Οι αφορισμοί του Πατάντζαλι Κεφάλαιο 1, στίχοι 1-14 (από την φιλοσοφική συζήτηση της Τετάρτης με την Κορίνα Κονταξάκη. Μεταφορά από προφορικό σε γραπτό από την Αρετή Ζαννέτου)

(*οι μεταφορά προφορικού λόγου σε γραπτό κάνει το κείμενο ιδιόμορφο)

Chapter 1 samadhi pada (απορρόφηση στο ανώτερο)

1.1 Η πρακτική της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.

1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου

1.3 Έτσι συνειδητοποιούμε την αλήθεια και τον Εαυτό

1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου

1.5 Κάποια είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα

1.6 Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις

1.7 η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1 προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις  2.ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε

1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε

1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.

1.11 Ανάμνηση είναι εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό.

1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός

1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.

(Ανάλυση :)  

Κάποτε το σώμα θα φύγει, τα συναισθήματα θα τελειώσουν, οι σκέψεις θα τελειώσουν και θα μείνει το κάρμα, αλλά και το κομμάτι του Θεού μέσα μας.

Αυτή η ένωση με το κομμάτι του Θεού που είναι μέσα μας, είναι αυτό που ασχολείται η γιόγκα. Γιόγκα στα σανσκριτικά σημαίνει ‘ένωση’.

Ο Πατάντζαλι στις πρώτες 14 σούτρες (αφορισμοί - στίχοι) μιλάει για τα νοητικά κύματα και τα αναλύει.

1.1  «Η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα»

Ο πρώτος στίχος λέει πως η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα. Όταν μιλάμε για αλήθεια, εννοούμε το κομμάτι του Θεού/δημιουργού/πηγής μέσα μας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Πατάντζαλι εννοεί «η πρακτική ένωσης με τον δημιουργό , αρχίζει τώρα».

Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από αυτό το κομμάτι και όχι μέσα από το εγώ, το νου, το ένστικτο επιβίωσης και τα υπόλοιπα κατώτερα κομμάτια που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε το ανώτερο και να ζούμε μέσα απ’ αυτό.

Δεν είναι αδύνατο, τρελό και δεν προϋποθέτει να ζούμε ασκητικά σε σπηλιά για να το καταφέρουμε. Είναι δυνατό να το κάνουμε αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές και όλες αυτές τις ανάγκες που μας επιβάλει το ένστικτο επιβίωσης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνουμε ή θα ζούμε ζητιανεύοντας παρά μόνο πως θα βάζουμε το ένστικτο επιβίωσης δεύτερο σαν προτεραιότητα και όχι πρώτο. Το ίδιο το κομμάτι του Θεού μέσα μας δεν θέλει να πεθάνουμε γιατί μαθαίνει από αυτή την εμπειρία του σώματος αλλά αν ο μόνος στόχος είναι να επιβιώσουμε και να ζήσουμε μόνο με τις αισθήσεις τότε αυτό το κομμάτι του Θεού μέσα μας απενεργοποιείται. Αν θέλουμε να το κρατήσουμε απενεργοποιημένο τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις σούτρες του Πατάντζαλι. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον να ξυπνήσουμε το ανώτερο κομμάτι μέσα μας, το κομμάτι που δεν βάζει την επιβίωση ή την καλοπέραση πρώτη αλλά δεύτερη, τότε θα συνεχίζουμε να διαβάζουμε με τις σούτρες του Πατάντζαλι.

Η πρακτική, λοιπόν, της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει!

1.2  Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου

Η δεύτερη σούτρα λέει πως η ένωση αυτή προϋποθέτει τη σταθεροποίηση τον κυμάτων του νου. Αυτή είναι πολύ σημαντική σούτρα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε ένωση με το ανώτερο αν έχουμε τους στροβίλους του νου (chitta vritti).

