάνω αποτέλεσμα. 

Προσοχή: άλλο ξέρω και άλλο συνειδητοποιώ. Άλλο γνώση και άλλο σοφία. Άλλο να πηγαίνουμε στην εκκλησία και να μας μιλάει κάποιος για το Θεό και να θαυμάζουμε τα λόγια του και άλλο να έρχεται η συνειδητοποίηση.  Αλλά να θυμάστε ότι δεν υπάρχει τίποτα εξωπραγματικό σε αυτό. Τον συνειδητοποιημένο άνθρωπο τον χαρακτηρίζει πάντα η απλότητα γιατί η γνώση του είναι ξεκάθαρη, ανεπηρέαστη και συνεχής. Μόνο εκείνοι που έχουν αναλαμπές εκπλήσσονται από τη γνώση τους.

Μπορούμε να συνδέσουμε τη διάκριση με τη συνείδηση. Όταν κάποιος ενώνεται με την Πηγή, αυτόματα τελειοποιείται η συνείδηση, δηλαδή η διάκριση, γιατί συνδέεται με την οπτική γωνία του δημιουργού. Συνδεόμαστε με τη μνήμη του Θεού, έτσι η διάκριση και η γνώση του Θεού είναι και δικά μας. Τι υπέροχος μηχανισμός! Επειδή δεν έχουμε τη χωρητικότητα στο υλικό σώμα γι αυτή την απέραντη σοφία, έχουμε την ευκαιρία να τη βιώσουμε μέσω Ιερής αυτής Ένωσης. Σαν να ενωνόμαστε με ένα εξωτερικό hard disc !

 

 Θέλω να σιγουρευτώ ότι έχουμε καταλάβει τι σημαίνει η ένωση αυτή. Μπορείτε να μου πείτε άλλα   δείγματα ένωσης με την Πηγή;

 1.       Η αίσθηση ότι είσαι ενωμένος με όλα

 2.       Η ενθύμηση του ποιος είσαι, συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνο το σώμα αλλά ότι έχεις μέσα στην ενσωματωμένη σου ψυχή, την καθαρή συνειδητότητα και το Θεό. 

 3.       Συνειδητοποιούμε τη ψευδαίσθηση της ύλης. 

 4.       Ζεις με ευχαρίστηση το «εδώ και τώρα»

 5.       Οι πειρασμοί του εγώ είναι πιο αδύναμοι από την ψυχή. Αυτό που χρειάζομαι είναι αυτό που θέλω.

 6.       ….

Να προσθέσω ακόμα ένα: Η δράσεις μας είναι ως «δούλοι του Κυρίου». Είμαστε δηλαδή καθαρά όργανα της Πηγής. Έτσι δεν ταυτιζόμαστε με τις δράσεις αυτές , ούτε τα αποτελέσματα τους.

Όλα αυτά λοιπόν όταν είναι συνεχόμενα και δεν είναι αναλαμπές, είναι δείγματα της ένωσης της ύλης με την Πηγή μέσα στην ύλη.

 2.27  Η γνώση αυτή φέρνει τις 7 θεϊκές εμπνεύσεις (ή 7 γνώσεις). 

Υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις για αυτή τη σούτρα και δεν έχει τώρα κανένα νόημα να σκεφτόμαστε τι εννοεί.  Ας ενωθούμε να το βρούμε εμείς τι είναι.  Μπορεί να είναι η συνειδητοποίηση των 7 διαστάσεων.

2.28 Τα οκτώ σκαλοπάτια της raja yoga, θα εξαγνίσουν την ψυχή και θα φανεί το φως της.

 Έχουν αναφερθεί δύο τρόποι κάθαρσης της ψυχής από Klesha, karma, vasana και ένωσης με το Θεό , ενώ είμαστε στην ύλη: kriya yoga και διαλογισμός. Μια μέθοδος που περιέχει και τα δύο αυτά, είναι το σύστημα raja yoga ή ashtanga yoga που σημαίνει «Τα 8 σκαλοπάτια της ένωσης» που θα εξαγνίσουν την ψυχή και θα φανεί το φως της. Η ψυχή έρχεται κάτω με κάρμα και προγραμματισμούς (vasana)  από προηγούμενες ζωές και από ότι κληρονομεί από τους προγόνους. Όταν βρουν το κατάλληλο περιβάλλον σε αυτή την ενσάρκωση,  έρχονται σαν επιθυμίες ή σαν ταλέντα ή σαν ελαττώματα που δεν ξέρουμε από πού ήρθαν. Υπάρχουν θετικοί και αρνητικοί προγραμματισμοί.  Για να καθαρίσει όμως η ψυχή πρέπει στο τέλος να φύγουν και οι θετικοί προγραμματισμοί.  Αλλά τελευταίοι, πρώτα οι αρνητικοί που κρύβουν το φως της ψυχής και μετά οι θετικοί που απλά την διακοσμούν.  Πολλοί καλλιτέχνες ήρθαν σχεδόν φωτισμένοι, χρησιμοποίησαν υπερβολικά ένα καλό προγραμματισμό που είχαν και τελικά έπρεπε να πεθάνουν νέοι γιατί για την ψυχή είχε χαθεί ο σκοπός. Στο τέλος πρέπει να τα απαρνηθείς όλα. Αλλά μέχρι τότε ας δουλέψουμε στους αρνητικούς προγραμματισμούς που σκοτεινιάζουν τη ψυχή.

Τα 8 λοιπόν σκαλοπάτια της Raja Yoga θα εξαγνίσουν την ψυχή και θα φανεί το φως της.  Τα yama, niyama, asana, pranayama, pratyahara, dharana, dhyana , samadhi είναι τα 8 στάδια/σκαλοπάτια εξαγνισμού της Γιόγκα. Θα το δείτε ως ashtanga Yoga (ashtanga σημαίνει οκτώ στάδια) ή ως raja yoga (το βασιλικό μονοπάτι προς την ένωση). Και οι δύο ονομασίες εννοούν τη ίδια τεχνική.

2.29  Τα οκτώ σκαλοπάτια είναι:

1.       Ο πενταπλός κώδικας αυτοπειθαρχίας, yama

2.       Ο πενταπλός κώδικας αυτοεκπαίδευσης , niyama

3.       Συγκεκριμένη στάση, asana

4.       Διεύρυνση και καθοδήγηση ζωτικότητας, pranayama

5.       Αποστασιοποίηση (pratyahara)

6.       Συγκέντρωση, dharana

7.       Διαλογισμός, dhyana

8.       Απορρόφηση, Samadhi.

Είναι κώδικες ηθικοί και πρακτικοί.

 (Εργαζόμαστε πολύ εντατικά στη raja yoga , και στα 8 σκαλοπάτια με τις ομάδες ΟΠΕ (Ολιστικής Πνευματικής Εκπαίδευσης) γι αυτό θα αναλύσουμε τους επόμενους στίχους περιληπτικά.)

 

2.30 Αβλάβεια (ahimsa), πλήρης ευθυγράμμιση (satya), μη παραβίαση ορίων (asteya), θωράκιση της δημιουργικής ενέργειας (brahmacharya), λιτότητα (aparigraha), είναι ο πενταπλός κοινωνικός κώδικας δράσης (yama) και είναι το πρώτο από τα οκτώ σκαλοπάτια.

