108 έντονες προσηλώσεις (108 Ways To Love)

Ο Σπόρος

 

Η ανήσυχη μας φύση 

Γόνος της Πνοής του Θεού

Βαθιά κρυμμένος μέσα στα υπόγεια τα καρδιάς –

-μην τύχει και βρεθεί

Αχνοανασαίνει

Αν τον δεις θα νομίζεις είναι ένας βλαβερός ιός που κρύβεται για να αργοπεθάνει μόνος του.

 

Όμως ένα βαθύ Θεϊκό ένστικτο τον κρατά αθάνατο

Μια ορμέμφυτη επιθυμία

να διατηρήσουμε τα αντίθετα

Πάση θυσία

Για να κρατάμε την Πνοή Του ζωντανή

Σε ένα κόσμο που είναι καταδικασμένη να θαφτεί στην πυκνή ύλη και να σβήσει.

 

Μια ορμέμφυτη ανάγκη

Να ενώνουμε διαφορετικά σώματα, μυαλά, συναισθήματα,

Ακόμα κι όταν (ειδικά όταν)

Φέρνουν πόνο, σύγχυση, αρρώστια…  

 

Τί άλλο είναι από την εγγενή διατήρηση της Πνοής Του;

Πώς αλλιώς το προκαθορισμένο συμβόλαιο σάρκας και ψυχής θα μείνει μέχρι τη λήξη του;

 

Μας έδωσε αντίθετα να ενώσουμε  

Δεν αναρωτήθηκες ποτέ πώς γίνεται η αναπνοή να μας κρατά ζωντανούς;

Είναι η πιο αναγκαία αντίθεση

Ανώτερη κι απ’ το μίσος, τον πόλεμο, τον διαχωρισμό

Κάθε δευτερόλεπτο η εισπνοή σκοτώνει την εκπνοή

Μόνο για να γίνει το αντίθετο στον επόμενο τόνο

Ένας συνεχόμενος πόλεμος

ένας συνεχόμενος θάνατος

Μια συνεχόμενη θυσία

για να διατηρηθεί η Πνοή.

 

Πότε σταματάς να ανασαίνεις ;

Μην βιαστείς να πεις ποτέ…

Μόνο μια ποιότητα καταργεί την ανάγκη για τα αντίθετα

Μόνο μια φύση αναιρεί τον πόλεμο της αναπνοής

 

Η Σταθερή, Συνεχόμενη, Προσήλωση.  

 

Μόνο τότε η Πνοή κόβει την ανάσα

Γιατί της έδωσες κάτι πιο ισχυρό από τον πόλεμο.

Της έδωσες το αντίδοτο

να υπερβεί την αναπνοή.   

 

Μην βιαστείς,,

Μην κόψεις την ανάσα τεχνητά.

Ξύπνα αργά, μεθοδικά, το Σπόρο της Προσήλωσης  που βρίσκεται μέσα σου-

Μέσα σε όλους

Μην θεωρήσεις ότι θα γίνει προσήλωση επειδή έβγαλε φύτρο!

 

Μην το θεωρήσεις δεδομένο ότι θα γίνει προσήλωση

Έχε το νου σου στο Σπόρο.

Σαπίζει γρήγορα στα νερά του γνώριμου,

Ξεραίνεται στον καύσωνα της ασφάλειας,

Σπάει από το βάρος της φιλοδοξίας,

Καίγεται στο σκοτάδι της συνήθειας.

 

Μπορεί να είναι το πεπρωμένο κάθε ψυχής

Όμως ο πόλεμος της ανάσας είναι πιο επικρατής.

 

Πως θα αναγνωρίσεις το Σπόρο ;

Έχει πέντε ονόματα:

 

Η Γέννα   

Η ανάγκη

Η έλξη

Η ευγνωμοσύνη 

Και η Φυσική Ροή

 

Είναι γραμμένα στο ορμέμφυτο σου   

Να μπορείς να ακούσεις κάθε υποψία των Σπόρων   

Όπως εντοπίζεις την παραμικρή ελπίδα ή αδιαφορία στα μάτια του έρωτα σου.