Τι κάνει μια σκέψη να γίνει στρόβιλος;

Για να γίνει μια σκέψη chitta vritti πρέπει η σκέψη να είναι επαναλαμβανόμενη. Αν έχω μια φευγαλέα σκέψη, δηλαδή, κάνω μια σκέψη και μετά μου φεύγει τότε αυτό είναι άλλο. Όταν, όμως, μια σκέψη επαναλαμβάνεται γίνεται στρόβιλος και ο στρόβιλος εμποδίζει την επαφή με τον εαυτό. Γιατί όταν μια σκέψη γίνεται στρόβιλος τότε είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει από μόνη της. Αυτό είναι το πρόβλημα. Άρα είναι πολύ βασικό. Αν μια σκέψη έρθει και φύγει, όπως τα σύννεφα, δεν πειράζει. Αν μείνει εκεί τότε υπάρχει πρόβλημα.

1.3 Έτσι συνειδητοποιούμε την αλήθεια και τον Εαυτό

1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου

Όταν, λοιπόν, μια σκέψη γίνει στρόβιλος νομίζουμε ότι αυτό είμαστε και ξεχνούμε ότι είμαστε ο εαυτός.

Όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» δεν εννοούμε μάθε το χαρακτήρα σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει, τι σχέδια έχεις για το μέλλον κλπ. Αυτά όλα είναι στρόβιλοι. Αυτό που πραγματικά είμαστε είναι το κομμάτι του Θεού μέσα μας (ΑΤΜΑΝ). Γι’ αυτό όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» εννοούμε να αποβάλεις του στροβίλους του νου για να μπορέσεις να δεις τον εαυτό (το θεϊκό κομμάτι μέσα σου). Αλλιώς νομίζουμε ότι είμαστε τα κύματα του νου.

Χρειάζεται η σκέψη αλλά όχι να γίνει στρόβιλος. Να είναι κύμα που περνάει και φεύγει. Προσοχή ακόμη και στους θετικού στροβίλους γιατί και αυτοί μας εμποδίζουν.

Η επανάληψη των θετικών σκέψεων είναι εντάξει αλλά όχι για να βρεις τον εαυτό. Έχουν σχέση με την επιτυχία στο γήινο επίπεδο.

Μπορούμε να προγραμματίσουμε την καθημερινότητα μας σαν κύμα και όχι σαν στρόβιλο. Θα σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο αλλά θα το σκεφτείς και μετά θα το αφήσεις. Να μην κολλάμε με εμμονή στα προβλήματα. Π.χ. κάποιος με πρόσβαλε, δεν θα το κρατάω γιατί μετά θα γίνει στρόβιλος.

Βέβαια θα ανταποκρινόμαστε σε κάτι που έγινε αλλά δεν θα το κρατάμε. Έτσι φαίνεται ο πνευματικός άνθρωπος: δεν του μένουν θέματα, αλλά περνάνε και φεύγουν. Θα αναστατωθούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα νευριάσουμε και θα κάνουμε λάθη. Όμως έγινε και περνάει σαν σύννεφο, δεν μένει στο νου. Εξωτερικά όλοι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι, εξελιγμένοι και μη, γι’ αυτό μην ψάχνεται ήρεμους ανθρώπου με τη φωτεινή αύρα…

1.5 Κάποια είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα

Νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου, νομίζουμε ότι είμαστε οι τακτικές μας σκέψεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Δεν έχει σημασία αν μια σκέψη είναι θετική ή αρνητική,  και τα δυο εξακολουθούν να είναι πρόβλημα μεταξύ εμάς και του εαυτού.

Όταν σκέφτεσαι το παρελθόν μένεις στην ταυτότητα που ήσουν παλιά. Μπορεί το παρελθόν να ήταν καλό αλλά πάλι είναι chitta vritti.