 Ο πενταπλός κώδικας yama, μας βοηθάει να μην δημιουργούμε επιπλέον κάρμα, να κρατάμε ευθυγραμμισμένα τα σώματα μας, να διατηρούμε τα επίπεδα της πράνα ψηλά και να κρατάμε σε έλεγχο το εγώ.

 2.31  Αυτοί οι κώδικες γίνονται όρκος που ισχύει για όλους τους μυημένους ανεξαρτήτως φυλής, θέσης, συναναστροφής, χώρου, χρόνου , κατάστασης.

 Επίσης, να θυμάστε ότι ο κώδικας γιάμα είναι ένας με πέντε μέρη και είναι ανούσιο να παραβαίνεις ένα σκέλος για να ακολουθήσεις ένα άλλο. Για παράδειγμα είναι ανούσιο να πληγώνεις κάποιον για να ακολουθήσεις πιστά την ευθυγράμμιση σου. 

 Επίσης ο κώδικας yama έχει τρεις πλευρές: 1.Να ακολουθείς τον κώδικα σε σχέση με τους άλλους 2. Να ακολουθείς σε σχέση με τον εαυτό σου 3. Να μην επιτρέπεις στους άλλους να παραβιάζουν τον κώδικα εις βάρος σου. Πρέπει οι κανόνες να ισχύουν απ’ όλες τις πλευρές.  Παράδειγμα: asteya , παραβίαση όρων 1. Να μην παραβιάζεις τα όρια των άλλων 2. Να μην παραβιάζεις εσύ τα όρια του εαυτού σου 3. Να μην αφήνεις τους άλλους να παραβιάζουν τα όρια σου.

 

 2.32 Κρυσταλλική καθαρότητα (shaucha), ουδέτερη παρατήρηση (santosha), σκληραγώγηση (tapas), ενδοσκόπηση (svadhyaya), και παράδοση στο ανώτερο (ishvara pranidhana), είναι ο πενταπλός προσωπικός κώδικας (niyama) και το δεύτερο από τα οκτώ σκαλοπάτια.

Ο πενταπλός κώδικας niyama, μας βοηθάει να κάψουμε κάρμα, να ευθυγραμμίσουμε τα σώματα μας, να φορτιστούμε με επιπλέον πράνα και να κρατήσουμε την ψυχή δυνατή.

 2.33  Όταν οι δράσεις δεν είναι οι επιθυμητές για τους παραπάνω κώδικες,  συγκεντρωνόμαστε στο αντίθετό τους ( Αντίθετη Στάση/pratipaksha bhavana).

Αυτή είναι η πρώτη πρακτική που προτείνει ο Πατάντζαλι για τους κώδικες yama /niyama . Από τις πιο σημαντικές πνευματικές πρακτικές που μας δίνονται για να καταργήσουμε προγραμματισμούς. Έχουμε μιλήσει πάρα πολύ για την αντίθετη στάση, αφού είναι η κύρια πρακτική ζωής που έχουν όλες οι ομάδες ΟΠΕ. Ελπίζω ότι οι πιο πολλοί από εσάς έχετε βιώσει τα αποτελέσματα της.

Για τα yama/niyama που είναι τα πρώτα που εξαγνίζουν τη ψυχή, δουλεύουμε με «αντίθετη στάση».  Έχω λοιπόν ένα προγραμματισμό που θέλω να ξεφορτωθώ.  Με τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό και χωρίς ταύτιση πρέπει να κάνω το αντίθετο. π.χ έχω την τάση να παίρνω τις ευθύνες των άλλων, να τις κάνω δικές μου και να βασανίζομαι. Με τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό και χωρίς ταύτιση κάνω επίτηδες το αντίθετο. Αφήνω τ απάντα στο έλεος τους , χωρίς να παίρνω ευθύνη , για λίγο καιρό.

Για τους δυνατούς προγραμματισμούς είναι ανώφελο να προσπαθούμε να βρούμε το μέτρο γιατί το μέτρο δεν θα καταργήσει τον προγραμματισμό.  Θέλει πρώτα να πάμε στο αντίθετο για λίγο καιρό κι’ αυτό μόνο του μετά θα πάει στο κέντρο.  Αυτό σημαίνει ρισκάρω. Αυτό θέλω να σας υπογραμμίσω, γιατί αν ακολουθήσετε αυτά που λέει η raja yoga πρέπει να ρισκάρετε στη ζωή.  Να ρισκάρουμε να μας αντιπαθήσουν, να χάσουμε άτομα στη ζωή, να αλλάξουμε πολλά πράγματα.  Να παίρνετε ένα-ένα τους προγραμματισμούw και να κάνετε το αντίθετο με τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό χωρίς ταύτιση.  Πείτε για τους επόμενους δυο μήνες «θα κάνω το αντίθετο πάνω σ’ αυτό το θέμα».  Μέχρι που να φύγει ο προγραμματισμός που δημιουργεί υποσυνείδητο σκοτείνιασμα στη ψυχή. 

Οι προγραμματισμοί όμως τελικά δεν καταργούνται τελείως.  Πρώτα χαλαρώνουν, μετά κοιμούνται (και μπορούν ξαφνικά να ξυπνήσουν), και μετά απενεργοποιούνται , «μπαίνουν σε κώμα» και μένουν εκεί. 

Μόνο τρία πράγματα μπορούν να «κάψουν» ένα προγραμματισμό που είναι απενεργοποιημένος:  α) πολύ έντονος διαλογισμός, β) η ένωση με τον εαυτό (συνεχής) και

γ) θάνατος. Μπορούμε πολύ άνετα να απενεργοποιήσουμε όσους πιο πολλούς προγραμματισμούς μπορούμε και όταν πεθάνουμε θα καταργηθούν.  Μόνο οι απενεργοποιημένοι προγραμματισμοί καταργούνται όταν πεθάνουμε. Αυτοί που κοιμούνται ή που είναι χαλαροί , θα τους πάρουμε και στην επόμενη ζωή.  Τα καλά νέα είναι ότι το πιο πιθανόν είναι να μπουν σε κώμα στην επόμενη ζωή αν είναι κοιμισμένοι.  Όταν ζούμε με επίγνωση μπορούμε να κρατήσουμε πολλούς προγραμματισμούς σε κώμα. 

           (κάποιος κάνει ερώτηση)

-Πώς ξέρουμε ότι κοιμούνται ή  είναι σε κώμα;

Ας πούμε ότι έχω την τάση να μιλάω πολύ.  Αν η τάση αυτή κοιμάται, θα θέλω να μιλάω, αλλά θα μπορώ να το παρατηρήσω και να αντισταθώ. Αν έχει απενεργοποιηθεί (αν έχει «πέσει σε κώμα») δεν νιώθω την ανάγκη να μιλάω πια.

 

2.34 Η αντίθετη στάση είναι πιο εύκολη όταν γνωρίζουμε ότι όλες οι ανεπιθύμητες δράσεις προς τον εαυτό μας, τους άλλους ή από τους άλλους γίνονται μέσα από το θυμό, την  απληστία και την άγνοια. Μπορεί να είναι έντονες ή λιγότερο έντονες. Όλες όμως  προκαλούν ατελείωτο πόνο και επιπλέον άγνοια.

Στην πραγματικότητα όλα τα «προβλήματα» προέρχονται από την άγνοια.  Και τι εννοούμε όταν λέμε άγνοια;   Το γεγονός ότι ταυτιζόμαστε με το σώμα και την ύλη. Το γεγονός ότι τα ένστικτα κυριαρχούν, με την άδεια μας. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ύλη μας είναι δανεική.  Και εκεί βγαίνει θυμός, απληστία και έτσι αναγκαζόμαστε να κάνουμε ανεπιθύμητες δράσεις που είναι ενάντια στην ψυχή.