 

Ορίστε, έχεις τους σπόρους

Βρες τους μέσα σου.

Είναι όλοι μέσα στην αιώνια μνήμη σου  

Καθήκον σου να τους κάνεις δέντρα σταθερά., δυνατά, ανεξάρτητα

Και το πιο σημαντικό : ελεύθερα από την αναπνοή  

Να φανερώνουν την Πνοή χωρίς πόλεμο και πόνο   

Να δίνουν Ιερό Αέρα γι’ αυτούς που τον χρειάζονται ακόμα, 

Να δίνουν μεταλλάξεις σε αυτούς που δεν μπορούν ακόμα να σηκώσουν το βάρος 

Να δίνουν την Πνοή αφιλτράριστη γι’ αυτούς που την ενσωματώνουν   

Και να ξέρουν την ώρα, το χώρο, τον τρόπο να το κάνουν  

Γνωρίζοντας αδιάλλακτα  

Ότι το τέρμα είναι για όλους το ίδιο.    

 

Οι μεταλλάξεις              

Δεν είναι για όλους η ένταση της Προσήλωσης

Είναι Αδιάσπαστη

Αλύγιστη

Αδιάλλακτη

Αιώνια

 

Δεν χωράει στο μικρό μας εγώ

Δεν μπορεί να κινηθεί στα περιορισμένα νεύρα μας

Πιέζεται μέσα στο αίμα μας

 

Έτσι παίρνει άλλες μορφές

Ας τις πούμε Μεταλλάξεις

για να διατελεί το ίδιο έργο

 

Η στοργή

Η βοήθεια

Η συμπόνια

 

Η σταθερή συμβίωση

 

Η συντροφικότητα

Το άγγιγμα

 

Η ίση ανταπόδοση

 

Η αυτόματη προεπιλεγμένη καλοσύνη

 

Είναι οι μεταλλάξεις των σπόρων.

Είναι το λυσιτελές σημάδι.

Το άριστο μονοπάτι.

 

Βίωσε τις μεταλλάξεις με την ίδια συγκέντρωση

Μην τις βιαστείς

Μην τις αναγκάσεις

 

Κάνε τες το ταξίδι-

Όχι τον προορισμό.

Κι όταν τις βιώσεις όλες,

Δώσε στον εαυτό το ορόσημο

Και σάλταρε στο άπειρο

Αφέσου χωρίς φόβο στην αγκαλιά της δημιουργίας

Είναι όλα έτοιμα για σένα

Να μεταβείς στο επόμενο βήμα

Στις αυθεντικές, έντονες προσηλώσεις

 

108 έντονες προσηλώσεις

1.      Ασφάλεια, όταν η προσήλωση είναι για πάντα και δε σε νοιάζει που δεν θα το μάθει ποτέ.  

2.      Αυτοδύναμη, όταν η προσήλωση μένει ακλόνητη, ακόμα κι όταν η άλλη πλευρά δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο, όσο κι αν προσπάθησε.

3.      Ισχύς, που μένει σταθερή γιατί η προσήλωση άλλαξε εσένα… τελικά.

4.      Ενότητα με όλα, πάνω και κάτω, γιατί η προσήλωση έσπασε τα όρια του διαχωρισμού.

5.      Έμπνευση, να γίνει η προσκόλληση , προσήλωση.

6.      Σπουδαιότητα , η προσήλωση που κάνει τα ασήμαντα , σημαντικά.

7.      Ανανέωση, όταν η προσήλωση σε κάνει να προχωράς σε καινούριους άγνωστους δρόμους.

8.      Διάκριση, από προσήλωση που ενώ δεν είναι τυφλή, αγκαλιάζει το άσχημο και το μεταμορφώνει σε όμορφο.

