Πληρότητα

Να γελάς και να κλαις από όμοια ανάγκη

και να μπορείς να το μοιράζεσαι.

Να τραγουδάς

Κι αν δεν δύνασαι,

τότε να χορεύεις

Και αν σου φαίνεται κουραστικό,

να μοιράζεσαι ποίηση.

Και αν βαριέσαι

Φτιάξε ένα μπουκέτο λουλούδια που δεν υπήρξε πριν

Φτιάξε φαγητό γεμάτο χρώματα

και πες στα κύτταρα σου να μη φοβούνται να το απολαύσουν

αργά

Δεν θα τους το πάρει κανείς πια.

Να κοιτάς τους ανθρώπους βαθιά, με ενδιαφέρον

Σαν να είναι εκείνοι το κέντρο του κόσμου -όχι εσύ .

Να ευχαριστείς τον κύριο του σκουπίζει το δρόμο

Και την κυρία που δίνει φυλλάδια στους περαστικούς

Και να απολαμβάνεις το απορημένο τους βλέμμα

Να ακούς

Ακόμα κι αν δεν υπάρχει φωνή/συλλαβές/επεξήγηση

Να αφουγκράζεσαι

Σαν να σου ανήκουν όλα

Σαν να είσαι εσύ η αιτία που όλα συμβαίνουν.

 

Να σκάβεις βαθιά μέσα στη φαντασία σου για να δικαιολογήσεις τον κλέφτη, τον ψεύτη

και ειδικά εκείνον που αδιάκριτα σε πλήγωσε.

Να απαιτείς από εσένα μόνο,

αλλά να ψάχνεις να ανταποδώσεις στους άλλους ότι έχει κερδηθεί.

Να μη σε πληγώνουν οι ατέλειες σου

είναι εκεί για να μπορούν να περάσουν όλα τα χρώματα στην ψυχή.

Να μη σε ενοχλούν οι ατέλειες των άλλων

είναι εκεί για να δημιουργήσεις.

Να μπαίνεις άφοβα , βαθιά, μέσα στην καρδιά των ανθρώπων σα να μη ξέρεις πως θα σε διώξουν μόλις

 χάσουν την αποκλειστικότητα.

Σα να μην ξέρεις πως μετράνε τη συγγένεια με το αίμα.

Να παραλείπεις τα λάθη των άλλων

-μην τους τα κλέβεις

δε συμβαίνουν για να δοκιμαστείς εσύ αλλά εκείνοι.

Να μάθεις να διαχωρίζεις την ποιότητα από τον άνθρωπο

Μην τα κάνεις ένα, προς Θεού!

Να λες: «υπάρχει ατομισμός», όχι: «είσαι ατομιστής»

γιατί ακούγεται αιώνιο και είναι άδικο.

Να αναγνωρίζεις την προσωρινότητα και των δύο.

Να δεις επιτέλους ότι το «κακό» βρίσκεται μέσα στην Πηγή, και να το απομυθοποιήσεις.

Να ξυπνήσεις μια μέρα για να αντιληφθείς ότι ακόμα και οι πιο σκοτεινές υπάρξεις θα αποροφηθούν

 μια μέρα από την αιώνια θεϊκή τρύπα.

Πόσο μάλλον εσύ .

Μη χάνεις χρόνο να χαρακτηρίζεις.

Δε σου χαρίστηκε η γη

Την κέρδισες μες τους αιώνες, με πόλεμο, αίμα, δάκρυα και πόνο

Και θα στην πάρουν πριν τελειώσεις

Μη χάνεις χρόνο!

Κατάλαβε σύντομα ότι δε φτιάχτηκε για σένα ο ήλιος

Φτιάχτηκε για το Θεό, γι’ αυτό δεν τον ελέγχεις

Δεν φτιάχτηκε για σένα η ζωή

Φτιάχτηκε για το Θεό γι’ αυτό δεν τη δικαιούσαι αλλά την υποχρεούσαι.

Να νιώθεις ευγνωμοσύνη που τα κύτταρα σου, θεωρούν ανάγκη την υποχρέωση της ζωής.

Να δακρύζεις από χαρά για αυτήν την έμφυτη άγνοια.

Και μετά, κατόρθωσε το πιο σημαντικό:

συνέχισε να επενδύεις στο άδοξο σαν να είναι η πιο ιδεώδης επιθυμία.

Συνέχισε

Σαν να είναι πιο σημαντική η ζωή ,από την ελευθερία.

 

Συνέχισε

Να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια μέχρι να ξεθάψεις την ουσία τους

Αυτή είναι η μόνη σου ελπίδα

Συνέχισε με επιμονή να τους ερευνάς με αμείωτη φροντίδα

Μόνο έτσι θα αντέξεις το παράδοξο της ζωής .

Συνέχισε πεισματικά να τους αναζητάς

Μέχρι να δεις σε Όλους, Εσένα

Και να Σε Αγαπήσεις τόσο

που να φεύγεις αθόρυβα

από την μικρότητα.

Να Είσαι τόσο Αδιαίρετος

που να αδιαφορείς ήσυχα για την ασέβεια.

Να Είσαι τόσο Αυτάρκης

που να αποσύρεσαι αυτόματα από αυτό που ζημιώνει την Αιώνια Ύπαρξη σου.

Να ταυτιστείς τόσο με αυτή Σου τη Μορφή

που να ζεις

Σα να μη γυρεύεις να αγαπηθείς

αλλά να αγαπήσεις .

Κ.Κ.

Απο τη συλλογή "Αναλαμπές"