     Ας συγκεντρωθούμε στο τι προτείνει ο Πατάντζαλι για να καθαρίσει η ψυχή ακολουθώντας τα 8 σκαλοπάτια της Raja Yoga, έτσι ώστε να ενωθούμε με την Πηγή ενώ είμαστε σε σώμα.  Εκτός από τη συνεχή δράση χωρίς προσκόλληση, προτείνει την αντίθετη στάση. 

Να θυμάστε συνεχής προσπάθεια, χωρίς προσκόλληση, με τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό, κάνοντας αντίθετη στάση εκεί που χρειάζεται.

(κάποιος ρωτάει «πως θα το κάνουμε»;)

Μην ψάχνετε πως και γιατί , απλά δράστε και όταν θα έρθει η συνεχής γνώση και  διάκριση, θα ξέρετε τι ακριβώς πρέπει να κάνετε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναρωτιέστε ή να περιμένετε απαντήσεις από ειδικούς για το πως να δράσετε, πως να σκεφτείτε, πως να εξαγνιστείτε. Αυτό αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση για τον καθένα. Ξυπνήστε τη διάκριση και θα ξέρετε ότι χρειάζεται να ξέρετε. 

Η διάκριση έρχεται στο διαλογισμό και μετά η διάκριση κάνει τη ζωή να ρέει με ήθος και αυτό φέρνει καλύτερο διαλογισμό και μετά πιο τελειοποιημένη διάκριση.   Γι’ αυτό αν δουλεύουμε ταυτόχρονα με προσευχή, διαλογισμό για ένωση με την Πηγή και ταυτόχρονα με πρακτική στη ζωή με τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό, χωρίς ταύτιση, με αντίθετη πράξη έχουμε μια πλήρης πρακτική. Το κάνουμε συνέχεια, κάθε μέρα μέχρι να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι συνεχής επίγνωση του Θεού και συνεχής διάκριση και γνώση.

Στοχασμός:

Προετοιμασία για pratipaksha bhavana.

Αποφασίστε για μια συνήθεια ή ένα στοιχείο του χαρακτήρα σας που νιώθετε ότι εμποδίζει την ψυχή. Θυμηθείτε 2-3 γεγονότα που συνέβησαν και που έχουν το στοιχείο ή τη συνήθεια αυτή. Αποφύγετε την κριτική και τις δικαιολογίες. Τώρα φανταστείτε τα ίδια γεγονότα , κάνοντας αντίθετη στάση.

Παραδώστε και τις δύο οπτικές σε κάτι ανώτερο από εσάς. 

 

2.35  Όταν ο γιόγκι τελειοποιήσει την αβλάβεια (ahimsa) , νιώθει απόλυτα ασφαλής σε κάθε  περίπτωση. (δεν προκαλεί την έχθρα κανενός ανθρώπου, ζώου ή στοιχείου).

Στις σούτρας 2.35-2.45 ο Πατάντζαλι αναλύει τι γίνεται όταν τελειοποιήσουμε τους κώδικες yama και niyama.

Όταν ο άνθρωπος τελειοποιήσει την αβλάβεια, νιώθει απόλυτα ασφαλής σε κάθε περίπτωση.  Δεν προκαλεί την έχθρα κανενός ανθρώπου, ζώου ή στοιχείου.

Να θυμάστε ότι τα πράγματα είναι πάντα όπως τα λαμβάνουμε, και λαμβάνουμε τα πράγματα ανάλογα με το τί προγραμματισμούς έχουμε μέσα μας. Με αυτό το δεδομένο μπορούμε να δούμε και με τη λογική αυτές τις υπερφυσικές ιδιότητες των yama και των niyama.

Μόλις λοιπόν τελειοποιήσουμε κάποιες αρετές, ο τρόπος που βλέπουμε συγκεκριμένα πράγματα αλλάζει. Και εδώ περιγράφεται ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, όταν τελειοποιηθείς. Όταν προσφέρεις ασφάλεια ακολουθώντας την αβλάβεια σε κάθε σου βήμα, τι άλλο μπορείς να δεις γύρω σου εκτός από ασφάλεια; Όσο τελειοποιείσαι τόσο θα βλέπεις τα πράγματα με την τελειοποιημένη σου αρετή.

(κάποιος κάνει ερώτηση)

-Αυτό δεν θα ισχύει μόνο όταν τελειώσουμε και τα παλιά καρμικά της αβλάβειας;

 Ναι φυσικά. Μπορεί να μην έβλαψες κανέναν τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά να έβλαψες πριν, ή σε προηγούμενη ενσάρκωση. Όταν υπάρχει παλιό κάρμα πρέπει να τελειώσεις και με αυτό. Γι’ αυτό υπάρχει και ο κώδικας niyama για να ενθαρρύνει το κάψιμο κάρμα.

 

2.36  Όταν η απόλυτη ευθυγράμμιση (μέσω της αλήθειας) επιτευχθεί (satya), ο γιόγκι μπορεί να υλοποιήσει τα πάντα.

Όταν καταφέρουμε να είμαστε τελείως ευθυγραμμισμένοι, έχοντας τελειοποιήσει την αλήθεια, τότε όλα υλοποιούνται. Γιατί; Όταν είσαι στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με τους σωστούς ανθρώπους, τότε ότι σκεφτείς, γίνεται.

Ποια όμως είναι η σωστή ευθυγράμμιση από τη στιγμή που είμαστε μπερδεμένοι; Τι εννοούμε όταν λέμε αλήθεια; Ποια αλήθεια εννοούμε;

Η δυαδικότητα  δεν είναι αληθινή. Είναι μέρος αυτής της προβολής. Η αλήθεια είναι το κέντρο. Μόνο όταν είμαστε στο κέντρο μπορούμε να υλοποιήσουμε. Και θα υλοποιήσουμε οτιδήποτε δεν είναι δυαδικό. Για παράδειγμα, δε γίνεται να μπεις στο κέντρο σου για να αποκτήσεις υλικά αγαθά, ούτε να χωρίσεις τον αγαπημένο σου από τη γυναίκα του για να είστε μαζί. Ο Σίλβα έλεγε ότι αν μπεις στα κύματα alfa και κάνεις κάποια υποβολή που δεν είναι για το κοινό καλό, δεν είναι δηλαδή ηθικά σωστό, θα βγεις αυτόματα. Για να γίνει λοιπόν αυτό που θέλεις πρέπει να είσαι στο κέντρο σου και θα γίνει μόνο ότι δεν είναι δυαδικό.

Η απόλυτη αλήθεια/ευθυγράμμιση είναι το εδώ και τώρα, το μόνιμο, το πανανθρώπινο.  Οτιδήποτε αλλάζει δεν είναι αληθινό. Οτιδήποτε είναι άποψη προσωπική δεν είναι αληθινό. Υπάρχει λοιπόν μια αλήθεια η οποία είναι ίδια για όλους, γι’ αυτό κι όταν ωριμάσουμε πνευματικά δεν επηρεαζόμαστε από την κριτική των άλλων γιατί ζούμε την αιώνια αλήθεια. Γι’ αυτή την αιώνια αλήθεια μιλάμε. Όταν λοιπόν τελειοποιήσουμε την αιώνια αλήθεια μπορούμε να υλοποιήσουμε τα πάντα, γιατί η υλοποίηση αυτή θα είναι προς όφελος όλων.