9.      Προσήλωση που δεν υπέκυψε στην επανάληψη και δημιούργησε, κάθε μέρα, μια ομορφιά που δεν υπήρξε ποτέ πριν.

10.  Η προσήλωση που φωτίζει ταχύρρυθμα το σκοτάδι σου, γιατί ξέρει ότι είσαι φως, τελικά.

11.  Υπομονή, να κρατά την προσήλωση άπραγη, μέχρι να πάρεις το μάθημα -γιατί σου ανήκει.

12.  Ελευθερία η προσήλωση να δίνει χώρο προς τα πάνω, κάτω, να φτάσει η ψυχή όπου μπορεί.

13.  Ευφορία, παντού γιατί η προσήλωση έσβησε κάθε ασχήμια.

14.  Συντονισμός με ανόργανα και ζωντανά , γιατί η προσήλωση τα έκανε όλα ένα.

15.  Άνοιγμα, στο στήθος, στα χέρια, στην καρδιά, βάθος που ανοίγει χώρο για το αναπάντεχο, επειδή η προσήλωση σε ελευθέρωσε από την αναμονή.

16.  Επένδυση , σε μια προσήλωση που το εγώ δεν μπορεί να βρει ενδιαφέρον…και χάνεται. 

17.  Αγκαλιά, που ξαφνικά χωράει τα πάντα, αν και προοριζόταν για ένα σώμα μόνο.

18.  Απροσδόκητο, γιατί η προσκόλληση ξέχασε να περιμένει ανταπόδοση.

19.  Αποστασιοποίηση από οποιαδήποτε σκέψη δεν περιέχει προσήλωση.

20.  Αδιαχώρητο γιατί η προσήλωση κατάργησε την απόγνωση για επαφή.

21.  Άχρονο γιατί η προσήλωση σε έφερε στο άπειρο.  

22.  Απεξάρτηση από το γνώριμο, που δρούσε μηχανικά από φόβο.  

23.  Ισορροπία - τα αντίθετα έχουν καταργηθεί, γιατί μόνο ο εγωισμός επιβιώνει στα άκρα.

24.  Σταθερότητα που γίνεται αιώνια υπόσχεση γιατί η προσήλωση είναι ισχυρότερη από το χρόνο.

25.  Προσήλωση που υποβαθμίζει χίλιες σκέψεις, προς όφελος της ύπαρξης… μόνο.

26.  Συνέπεια γιατί ξέρεις ότι αυτό που χρειάζεται είναι αυτό που μπορεί.

27.  Προσήλωση που κάνει απόλυτη επίκληση.... στο ατελές και το μεταμορφώνει.

28.  Δόνηση τόσο έντονη που τα θέλει όλα. Άνθρωποι, ζώα, τρωκτικά, ερπετά, ψάρια, έντομα, δέντρα , τη μοιράζονται κι ακόμα χωράει κι άλλα.  

29.  Δοτικότητα που ξέρει και να παίρνει με την ίδια προσήλωση γιατί ξέρει ότι όλα είναι το ίδιο.

30.  Μεγαλείο που δεν το βλέπεις μέχρι να υπερβείς την ίδια την προσήλωση και να γίνεις αυτή.

31.  Αυτεπίγνωση τόσο προσηλωμένη που ξέρεις από την πρώτη στιγμή ότι είσαστε ένα για πάντα.

32.  Γαλήνη που δεν είναι επιλογή αλλά φυσικό επακόλουθο γιατί δεν έχεις καμία προσδοκία.

33.  Ξαφνικό, αναπάντεχο τράνταγμα όταν η προσήλωση προσκαλεί μια στιγμιαία ανάμνηση του τι ήταν, είναι και θα είναι…πάντα. 

34.  Όταν τα αποτελέσματα σε εξαπατούν, αλλά η προσήλωση εξακολουθεί να διατηρεί την αξία της.

35.  Συγχρονισμός: να είσαι εκεί όταν πρέπει και να λείπεις όταν είναι περιττό.