(Κάποιος κάνει ερώτηση)

-Όταν έχεις περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις που σου έχουν αφήσει τραύματα, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον στρόβιλο που σου δημιουργούν;

Ο δάσκαλος μου λέει ότι όταν περάσουμε κάτι τέτοιο μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει: η παράδοση στο ανώτερο. Δεν υπάρχει τεχνητός τρόπος να λύσεις ένα πολύ επώδυνο θέμα δηλαδή δεν μπορείς να κάτσεις να διαλογιστείς. Πρέπει να υπάρχει ένα είδος αφοσίωσης είτε σε δάσκαλο είτε στο Θεό. Τα μεγάλα τραύματα δεν είναι πια chitta vritti. Είναι vasana δηλαδή έχουν γίνει πια προγραμματισμοί. Εκεί μόνο η αφοσίωση μπορεί να τα λύσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα στη γη. Για να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτούς και χρησιμοποιώντας το όνομα τους να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από το πόνο. Καμιά φορά αυτά τα παίρνουμε στις επόμενες ζωές μας που ακόμα και τότε χρειαζόμαστε κάποιον να αφοσιωθούμε. Στην Ινδία τέτοια θέματα τα ξεπερνούν πιο εύκολα γιατί υπάρχει πολύ πίστη.

1.6 Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις

Ποια είναι η πηγή των κυμμάτων του νου;(chittas vritti)

Είναι η γνώση, η ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Όλα τα chitta vritti προέρχονται από αυτά τα πέντε.

Γνώση, είναι κάτι που ξέρω και που μπορεί να είναι και καλό αλλά έγινε στρόβιλος. Π.χ. είμαι γιατρός. Η ιδιότητα μου αυτή και η γνώση μου που μου δίνει την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα, είναι εμπόδιο σε μένα και στον εαυτό. Το ‘εγώ ξέρω’ είναι το πιο καταστροφικό μάντρα γιατί αυτή η γνώση μπαίνει ανάμεσα εμάς και τον Εαυτό. Γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι συστήνουν ταπεινότητα. Όταν ταυτίζεσαι Με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον Εαυτό που δεν έχει καμία ιδιότητα.

Όπως δεν λέμε ποτέ ‘είμαι ένα τίποτα’ γιατί όταν ταυτιστούμε πολύ με αυτό τότε γίνεται chitta vritti. Αν έχεις πνευματική γνώση και την διαφημίζεις ταυτίζεσαι με τη γνώση.

Γι’ αυτό λέει ο Μούτζι: ‘Μη λέτε τίποτε. Βιώστε τον εαυτό αλλά μη λέτε τίποτα σε κανένα’. Μόλις το πεις ταυτίζεσαι μ’ αυτό το ρόλο.

1.7 η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1 προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις  2.ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

Και λέει ο Πατάντζαλι στην επόμενη σούτρα.

Γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται:

Α) Με προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις.

Β) Με ανάλυση που γίνεται με τη λογική και

Δ) Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

Γνώση με τις αισθήσεις. Με τις αισθήσεις βλέπω κάτι και αναγνωρίζω ότι π.χ. είναι σκύλος γιατί τον είδα, τον άκουσα άρα έχω γνώση.

Ανάλυση που γίνεται με την λογική. Είναι και αυτό γνώση. Π.χ. ακούω το σκύλο και υποθέτω με τη λογική μου ότι εκεί είναι ένας σκύλος. Όπως όταν διαβάζω κάτι και βγάζω ένα συμπέρασμα.

Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση δηλαδή κάποιος μας λέει κάτι και μείς το υιοθετούμε γιατί μας το είπε κάποιος ειδικός.

Είναι πολύ δύσκολο να έχω τη γνώση αλλά να μη με καθορίζει. Να είναι σαν κύμα. Για να μην γίνει η γνώση chitta vritti πρέπει να αφομοιωθεί. Βίωμα και αφομοίωση είναι το ίδιο. Όταν έχω μια γνώση ή την βιώνω/αφομοιώνω ή την αφήνω. Όταν οι γνώσεις που βάλαμε στη ζωή μας δεν τις βιώσουμε τότε γίνονται στρόβιλοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τις γνώσεις που μπορούμε να βιώσουμε. Γνώσεις που δεν τις βιώνουμε δεν τις χρειαζόμαστε. Όταν την γνώση την κάνω συνήθεια και την ξεχνάω, παύει να είναι στρόβιλος.