(κάποιος κάνει ερώτηση)

Όλοι αυτοί που πετυχαίνουν τους αμέτρητους, άδικους στόχους τους, έχουν βρει την αιώνια αλήθεια;  και δεν είναι δυαδικό αυτό που πετυχαίνουν;

Χρησιμοποιούν την ίδια μέθοδο αλλά την παραδίδουν στα χέρια του Εγώ. Εκείνοι που δίνουν όλη τους την ενέργεια στην επίτευξη των στόχων τους, φτιάχνουν το δικό τους κόσμο , τη δική τους αλήθεια, τελειοποιούν την «αλήθεια» αυτή με τους δικούς τους κανόνες, και αποκτούν ότι θέλουν μέσα σε αυτήν την τεχνητή πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει. Αργά ή γρήγορα όμως , θα τους ζητηθεί να βγουν από τη σαπουνόφουσκα που έχουν δημιουργήσει.

Φυσικά και μπορείς να σπάσει τους κανόνες. Χρησιμοποιώντας πνευματικά εργαλεία για να διαχειριστείς την ύλη αντί την ψυχή, έχει απλά καρμικές επιπτώσεις. Το δυαδικό δεν έχει τέλος. Θέλεις να πάρεις τεχνικές από το κεντρικό κανάλι για να επενδύσεις στη δυαδικότητα. Κάνε το, αλλά να περιμένεις ότι μόλις χαθεί η χαρά θα έρθει θλίψη. Ο νόμος της δυαδικότητας και του κάρμα δεν είναι κάτι που μπορείς να ξεφύγεις.

2.37  Όταν ο γιόγκι δεν παραβιάζει κανένα όριο (asteya), όλων των ειδών η αφθονία είναι διαθέσιμη. 

Όταν τα προσωπικά όρια δεν ξεπερνιούνται ποτέ, δηλαδή η μη κλοπή σε όλα τα επίπεδα, τότε η αφθονία είναι διαθέσιμη.

Τι σημαίνει όμως αφθονία; Έχουμε λίγο παραπάνω απ’ ότι χρειαζόμαστε σε όλα τα επίπεδα (υλικό, συναισθηματικό, ενεργειακό, νοητικό).

Όταν τελειοποιήσουμε την μη-κλοπή, ίσως εμείς να βλέπουμε τη ζωή μας με αφθονία, έστω κι αν κάποιος άλλος δεν μπορεί να το δει.

2.38  Όταν η δημιουργική ενέργεια επενδύεται πάντα (brahmacharya) , τότε το ηρωικό πνεύμα είναι δεδομένο, λόγω της αστείρευτης ζωτικότητας.

Ηρωικό πνεύμα. Υπάρχει αυτή η δύναμη ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα. Όταν επενδύουμε την ενέργειά μας σωστά έχουμε πολύ ενέργεια και έχουμε θάρρος. Έχουμε ηρωικό πνεύμα, δε φοβόμαστε τίποτα.

2.39  Όταν δεν υπάρχουν περιττά για τις αισθήσεις και την επιβίωση (aparigraha) , υπάρχει χώρος για τη γνώση πέρα από τα φαινόμενα.

Να έχει κάποιος αυτάρκεια. Οι αισθήσεις να έχουν ότι χρειάζονται. Για παράδειγμα αν θέλεις να ακούσεις ωραία μουσική να το κάνεις, αλλά δε χρειάζεται να έχεις πληθώρα από CD. Να έχουν οι αισθήσεις και η επιβίωση μόνο τα απαραίτητα. Όταν δεν είσαι βαρυφορτωμένος με περιττά, είτε σε γνώσεις, είτε σε συναισθήματα, είτε σε υλικά αγαθά, είτε σε ανθρώπους, γύρω σου, τότε υπάρχει χώρος. Πρέπει να αφήσουμε χώρο για να κατέβει η γνώση πέρα από τα φαινόμενα.

Που αποθηκεύονται οι πληροφορίες; Αν θέλω να εντοπίσω το υποσυνείδητο που πρέπει να ψάξω στο υλικό σώμα; Η απάντηση είναι: στο Νευρικό σύστημα. Όταν το νευρικό σύστημα είναι βαρυφορτωμένο δεν υπάρχει χώρος για γνώση, για την αόρατη γνώση. Εξαρτάται όμως και από τη χωρητικότητά μας. Μπορεί  να αυξηθεί η χωρητικότητα της ενέργειας από τις πρακτικές, μπορεί το νευρικό σύστημα να δυναμώσει και να μπορεί να πάρει κι άλλη ζωτικότητα  κι άλλη ενέργεια, και να μπορεί να δώσει ακόμα περισσότερα αλλά υπάρχει όριο. Όριο σε πόσα πράγματα μπορείς να διοχετεύσεις τη δημιουργικότητά σου. Και αυτό έχει σχέση με την αυτάρκεια. Προσέχετε τη πνευματική φιλοδοξία. 

…και προχωράμε στις «υπερφυσικές ιδιότητες» της τελειοποίησης του κώδικα niyama

2.40  Όταν η κρυσταλλική καθαρότητα (saucha) σε όλα τα επίπεδα έχει επιτευχθεί, η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού καταρρέει.

Όταν πραγματικά καθαρίσεις από όλα , και μείνεις μόνο αυτό που πραγματικά είσαι, καταλαβαίνεις ότι όλα είναι ένα. Είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε ένα.

2.41 Ο γιόγκι γίνεται ουδέτερος (sattva), και γαλήνιος, συγκεντρωμένος, με τις αισθήσεις να τον υπηρετούν, έτοιμος για την συνειδητοποίηση του Εαυτού.

…και η συνειδητοποίηση της ενότητας με όλα , φέρνει τη συγκέντρωση και την ουδετερότητα.

2.42  Όταν ο γιόγκι κατοικεί μόνιμα στο δωμάτιο του παρατηρητή (santosha), απόλυτη, συνεχής  γαλήνη τον κατακτά.

Αυτό είναι πολύ φυσικό αφού τίποτα πια δεν μπορεί να σε επηρεάσει.

2.43  Όταν οι αισθήσεις είναι σκληραγωγημένες (tapas) , ανεπηρέαστες από προτιμήσεις και αποστροφές, οι νοητικές ακαθαρσίες καίγονται στη φωτιά της πειθαρχίας και το σώμα, νους, οι αισθήσεις και τα όργανα τους τελειοποιούνται.

Οι πειθαρχία είναι μια πνευματική τεχνική που την ασπάζονται και η θρησκεία και ο ανεξάρτητος πνευματισμός. Ο Swami Gitananda έλεγε πως η αντίσταση στην ύλη φέρνει χάσιμο ενέργειας, στο μη-υλικό όμως η αντίσταση δυναμώνει την ενέργεια. Πολλοί ασκητές έφτασαν στη φώτιση με διάφορες πειθαρχίες. 

 

2.44  Όταν μέσω της ενδοσκόπησης (svadhiyaya), υπάρχει συνεχής επίγνωση, ο Εαυτός αποκαλύπτεται στον Γιόγκι.