36.  Διαίσθηση να φύγεις ακριβώς την κατάλληλη στιγμή.

37.  Διαφάνεια ακόμα κι όταν το εγώ διαψεύδει ότι δεν αντέχει.

38.  Ροή χωρίς αντίσταση γιατί η προσήλωση δεν έχει άποψη για να αμυνθεί.

39.  Παύση που σε φέρνει στο αιώνιο γιατί η προσήλωση δεν μετράει το χρόνο.

40.  Εμπιστοσύνη ότι δεν θα προδοθείς, γιατί η προσήλωση έχει υπερβεί την ανάγκη για προστασία.

41.  Άφεση ακόμα και στον θάνατο ή ειδικά μπροστά του, αφού ήδη έχεις χαθεί στο σημείο προσήλωσης.

42.  Απώτερος στόχος που εδραιώνεται γιατί η προσήλωση δεν μετράει ανάσες, ούτε στιγμές, αλλά αφομοιώνεται μέσα τους.

43.  Αυτοέλεγχος να παραιτηθείς αθόρυβα από κάθε διεκδίκηση , όταν η προσήλωση απέτυχε να σε συμπεριλάβει.

44.  Θυσία που γίνεται κάθαρση και όχι πόνος, γιατί αυτό ήρθε να κάνει από την αρχή.  

45.  Ιερή μέθεξη γιατί η προσήλωση μας έκανε ένα.

46.  Πληρότητα που έρχεται από το άπειρο, γιατί η ύλη έχει γίνει φτωχή μπροστά στη λάμψη της προσήλωσης.

47.  Δικαιοσύνη που δεν είναι ποτέ σκληρή γιατί η προσήλωση προβλέπει αυτά που δεν μπορούν να είναι υποφερτά.

48.  Περίπατος μέσα από τη θλίψη, ναι, ακριβώς αυτό - ένας περίπατος, επειδή όλα όσα περιβάλλει η προσήλωση έχουν μαλακώσει.  

49.  Ομοιομορφία που αντανακλάται, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα πιο ασήμαντα αντικείμενα. Ομοιότητα με ένα βράχο, ένα ποτάμι, ένα δέντρο. Όλα αυτά είναι το ίδιο με όλα όσα υπήρξαν ποτέ.

50.  Η προσήλωση που γίνεται Προσευχή και μας απελευθερώνει από κάθε πρόθεση, και κάνει ευπρόσδεκτο κάθε αποτέλεσμα.

51.  Επιστροφή, όχι γιατί να μας τραβάει -αντίθετα μας απωθεί- για να ξαναγυρίσουμε μόνο όταν είμαστε έτοιμοι.

52.  Προσήλωση είναι ο διάλογος  της καρδιάς. Όταν τα χείλη, τα μάτια και το δέρμα σωπαίνουν και ο θόρυβος και ο χώρος μεταξύ τους αγνοούνται. 

53.  Γνώση που όχι μόνο λαμβάνεται, αλλά βουτάει βαθιά μέσα μας και μας αλλάζει – επειδή είμαστε εδώ για να επηρεάσουμε, να διαταράξουμε, να επιδράσουμε. 

54.  Απλότητα, στην οποία τα νοήματα χάνονται γιατί δεν υπάρχει κανείς να αναρωτηθεί.

55.  Η προσήλωση που είναι στην ουσία απλή παρατήρηση γιατί δεν υπάρχει ένταση, κριτική, απαίτηση.

56.  Συμπόνια που δεν θαμπώνει την προσήλωση, γιατί πάντα ξέρεις την κατάλληλη δράση που θα τελέψει τον πόνο.

57.  Προσήλωση που διαλύει τον θυμό, δίνοντας πάντα κάποια ενναλακτική διαδρομή.

58.  Μαγεία του εσωτερικού ήχου, γιατί η προσήλωση καταργεί κάθε φωνή.

59.  Ακράτητο χαμόγελο που βγαίνει αυθόρμητα και ασυναίσθητα από κάθε προσήλωση που δεν έχει να κάνει με σένα- μόνο.