1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε

Κάποιοι μεταφράζουν τη ψευδαίσθηση σαν λάθος γνώση.

1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε

Καμιά φορά μας παίρνουν τα όνειρα για το μέλλον (τις φαντασιώσεις μας) και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στη φαντασίωση που άμα έλθει αυτό που θέλουμε, δεν το θέλουμε πια γιατί θα χάσουμε το κόλλημα. Άρα προσοχή να μην γίνουν τα σχέδια μας για το μέλλον, φαντασιώσεις. Να είναι κύματα και να μη μας καθορίζουν. Καμιά φορά λέμε να κάνουμε κάτι γιατί είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας ενοχλεί, δηλαδή, κάποια σχέδια που είναι εκεί τόσο πολύ καιρό που τελικά γίνονται φαντασιώσεις. Γι’ αυτό είναι καλά να λέμε:- Ας το κάνω αυτό γιατί αν το αφήσω αυτό θα γίνει στρόβιλος. Με το να γίνει αυτό που θέλω να κάνω, το ξεφορτώνομαι ή αν δεν γίνει να το ξεχάσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή να γίνει ή να φύγει.

1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.

Η παθητικότητα χρειάζεται προσοχή γιατί είναι πολύ βασικό. Ενώ υπάρχουν νοητικά κύματα, δεν τα βλέπουμε. Πχ Βάζεις τις φωνές και λες δεν είσαι νευριασμένος.

Όταν λοιπόν, υπάρχουν εμμονές και δεν τις βλέπουμε είναι παθητικότητα. Δηλαδή, συμβαίνουν πράγματα και εμείς δεν έχουμε επίγνωση, σαν να κοιμόμαστε. Προσοχή στην παθητικότητα γιατί δεν βλέπουμε το στρόβιλο.

Όταν έχω υποσυνείδητο άγχος, μπορεί να σημαίνει πως πάσχω από παθητικότητα. Είμαι σε ένα γάμο, το παίζω ευτυχισμένος, δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου ότι αυτός ο γάμος είναι νεκρός, έχω το στρόβιλο της παθητικότητας. Ή είμαι σε μια δουλειά, που δεν με ικανοποιεί αλλά επειδή βγάζω λεφτά, κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι μ’ αρέσει και το αγνοώ μέχρι γίνει αρρώστια.

1.11 Ανάμνηση είναι εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό.

Αυτό το είπε η Αλίκη Μπειλι και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Ανάμνηση είναι η εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό.  Προσοχή και εδώ γιατί μπορεί να είναι ευχάριστη η ανάμνηση και επειδή δεν ενοχλεί να μην θέλουμε να την αφήσουμε. Όμως και οι θετικές αναμνήσεις μπαίνουν μεταξύ της ψυχής και το Εαυτού.

1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

Καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι πράγματα που μπαίνουν στον δρόμο μεταξύ της ψυχής και του Εαυτού, δηλαδή της καθαρής μας συνειδητότητας. Όταν η ψυχή είναι απασχολημένη με γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις, δεν έχει χρόνο και περιθώριο για να βιώσει τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός δεν είναι όλα αυτά. Πως, λοιπόν, μπορώ να ταυτιστώ με κάτι που δεν έχει γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις όταν εγώ τα έχω όλα αυτά; Ο Εαυτός δεν έχει τίποτα και είναι κομμάτι μας. Είναι μέρος της ύπαρξή μας. Είναι η ύπαρξη μας. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ο Εαυτός, δηλαδή, είμαστε καθαροί από γνώση, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις. Η ψυχή όμως όταν έχει σωματοποιηθεί, κολλάει, γίνεται φιλαράκι με το νου και το ένστικτο επιβίωσης. Κολλάνε πάνω της όλα αυτά και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Εαυτό (που δεν έχει όλα αυτά) γιατί εμείς νομίζουμε ότι αυτά είμαστε. Πρέπει λοιπόν να αδειάσουμε για να ταυτιστούμε με τον Εαυτό αλλιώς ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω μας.

Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Δεν λέω απλά πως θέλω να φύγει αυτό ο στρόβιλος                                                                                    και φεύγει. Πρέπει να υπάρχει αυτή η υποδομή αρχικά και να κάνουμε συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

Υπάρχει τέλος σε αυτή τη προσπάθεια; - Όχι!

Αρχικά θα έχουμε το στόχο για ελευθερία αλλά μετά πρέπει να χάσουμε και την επιθυμία για ελευθερία. Στοχεύω την επιθυμία αλλά μετά την ξεχνώ, δεν μπορώ να κολλήσω στην επιθυμία για ελευθερία. Πρέπει να μην υπάρχει προσκόλληση. Τόσο περίπλοκα είναι τα πράγματα. Πρέπει λοιπόν, να προσπαθούμε συνεχώς χωρίς όμως να έχουμε κόλλημα στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα της. Να είναι κύματα και σύννεφα που περνάνε. Ακόμα και η επιθυμία μας για ελευθερία πρέπει να είναι σύννεφο που περνάει. Να είμαστε παρατηρητές. Θα γίνεις παρατηρητής όταν συντονιστείς με τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός είναι μόνο αυτό, παρατηρητής. Για να γίνεις παρατηρητής και να συντονιστείς με τον Εαυτό πρέπει να δεχτείς ότι δεν είσαι οι γνώσεις, οι ψευδαισθήσεις, οι φαντασιώσεις, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις σου. Αυτό γίνεται με συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Όταν η συνεχής προσπάθεια γίνει με προσκόλληση τότε είναι chitta vritti.

Αυτό πρέπει να είναι το μάντρα μας: ‘Συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.’

Βασικά χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε γιατί αυτό είναι το καθήκον μας, δεν προσπαθούμε για το αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να βρούμε τον Εαυτό. Αν δεν το καταλάβουμε σ’ αυτή τη ζωή θα το καταλάβουμε σε άλλη ζωή. Το μόνο μας καθήκον το Γνώθι Σαυτόν, να συντονιστούμε με τον εαυτό μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα ερχόμαστε συνέχεια μέχρι το καταλάβουμε.

Όταν εννοούμε συνεχής προσπάθεια, δεν εννοούμε προσπάθεια για να βγάλω λεφτά, να κάνω καριέρα ή για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Τίποτα από όλα αυτά. Για τους γήινους στόχους υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στη περίπτωση αυτή, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με προσκόλληση στο στόχο. Για το μεγάλο όμως στόχος μας, που είναι καθήκον να είναι στόχος όλων μας, δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση στο στόχο. Πρέπει να το σκεφτούμε αλλά μετά να το ξεχάσουμε.

1.13 Συνεχή προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός

Η συνεχής  προσπάθεια δεν σημαίνει προσπαθώ σήμερα και μετά το αφήνω γιατί μου τυχαίνουν διάφορες δουλειές και μετά ξαναπροσπαθώ. Πρέπει να υπάρχει αυτή η συνεχής τακτικότητα, επανάληψη και ρυθμό. Μπορεί να μην είναι κάθε μέρα αλλά να είναι με τακτικότητα. Πρέπει να υπάρχει ένας ρυθμός, μια επανάληψη σ’ αυτό που κάνουμε.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ συνεχής προσπάθειας που είναι εμμονή και της συνεχής προσπάθειας χωρίς προσκόλληση και αυτή η διαφορά είναι η προσπάθεια να γίνεται με ρυθμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε, χωρίς να ανυπομονούμε. Κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα κάνουμε τη πρακτική μας χωρίς εμμονή, χωρίς προσκολλήσεις, χωρίς προσδοκίες. Δεν ξέρουμε τι θα προκύψει και δεν μας νοιάζει.