Η αυτογνωσία φέρνει ΑυτοΓνωσία. Η ανάλυση του ατόμου, φέρνει την ανακάλυψη του Εαυτού. Προσοχή όμως: η ανάλυση δεν γίνεται απλά για την ανάλυση ή για να μπορεί το εγώ να δικαιολογείται πιο άνετα αλλά για να μπορούμε να γίνουμε οι τέλειοι παρατηρητές σε κάθε στιγμή. Τί κάνει ο παρατηρητής ; απλά παρατηρεί χωρίς κριτική, σχόλια και δικαιολογίες. Μόνο αυτού του είδους την ενδοσκόπηση επιτρέπουμε. Αλλιώς μένουμε χρόνια στο ίδιο σημείο , σαν να έχουμε ένα γυάλινο ταβάνι από πάνω μας, και ξέρουμε ότι υπάρχει παραπάνω, αλλά δεν μπορούμε να το φτάσουμε.

Ο φωτισμένος άνθρωπος μπορεί να μην αλλάξει ποτέ ιδέες και απόψεις. Αλλά καθημερινά αλλάζει ο ίδιος γιατί δεν έχει κανένα σχόλιο, κριτική και δικαιολογία να τον κρατά ίδιο.

 

2.45  Όταν ο γιόγκι αφεθεί ολοκληρωτικά στην Πηγή (samadhi), η Πηγή τον απορροφά.

                                                     ….…

Ενδοσκόπηση :

So-ham , Αυτό είμαι.

Καθίστε σε μια στάση με ίσια την πλάτη (asana). Πειθαρχήστε τα χέρια σας με μια mudra (jnana mudra) , με ενωμένα τον αντίχειρα και το δείχτη και παλάμες προς τα πάνω. Εστιάστε στον αέρα που μπαίνει και βγαίνει από τα ρουθούνια. Νιώστε τον κρύο αέρα που εισέρχεται και τον ζεστό που εξέρχεται από τα ρουθούνια. (pranayama). Όταν η αναπνοή πάρει το ρυθμό που θέλει, αρχίστε να λέτε νοητικά το μάντρα so (Αυτό) στην εισπνοή και ham (είμαι) στην εκπνοή. Συνεχίστε μέχρι ο ήχος soham να γίνει ένα με την αναπνοή, το ζεστό και το κρύο στα ρουθούνια και να μην υπάρχει τίποτα άλλο (pratyahara).

Συγκεντρωθείτε στην ιδέα «Αυτό είμαι» που σημαίνει είμαι ο Εαυτός και τίποτα άλλο. (dharana). 

2.46 Η συγκεκριμένη στάση διαλογισμού (asana) έχει δύο χαρακτηριστικά: απόλυτα ακίνητη, άνεση.

Στους στίχους 2.46 – 2.55 του δεύτερου κεφαλαίου ο Patanjali  περιγράφει τα υπόλοιπα 6 σκαλοπάτια της raja yoga (μετά τους κώδικες yama /niyama)

Asana είναι η σταθερή και άνετη στάση που θα μας εξασφαλίσει την ακινησία την ώρα του διαλογισμού. Η ακινησία είναι πολύ σημαντικό βήμα για να εξελιχθεί ο διαλογισμός σωστά, έτσι ώστε να μπορέσουν να καούν συνήθειες και προγραμματισμοί. Ο λόγος που καθόμαστε σε διαλογισμό είναι για να ενωθούμε με το Θεό.

H στάση του διαλογισμού έχει δύο χαρακτηριστικά: ακινησία και άνεση. Για να μπορέσουμε να μπούμε σε διαλογισμό πρέπει να χάσουμε τα 3 πρώτα σώματα, να τα ξεχάσουμε, να φύγει η εστίαση, να φύγει η ενέργεια από εκεί για να τραφούν τα άλλα ανώτερα σώματα. Αν δεν υπάρχει ακινησία, οποιαδήποτε κίνηση φέρνει την επίγνωση στο σώμα, ενώ εμείς θέλουμε να φύγει η εστίαση από το σώμα για να πάει η ενέργεια να θρέψει το ανώτερο νοητικό μας και μετά το πνευματικό μας σώμα. Στον περισσότερο κόσμο το ανώτερο νοητικό του είναι απενεργοποιημένο όλη την ενέργειά την το σώμα , τα συναισθήματα και το κατώτερο νοητικό. Φροντίζουμε λοιπόν η  στάση μας να είναι άνετη έτσι ώστε να διατηρηθεί η ακινησία και να φύγει η επίγνωση και η ενέργεια από το σώμα.

Ακόμα και στον ύπνο υπάρχει το στάδιο που γίνεται αναδιάρθρωση του σώματος.  Και μετά το σώμα μένει ακίνητο για να γίνει αναδιάρθρωση του κατώτερου νου. Και υπάρχει και το επόμενο στάδιο κατά το οποίο και ο νους μένει ακίνητος κι  έτσι πάμε στο ανώτερο νοητικό. Αυτό βέβαια δε συμβαίνει πάντα. Μερικοί άνθρωποι δε μπορούν ούτε στον ύπνο τους να πετύχουν ακινησία. Δηλαδή ακόμα και το κατώτερο νοητικό δεν παίρνει την κάθαρση που χρειάζεται. Κανονικά όμως ο ύπνος πρέπει να φτάνει το ανώτερο νοητικό και το πνευματικό σώμα. Αυτό το στάδιο του ύπνου που φτάνει το ανώτερο νοητικό και το πνευματικό σώμα, είναι το στάδιο που σβήνουν όλα και εσύ έχεις επαφή με το πνεύμα, που το πνεύμα είναι το τίποτα. Κοιμάσαι. Αυτό το στάδιο θέλουμε να πετύχουμε στο διαλογισμό. Να περάσουμε δηλαδή όλα τα σώματα, να τα προσπεράσουμε με pratyahara (απόσπαση) και να φτάσουμε σε αυτό το σημείο που δεν υπάρχει τίποτα.

Αν δεν πετύχουμε την ακινησία θα πηγαίνει η ενέργεια στο σώμα. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να έχουμε μαζέψει τόσο πολύ ενέργεια με διάφορους τρόπους, που η ενέργεια που θα μας φάει η κίνηση να μη μας επηρεάσει. Άρα έχουμε δύο τρόπους να δουλέψουμε σε αυτό. Δουλεύουμε με τη Χάθα Γιόγκα Άσανας για να προσπαθήσουμε να κάνουμε το σώμα μας άνετο, για να μπορεί να μένει ακίνητο και ταυτόχρονα μαζεύουμε και ενέργεια. Πως μαζεύεις ενέργεια; Να μην τη σπαταλάς με άσκοπες  σκέψεις, να εξασκείς την αναπνοή σου, να αποφεύγεις τις περιττές συναναστροφές, την τηλεόραση κλπ αλλά το κυριότερο: να παραδίδεις όλες σου τις δράσεις στην Πηγή. Όταν λοιπόν το σώμα σου δεν σε βοηθά να ακινητοποιηθείς, πρέπει να δεις πως θα γλυτώσεις ενέργεια.