60.   Ανιδιοτέλεια που δεν γνωρίζει το λόγο, δεν προκαθορίζει τον τρόπο, και είναι αδύνατον να εντοπιστεί με τις αισθήσεις, απλά γιατί δεν είναι για να αποκαλυφθεί.

61.  Διαφορετικότητα που δεν φέρνει συμβιβασμό, αντίθετα προσηλώνει εντονότερα.

62.  Ουσία που φανερώνεται μια φορά, πριν ανακαλύψεις ότι είναι ίδια, παντού.

63.  Αυτόματη συμπάθεια και προσήλωση , ακόμα κι όταν υπάρχει διαφωνία.

64.  Τελειότητα σε σένα και σε όλους γιατί η προσήλωση διύλισε όλα τα περιττά.

65.  Κατανόηση που φαίνεται αφέλεια στα μάτια των αδαών αλλά η προσήλωση αφαιρεί κάθε αμφιβολία.

66.  Αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι είσαι το σημείο προσήλωσης σου και ναι, το κέντρο του κόσμου αν χρειαστεί.

67.   Σταθερό σθένος που δεν αποδυναμώνεται από την αποτυχία αφού η δύναμη έρχεται από την Πηγή.

68.  Τρυφερότητα που μπαίνει βαθιά μέσα στα κύτταρα και θεραπεύει.

69.  Προσήλωση απαρέγκλιτη αλλά άμορφη γιατί καθοδηγείται από την τρέχουσα ροή. 

70.  Σεβασμός που φέρνει μια ανεξήγητη ηδονή γιατί επιτέλους έχεις κάτι να υμνήσεις χωρίς όρια.

71.  Αφοβία που κερδίζει την ασυνέπεια γιατί γίνεσαι εσύ η ασφάλεια που επιθυμείς.

72.  Απόλυτη ταύτιση με το σημείο συγκέντρωσης αλλά ταυτόχρονα απόλυτη αποταύτιση γιατί ξέρεις ότι περιέχει τα πάντα και τα πάντα δεν χωρούν πουθενά.

73.  Επιστροφή στο σημείο πριν τη δημιουργία, ένα κενό σημείο όπου η προσήλωση έπλασε το Θεό. 

74.  Φώτιση όπου η προσήλωση ανοίγει πόρτες που πρέπει να ανοίξουν και κλείνει εκείνες που πρέπει να μείνουν κλειστές.

75.  Έμπνευση που δυναμώνει και προσφέρεται απλόχερα παντού, γιατί η κτητικότητα έχει σβήσει οριστικά. 

76.  Πάθος που η φωτιά του έκαψε όλες τις ψευδαισθήσεις και βλέπεις όλα τα όντα όπως είναι και όχι όπως είσαι.

77.  Αλήθεια που αναδύεται αυθόρμητα, αβίαστα, γιατί η προσήλωση φωτίζει όλες τις νύχτες που η αμφιβολία φέρνει αγρυπνία.

78.  Γενναιοδωρία που δεν επισημαίνεται, δεν ονομάζεται, γιατί εκείνος που δίνει δεν έχει καμία απώλεια.

79.  Ηρεμία που προβάλλει από την αρχική μήτρα μιας μητέρας που ποτέ δεν μας διεκδίκησε, γιατί ξέρει ότι θα επιστρέψουμε όλοι σ’ Εκείνη μέσω της Φυσικής Ροής.

80.  Αδιαχώρητο. Σε ένα κόσμο που η ύλη, η επαφή και ο χώρος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις, η προσήλωση τα καταργεί.

81.  Άχρονο. Σε μια διάσταση που ο καιρός περνάει αργά ή γρήγορα αναλόγως τη διάθεση, η προσήλωση ρίχνει τα πάντα στο κενό.

82.  Ανταπόδοση χωρίς αντίδραση, ατάραχη, διακριτική, μόνο για να πάρει το μάθημα και να προχωρήσει μπροστά.