1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.

Η συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση δημιουργεί καινούργιους προγραμματισμούς για να διαγραφούν οι παλιοί. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση δουλεύει πολύ σ’ αυτό το θέμα. Προσπαθεί να βγάλει προγραμματισμούς από το σύστημα όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από τη πλευρά της γιόγκα, το μόνο που μπορεί να διαγράψει προγραμματισμός είναι ο καθαρός διαλογισμός, δηλαδή, η συγκέντρωση στο τίποτα. Αλλά υπάρχει μια πιο εύκολη λύση. Να αντικατασταθούν οι προγραμματισμοί.

Σηκώνομαι το πρωί και πίνω καφέ. Αντί να προσπαθήσεις να μην πιείς καφέ, πες ότι σηκώνεσαι το πρωί και πίνεις νερό με λεμόνι. Να σου γίνει προγραμματισμό το νερό με το λεμόνι. Δηλαδή θα αντικαταστήσεις ένα αρνητικό προγραμματισμό με ένα θετικό.

Όσο οι στόχοι μας δεν έχουν εμμονή, είναι μια συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Η διαφορά είναι στην μη προσκόλληση, όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Δεν είναι βράχος αλλά σύννεφο που περνάει.

Διαλογισμός :

Μικρή απόσταση μεταξύ ψυχής και πνεύματος αλλά δύσκολο να διαπεραστεί γιατί ενδιάμεσα είναι όλα αυτά τα chitta vritti.

Μιλήσαμε για ψυχή, Πνεύμα και Θεό. Ψυχή είναι το σωματοποιημένο πνεύμα, το ατομικευμένο, η υλοποιημένη ψυχή. Μετά έχουμε το Πνεύμα που είναι η καθαρή συνειδητότητα και μετά το Θεό. Υιός, Άγιο Πνεύμα και Πατήρ. Η ψυχή είναι ο Υιός και εδρεύει στην καρδιά. Το Άγιο Πνεύμα εδρεύει στο τρίτο μάτι και ο Θεός είναι η κεραία πάνω από το κεφάλι. Και τα τρία ομοούσια.

Αν θέλεις να ανακαλύψεις τις σκέψεις της ψυχής συγκεντρώσου στη καρδιά. Από εκεί θα βγουν σιγά-σιγά όπως από το κουτί της Πανδώρας, όλες οι σκέψεις. Θυμηθείτε όμως να μην τις αφήσετε να γίνουν στρόβιλοι. Φανταστείτε ότι η καρδιά βγάζει έξω όλες τις σκέψεις που απλά αφήνουμε αν περάσουμε σαν σύννεφα και να φύγουν.

Αυτό κάνει ο διαλογισμός. Βοηθάει να βγουν όλα τα chitta vritti από την καρδιά και να φύγουν. Να φύγει, δηλαδή, η γνώση, ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Να μην μένουμε σε καμία σκέψη.

Φανταστείτε όλες τις σκέψεις σαν σύννεφα που βγαίνουν από την καρδιά και φεύγουν μέχρι η καρδιά μείνει καθαρή ψυχή χωρίς νου. Αυτό θέλουμε.

Ο Πατάτζαλι σε μια άλλη σούτρα, προτείνει όταν υπάρχουν πολλές σκέψεις απλά συγκεντρώσου στην καρδιά και οι σκέψεις θα αποκαλυφθούν, θα βγουν και θα φύγουν.

Και ο Ραμάνα Μαχάρσι αυτό έλεγε σ’ όποιον είχε πρόβλημα σκέψεων, συγκέντρωση στην καρδιά.

Πάμε λοιπόν να συγκεντρωθούμε στην καρδιά και να αφήσουμε τις σκέψεις να βγουν και να περάσουν σαν σύννεφα πέρα από εμάς. 

Yoga Sticks by Eridani