Όταν είμαστε ακίνητοι τα 3 πρώτα σώματα αλληλοεπηρεάζονται γιατί στην πραγματικότητα είναι ένα: ότι συμβαίνει στο σώμα επηρεάζει το νου και τα συναισθήματα. Γι’ αυτό υπάρχουν τα ψυχοσωματικά αλλά και τα σωματο-ψυχολογικά. Αν υποφέρει το σώμα, πέφτει και η ψυχολογία. Αν λοιπόν εσύ θέλεις να εστιάσεις στο νου και το σώμα κινείται, πολύ λίγο θα μπορέσεις να συγκεντρωθείς. Λένε για ενεργητικό διαλογισμό. Είναι ένας τρόπος να φύγει ο νους από τις πολλές σκέψεις αλλά είναι για αρχάριους και δεν ανήκει στη raja yoga  . Η πραγματική συγκέντρωση θα έρθει όταν το σώμα είναι ακίνητο, γιατί συγκέντρωση στην πραγματικότητα είναι ακίνητος νους. Πως μπορεί επομένως όταν το σώμα κινείται ο νους να μείνει ακίνητος; Απλά ο νους θα εστιάσει σε μια κίνηση, δε θα πηγαίνει δεξιά και αριστερά. Χωρίς σωματική ακινησία δεν υπάρχει συναισθηματική και νοητική ακινησία. Λόγω λοιπόν της επικοινωνίας μεταξύ των τριών σωμάτων βοηθάμε το νου και τα συναισθήματα να ευθυγραμμιστούν και να εστιάσουν, και αρχίζει έτσι η  διαδικασία της κάθαρσης. Η ακινησία δημιουργεί ευθυγράμμιση και η ευθυγράμμιση δημιουργεί ηλεκτρομαγνητική ροή που καίει.  Στην ουσία μπαίνει ο ηλεκτρισμός μέσα μας. Η ευθυγράμμιση των τριών πρώτων σωμάτων σε κάνει ακολούθως να ευθυγραμμιστείς με τα ανώτερά σου σώματα, το υπερνοητικό και το πνευματικό, και αυτό σε ενώνει αμέσως  γιατί το πνευματικό είναι πάντα ενωμένο με την Πηγή.

Επίσης, η ακινησία σε κάνει αναγκαστικά παρατηρητή. Με τη γλώσσα του σώματος ο ακίνητος συνήθως παρατηρεί, ενώ αυτοί που κινούνται συνήθως δρουν, ενεργούν και εμπλέκονται στο τι συμβαίνει. Παθητικοί λοιπόν αλλά ταυτόχρονα πολύ ενεργητικοί γιατί ο ενεργητικός νους είναι ο ακίνητος νους. Άρα όταν το σώμα μένει ακίνητο και ο νους καταφέρνει σιγά σιγά, λόγω της ευθυγράμμισης και του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου που δημιουργείται, να μένει κι αυτός ακίνητος , ενεργοποιείται. Γίνεται δέκτης και πομπός. Στην προσευχή μιλάς στο Θεό, στο διαλογισμό ακούς τον Θεό. Κάθεσαι, γίνεσαι δεκτικός και ακούς.

Μόλις ενωθούμε, αρχίσει η κάθαρση και πρώτα καθαρίζει το κυριότερο εμπόδιο της εξέλιξης μας, όχι της ευημερίας μας. Γι’ αυτό κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε γιατί τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαμε. Τη στιγμή που θα μπορέσουμε να μπούμε σε διαλογισμό, που θα πετύχουμε δηλαδή ένωση με την πηγή μας, αρχίζουν να φεύγουν,  στην ουσία  αρχίζουν να καίγονται από το νευρικό μας σύστημα, όλα εκείνα τα πράγματα που εμποδίζουν την εξέλιξή μας. Δεν είναι χρήσιμο λοιπόν να μπαίνουμε σε διαλογισμό για να πετύχουμε γήινους στόχους, γιατί  οι στόχοι αυτοί ίσως  να μην είναι εκείνο που χρειαζόμαστε. Ούτως ή άλλως οι γήινοι στόχοι είναι εμπόδιο για τον  διαλογισμό. Είναι προσκολλήσεις που μας κρατάνε σα βαρίδια και δε μας αφήνουν να ενωθούμε με την Πηγή. Πραγματικός  στόχος είναι να φύγουν οι επιθυμίες, όχι να εκπληρωθούν. Στην ουσία δεν υπάρχει τέλος όταν αρχίσουμε να εκπληρώνουμε τους γήινους στόχους. Μόλις τελειώσει ο ένας θα έρθει ο άλλος. Σπαταλάμε λοιπόν όλη μας την ενέργεια στο να αλλάζουμε τα πράγματα γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τη ζωή που ήδη έχουμε. Αν κάτι τέτοιο όμως συμβεί, αν  απολαμβάνουμε αυτά που ήδη υπάρχουν μπροστά μας, τότε αλλάζουν πολλά.

2.47  Αφηνόμαστε στη στάση εστιάζοντας στο άπειρο.

 Τι μπορεί να είναι αυτό το άπειρο; Εστίαση στο κενό. Είναι ένας διαλογισμός από μόνος του. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε στις hatha yoga asanas αλλά εδώ μάλλον εννοεί να εστιάζουμε στο άπειρο στην στάση διαλογισμού. Είναι ένα πολύ πιο εξελιγμένο στάδιο, να κάθεσαι σε μια στάση της γιόγκα και να εστιάζεις στο άπειρο. Να μένεις στη στάση σταθερά και να εστιάσεις στο άπειρο για να φύγει η εστίαση από το σώμα.

Το άπειρο είναι εντός και εκτός. Είναι μικρόκοσμος και μακρόκοσμος. Μπορείς να βρεις το άπειρο εντός, μπορείς να το βρεις εκτός. Μπορείς να βρεις το Θεό μέσα σου, μπορείς να τον βρεις έξω σου.

 

2.48  Μόλις η ακινησία και  η άνεση αφομοιώσουν το ένα το άλλο, όλα τα αντίθετα κάνουν το ίδιο και παύει το μαρτύριο της δυαδικότητας.

Που είναι η δυαδικότητα; Στα τρία  πρώτα σώματα. Η δυαδικότητα είναι ψευδαίσθηση των τριών πρώτων σωμάτων, του νου, των συναισθημάτων και του χωροχρόνου που είμαστε παγιδευμένοι. Όταν λοιπόν σταματήσουμε να εστιάζουμε στο χώρο της δυαδικότητας, η δυαδικότητα φεύγει. Θα πείτε βέβαια, αφού σε αυτόν το χωροχρόνο ζω, αν δεν βιώνω τη δυαδικότητα που θα πάω; Καλείσαι να βιώσεις της δυαδικότητα, φυσικά. Δεν πας σε… άλλη διάσταση. Αλλά ξέρεις την πραγματικότητα.

Όταν πρωτοβγήκε ο κινηματογράφος, ένας σκηνοθέτης πήγε σε ένα χωριό κι έκανε γύρισμα, μετά  για να ευχαριστήσει τους χωρικούς που τον βοήθησαν, έβαλε μια τεράστια οθόνη και τους έδειξε την ταινία. Οι χωριανοί που δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο βλέποντας τους συγχωριανούς τους μέσα στην οθόνη φώναζαν και τους χαιρετούσαν. Μετά όταν συνειδητοποίησαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι και εκεί και εδώ, συνειδητοποίησαν ότι είναι ταινία. Το ίδιο παθαίνουμε κι εμείς. Φεύγουμε από τη δυαδικότητα, βιώνουμε την αλήθεια και γυρνάμε πίσω όχι για να αγανακτούμε και να αδιαφορούμε για όλα, μιας και έχουμε βιώσει το Θεό, αλλά για να πούμε: τι κάνω με αυτό το ρόλο που παίζω εδώ; κάνω το καθήκον μου! Φανταστείτε έναν κόσμο που όλοι ξέρουμε τη ψευδαίσθηση της δυαδικότητας, αλλά ζούμε και απολαμβάνουμε τη δυαδικότητα. Τι ωραία θα ήταν!