83.  Κοίταγμα που περνάει βαθιά στην ψυχή και μένει εκεί χωρίς λόγια και χωρίς προσδοκίες.

84.  Ευθυγράμμιση αυτόματη, αβίαστη σαν δύο δοχεία που επικοινωνούν και μοιράζονται το υγρό τους για να φτιάξουν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ πριν.

85.  Καθήκον που δεν είναι βαρύ, ούτε εκλεκτικό, απλά ρέει από τη μια ψυχή στην άλλη, αυθόρμητα, όπως στο αρχικό πλάνο.

86.  Ανεξαρτησία. Μετά την προσήλωση, εσύ και οι άλλοι γίνονται ένα, από πού να στηριχθεί όποια εξάρτηση;

87.  Θάνατος του εγωισμού, που γίνεται προορισμός αντί απώθηση γιατί η προσήλωση περικλείει πρόθυμα το αναπόφευκτο.

88.  Χαρά που δεν σταματάει, δεν λιγοστεύει, δεν έχει προϋποθέσεις ούτε ανάγκες, απλά υπάρχει, διατηρείται και διατηρεί.

89.  Το παρελθόν και παρόν καίγονται μέσα στη θέρμη της προσήλωσης, και το «τώρα» είναι πάντα η καλύτερη στιγμή.

90.  Αξία σε όλους και όλα, προσηλωμένοι στο μικρόκοσμο, που πάντα καθρεπτίζει τον μακρόκοσμο.  

91.  Αποκόλληση- αφού είμαστε ένα, είσαι μαζί μου έτσι κι αλλιώς.  

92.  Υπηρεσία που γίνεται φαύλος κύκλος που αυξάνει ταχύτητα, επικίνδυνη για τον ατομισμό, μέχρι να μην υπάρχει «δικό μου».

93.  Ανεπιτήδευτη αλλά σημαντική, απλή αλλά δύσκολη, αβίαστη αλλά δύσκαμπτη, η προσήλωση ενώνει τα αντίθετα με τόση ορμή, που φλόγες πετάγονται από τα χέρια που γίνονται θαυματουργά.

94.  Ελαφρότητα που είναι φυσικό επακόλουθο αφού τίποτα δεν διεκδικείς.

95.  Λάθος που αποκαλύπτεται, αγκαλιάζεται, χαϊδεύεται, κοιτάζει ψηλά και βλέπει αποδοχή και βγαίνει από τη σκοτεινή σπηλιά του.

96.  Μια συνάντηση  μεταξύ ενός κομματιού μας με ένα άλλο, άγνωστο μέχρι στιγμής, που η ένωση τους μας φέρνει ένα βήμα ακόμα προς την ολότητα.

97.  Ισοδυναμία – στην οποία καμία απολαβή δεν είναι πολύ μεγάλη και καμία προσφορά δεν είναι πολύ μικρή. 

98.  Ευθύνη στην οποία δεν υπάρχει χώρος για ενοχές.

99.  Φως που φαίνεται μέσα από τα μάτι και φωτίζει το αόρατο, το ορατό… Φως στο φως. Φως που φαίνεται ακόμα και με κλειστά μάτια, μέχρι να δεις ότι είσαι αυτό.

100.             ‘Ένωση που διαλύει την έννοια του ακατόρθωτου και φέρνει στην επιφάνεια τον παραλογισμό του πιθανού. 

101.          Προσηλωμένη παρατήρηση, που παίρνει τη θέση της κρίσης, της κριτικής, της ζήλιας. Που μας υπενθυμίζει γιατί είμαστε εδώ: να δρούμε, όχι να αντιδρούμε.

102.          Προσήλωση ως αρχή της αναζήτησης -επειδή ξεκινά με την συνειδητοποίηση ότι μπορεί να υπάρχει κάτι παραπάνω, που μπορεί να προβάλει μόνο από την άπειρη Πηγή.