 

Στοχασμός

Ακινησία σώματος:

Καθίστε σε μια στάση με ίσια την πλάτη και με πειθαρχημένα τα χέρια στη jnana mudra. Συγκεντρωθείτε στο σχήμα του σώματος. Συγκεντρωθείτε στην ακινησία του σώματος. Μόνο η αναπνοή κινείται, τίποτα άλλο. Τώρα νιώστε την εισπνοή να επεκτείνει το σώμα στο άπειρο, και την εκπνοή να συρρικνώνει το σώμα στο κέντρο της καρδιάς. Συνεχίστε μέχρι η εισπνοή να αφομοιώσει την εκπνοή ή το αντίθετο (η εκπνοή να αφομοιώσει την εισπνοή) και να μείνει ένα απέραντο τίποτα. 

 

2.49  Πραναγιάμα (pranayama) σημαίνει να πάμε πέρα από την εισπνοή και εκπνοή – να πάμε στην άπνοια.

 (προσοχή: ΔΕΝ κάνουμε την πρακτική της άπνοιας μόνοι μας, χωρίς καθοδήγηση και χωρίς να έχουμε επεκτείνει την αναπνοή μας με ειδικές τεχνικές)

 Από την ακινησία πάμε στην άπνοια. Να θυμάστε ότι ενώ στην ύλη η ποσότητα είναι σημαντική, στο άυλο , το κάτι είναι βάρος και το τίποτα είναι τα πάντα.

Για να φτάσουμε όμως στο τίποτα πρέπει πρώτα να βιώσουμε τα πάντα. Για να βιώσει κάποιος την άπνοια πρέπει να πάει πρώτα στο άλλο άκρο: να αναπνέει πολύ (να μια ευκαιρία για πρακτική αντίθετης στάσης!) Μέσα από την υπερβολική οξυγόνωση, θα έρθει η άπνοια. Μέσα από τον απόλυτο έλεγχο θα έρθει η άφεση. Δουλεύουμε λοιπόν με την αναπνοή μας έτσι ώστε να την ενώσουμε με την ενέργειά μας, να την καθοδηγήσουμε για να την σταθεροποιήσουμε και να φτάσουμε στο διαλογισμό. Ο διαλογιστικός νους προσφέρει ακινησία και άπνοια ή πολύ ρηχή αναπνοή. Όπως πρέπει να μείνουμε ακίνητοι έτσι και η αναπνοή πρέπει να μείνει ακίνητη. Βασικά asana, pranayama, pratyahara και dharana είναι η ακινησία σώματος, συναισθημάτων, αισθήσεων και νου αντίστοιχα. Ακινησία σε όλα τα επίπεδα. Αυτό όμως πρέπει να έρθει στο επίπεδο της αυθόρμητης παύσης της αναπνοής, χωρίς βία. Κάνουμε πολλές αναπνευστικές ασκήσεις, αναπνέουμε πάρα πολύ βαθιά, έτσι ώστε την ώρα της ακινησίας του σώματος,  η αναπνοή σιγά σιγά να σβήσει ή να γίνει τόσο ρηχή που να διερωτάσαι αν αναπνέεις.

 

2.50  Για να πετύχει η άπνοια, χρησιμοποιούμε την αναπνοή με διαφορετικό χρόνο, ταχύτητα και ρυθμό, μέχρι να γίνει πολύ αργή και άηχη.

 Για να πετύχεις την άπνοια πρέπει να κάνεις πολλές αναπνοές με διαφορετικούς τρόπους, ταχύτητα και ρυθμούς.  Για να αφήσεις τον έλεγχο της αναπνοής πρέπει πρώτα να  έχεις αποκτήσει αυτό τον έλεγχο. Δεν αφήνεις κάτι που δεν έχεις.

 

2.51  Όταν η αυθόρμητη άπνοια επικρατεί (kevala kumbaka), πάμε πέρα από το υλικό σώμα  .     

Αυτός είναι ο τεχνητός τρόπος να βιώσουμε το άυλο. Το χρησιμοποιούμε και στην πρακτική kriya yoga. Πρακτικές pranayama σε συγκεκριμένη σειρά , μέχρι να φτάσουμε στην pratyahara και τα τρία σώματα να μην αποσπούν την ενέργεια.   Η αυθόρμητη άπνοια όμως μπορεί να έρθει και αυθόρμητα, από υπερβολική αφοσίωση ή από συγκεντρωμένη δράση (karma yoga).

    

2.52  Με την άπνοια, το πέπλο που κρύβει το εσωτερικό φως του  Εαυτού, αποδυναμώνεται.

  Όταν η άπνοια επικρατεί αυθόρμητα, πάμε πέρα από τo υλικό σώμα. Μόλις σταματήσουμε να αναπνέουμε η ενέργεια φεύγει από το σώμα, τα συναισθήματα και το νου, και πάει στο ανώτερο νοητικό- το νου της ψυχής.

2.53  Έτσι η pranayama προετοιμάζει τη dharana (εστιασμένη συγκέντρωση).

Μέσω της pranayama ενδυναμώνεται το εσωτερικό φως (Jyoti) αφού ενέργεια πάει στον εγκέφαλο και στο μετωπιαίο λοβό και έτσι είναι δυνατή η συγκέντρωση (dharana), η εστίαση του νου σε ένα σημείο.

 

Στοχασμός:

Pranayama προετοιμασίας για άπνοια.

Καθίστε σε μια στάση με ίσια την πλάτη. Συγκεντρωθείτε στην αναπνοή. Νιώστε τον κρύο αέρα που περνά μέσα από τα ρουθούνια στην εισπνοή και το ζεστό που βγαίνει στην εκπνοή.

Τώρα, συγκεντρωθείτε στην ελάχιστη παύση, στο μεταβατικό στάδιο, μεταξύ εισπνοής και εκπνοής. Κάντε αυτό το χάσμα μεταξύ εισπνοής και εκπνοής ,εκπνοής και εισπνοής, το πιο σημαντικό σημείο. Αυτό το μεταβατικό στάδιο , που κρατάει ελάχιστο χρόνο και είναι ανεπαίσθητο, κάντε το να είναι μέσα στο νου πολύ σημαντικό. Όσο πιο ελάχιστο , τόσο πιο σημαντικό.

2.54  Όταν τα όργανα των αισθήσεων παύουν να λαμβάνουν και να στέλνουν πληροφορίες στο νου, και όλες οι πληροφορίες επιστρέφουν στην πηγή τους, τότε έχουμε pratyahara.

Μέχρι τώρα έχουμε περιγράψει 3 διαλογισμούς. Πρώτο την ακινησία σώματος, δεύτερο την ακινησία του νου μέσω pranayama και τρίτο όταν τα όργανα των αισθήσεων παύουν να λαμβάνουν και να στέλνουν πληροφορίες στο νου, και όλες οι πληροφορίες επιστρέφουν στην πηγή τους.

 

2.55  Η εσωτερίκευση αυτή κάνει τη ζωή λιγότερη εξαρτημένη από τις απολαύσεις ή τις αποστροφές των αισθήσεων.    

 H pratyahara δεν φέρνει μόνο απόσπαση από τις αισθήσεις. Αυτή η απόσπαση προεκτείνεται και στη ζωή. Θέλουμε να πετύχουμε αποκόλληση  από τις αισθήσεις την ώρα που καθόμαστε  σε διαλογισμό, αλλά επίσης θέλουμε να πετύχουμε αποκόλληση από τις αισθήσεις και στη ζωή. Να μην είναι η ζωή μας εξαρτημένη από απολαύσεις και  αποστροφές  που δε μας αφήνουν να δούμε την αλήθεια. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψουμε να βλέπουμε, να μυρίζουμε, να ακούμε, να αισθανόμαστε. Το αντίθετο, οι αισθήσεις θα οξυνθούν σε υπερβολικά ευαίσθητο σημείο. Η ουσία της pratyahara  δεν είναι να καταργήσει τις αισθήσεις αλλά να τις κάνει τόσο δυνατές , που να μη χρειάζεται κάποιος δυνατά ερεθίσματα για να απολαύσει με τις αισθήσεις. Το πρόβλημα των ανθρώπων δεν είναι ότι αποσπώνται από τις αισθήσεις, αλλά το ότι η ανάγκη για ικανοποίηση των αισθήσεων τους αποσπά. Αν καταφέρουμε να ικανοποιούμαστε (ακόμα και στην πόλη!) με το κελάηδημα των πουλιών, τον αέρα που χτυπά στο πρόσωπο μας, τη μυρωδιά των εποχών, τη ανεπαίσθητη γεύση ενός αρωματικού τσαγιού, τα χρώματα του ουρανού και να απεγκλωβιστούμε από την τηλεόραση, τις ανούσιες συναναστροφές, την υπερφαγία, τα τεχνητά αρώματα και όλα αυτά που ασελγούν πάνω στις αισθήσεις μας, δεν θα μας ενοχλήσει κανένας ήχος ή καμία μυρωδιά την ώρα της ακινησίας. 

 

Στοχασμός

Pratyahara:

Κρατήστε μια άνετη, σταθερή στάση με ίσια την πλάτη.

Συγκεντρωθείτε στην ακινησία σας για λίγο, μετά πηγαίνετε στην αναπνοή, συγκεντρωθείτε στην εισπνοή και στην εκπνοή και φανταστείτε ότι η μια καταργεί την άλλη, μέχρι να εξαφανιστούν και να υπάρχει μια σταθερή ρηχή αναπνοή.

Συγκεντρωθείτε τώρα στις αισθήσεις. Τι ακούτε , τι μυρίζετε, τι φαντάζεστε ότι βλέπετε (αφού τα μάτια είναι κλειστά), τι αγγίζει το σώμα, τι αίσθημα έχει η γλώσσα. Συγκεντρωθείτε υπερβολικά σε όλα τα μηνύματα που οι αισθήσεις προσφέρουν, σαν να είστε ένας εξωγήινος και νιώθετε για πρώτη φορά όλα αυτά που συμβαίνουν, χωρίς να χαρακτηρίζετε , χωρίς να διαχωρίζεται τις πληροφορίες σε καλές και κακές, χωρίς να σχολιάζετε. Είναι όλα αχαρακτήριστα αλλά πολύ σημαντικά.

Αφού εκλάβουμε όλες τις πληροφορίες των αισθήσεων για μερικά λεπτά, θα τις απορρίψουμε όλες. Αρχίστε να στέλνετε πίσω όλες τις πληροφορίες των αισθήσεων. Συνεχίστε να απορρίπτετε μέχρι ο νους να απορρίψει και αυτήν την ίδια δράση. 

 

 

 

Εδώ τελειώνει το δεύτερο κεφάλαιο της δράσης.  

(συνεχίζεται....)

 

Βιβλιογραφία:

-   Four chapters on Freedom -Commentary on the Yoga Sutras of Patanjali , By Swami             Satyananda Saraswati (Yoga Publications Trust, Munger, Bihar, India)

-    Patanjali Yoga Sutra  by Swami Vivekananda

-    Understanding the Yoga Darshan by Yogacharya Dr. Ananda Balyogi Bhavanani

-    Yoga Sutras of Patanjali, Interpretive Translation Presented by Swami Jnaneshvara                Bharati www.SwamiJ.com

-    Το Φως της Ψυχής , Παράφρασις των αφορισμών της Γιόγκας του Παταντζαλι με σχόλια υπό Αλίκης Α. Μπέϋλη. Εκδόσεις Lucis Trust.

-   The Ashtannga Yoga of Patanjali by Yogamaharishi Dr. Swami Gitananda Giri, Published by Satya Press.

-   The Science of Yoga by I.K. Taimni, Published by The Theosophical Publishing House.

   Yoga Sutras of Patanjali, vol I & II by Swami Veda Bharati                                         The yoga System of Patanjali, James Woods.

 

Κορίνα Κονταξάκη –

Ιδρύτρια του συστήματος Ολιστικής Πνευματικής Εκπαίδευσης -Wholistic Spiritual Training  http://www.yogalifecyprus.org/ , https://korinakontaxaki.blogspot.com/

Ιδρύτρια του συστήματος Ενεργοποιημένης Vegan Διατροφής www.solarkitchenbar.com/ , https://activatedveganseminars.com/

Ιδρύτρια του Υπερβατικού Θεάτρου http://theatrotranscendentalgr.weebly.com/

Συγγραφέας του βιβλίου «YogaLife- Γιόγκικη Ζωή, Πως να εγκαταστήσουμε καινούριους νοητικούς προγραμματισμούς για αφύπνιση και ευημερία» Εκδόσεις ΔΙΟΝ

 

«Από πολύ μικρή ηλικία, πάντα πειραματιζόμουν με διάφορα είδη διαλογισμών και διατροφής. Σε ηλικία 22 χρονών και ταυτόχρονα με τις σπουδές και την ενασχόληση μου με το θέατρο, άρχισα την εκπαίδευση μου στη γιόγκα που συνεχίστηκε στην Ινδία στο Gitananda Ashram-Pondicherry .

Με τη βοήθεια και την καθοδήγηση των Γκουρού μου. Δρ. Ananda Balayogi Bhavanani και Yogamani Meenaksh Devi Bhavanani, ξεκίνησα από το 2008 τις δικές μου ομάδες στο σύστημα "Wholistic Spiritual Training" - ένα σύστημα που συνδυάζει τη φιλοσοφία και πρακτικές της γιόγκα, τη γιόγκικη διατροφή, πρακτικές στη ζωή και διαλογισμό.

Δημιουργήσαμε μια κοινότητα ατόμων, που εστιάζουν στην ολιστική υγεία και πνευματική αφύπνιση και έτσι μπορούμε να μαθαίνουμε και να εξελισσόμαστε μαζί , μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο»

Το πρόγραμμα Wholistic Spiritual Training (Ολιστική Πνευματική Εκπαίδευση) εργάζεται εντατικά στην Raja Yoga με στόχο την ελευθερία της ψυχής μέσα στη ζωή, για τη ζωή, μέσα στον κόσμο, για τον κόσμο. Περιέχει σωματικές πρακτικές hatha yoga, τεχνικές καθαρισμού, το σύστημα της ενεργοποιημένης Vegan Διατροφής, θεατρική και σωματική έκφραση, υπερβατική ποιητική γραφή, φιλοσοφία, πνευματική ψυχολογία, kriya yoga, τεχνικές pranayama και διαλογισμού.

Για το πρόγραμμα Wholistic Spiritual Training

Για την Ενεροποιημένη Vegan Διατροφή 

Για το Υπερβατικό Θέατρο

 

Κορίνα Κονταξάκη

Korina Kontaxaki© - Wholistic Spiritual Training©