103.          Ακινησία, μια ήσυχη, σταθερή προσήλωση που τελειώνει την αναζήτηση και έτσι το πεπρωμένο προκύπτει φυσικά.

104.          Προσήλωση στην οποία γίνεσαι το πρότυπο, που όταν υπάρχει ελευθερία επιλογής, μεταμορφώνει ασυνείδητα αλλά οριστικά.

105.          Η τολμηρή επιλογή να μην προστατεύεις τον φόβο πλέον, αλλά να τον εκθέσεις, και έτσι προκύπτει η ευκαιρία για ανεξαρτησία.

106.          Προσήλωση που κάνει τον πόνο μια δημιουργική δόνηση- μέσο για την οριστική απελευθέρωση.

107.          Αποταύτιση από τη ζωή σαν να παρακολουθείς με προσήλωση μια ρομαντική ταινία και εξακολουθείς να ενδιαφέρεστε για τους χαρακτήρες, να υποστηρίζεις τη θέση τους και να προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις ότι ξέρεις.

108.          Ολοκλήρωση γιατί τελικά το μόνο που έλειπε είναι να συμπεριλάβεις τα πάντα, μέσα σου, με διαρκή προσήλωση. 

 

 

Το επακόλουθο

 

Η προσήλωση νίκησε

Την αποκλειστικότητα

Νίκησε το εγώ

Που μέσα στη χαοτική σιγή παραδέχεται-χωρίς λόγια- ότι τώρα μπορεί να παραδοθεί.

 

Του ζητάς να χρησιμοποιήσει λέξεις μια τελευταία φορά:

-          «γιατί δεν μπορούσες να το κάνεις πριν;»

-          «για να μην προσδώσω τη σάρκα μου»

-          «και τώρα; Τι άλλαξε;»

-          «δεν μπορώ να νιώσω πόνο ή χαρά. Άρα δεν φοβάμαι πια»

H προσήλωση νίκησε το καθήκον

Tο φόβο της προδοσίας

Ακόμα και την ανάγκη για τη ζωή.  

 

Επιτέλους η σιωπή καλύπτει περισσότερα από όσα οι λέξεις.

Ξαφνικά το άπειρο βρίσκει ένα άφωνο βίωμα.

 

Μια σιωπηλή προσήλωση που δεν κάνει ερωτήσεις πια, γιατί ξέρει ότι καμιά απάντηση δεν χωράει.

Τίποτα δεν τελειώνει με πόνο

Γιατί ο πόνος του χαμού είναι αδύναμος μπροστά Της.

 

Ο πόνος τρεμοσβήνει αιώνια στο υπόβαθρο.

Ακόμα κι όταν υπόσχεται ότι δεν θα σβήσει ποτέ,

Ακόμα κι όταν όλες οι ελπίδες έχουν χαθεί,

Ακόμα κι όταν η προδοσία φαίνεται φυσικό επακόλουθο,

Τα μάτια κοιτούν καθαρά και σταθερά.

 

Μια σιγουριά αναδύεται, τίποτα δεν είναι λάθος πια,

Όλα κινούνται από την Ιερή Σοφία

Σαν μετεωρίτης που τρέχει χωρίς αμφιβολία μέσα στο σύμπαν , σίγουρος για το που πάει , ξέροντας πως η τριβή θα τον εξαφανίσει, αλλά όσο κινείται , παράγει φως, πριν την τελική έκρηξη που ξέρει πως δεν είναι θάνατος αλλά γιορτή- η τελική παράδοση σε Αυτό που τον περιέχει.

 

Με ορθάνοικτα, ανόθευτα μάτια,

Κλείνεις αθόρυβα την πόρτα πίσω σου-

Μην διακόψεις κανέναν από τη βοή του εγωκεντρισμού του,

Και περιμένεις στο άπειρο

Ήσυχα… ακλόνητα… μέχρι όλοι να ανταμωθούμε, ξανά.

 

 

28/01/2022 K.K. (κ.α.)