Η Σκοτεινή Ιερή Μήτρα
που γέννησε τον κόσμο,
Γέννησε το Θεό
Περιμένει, Ακίνητη,
Σιωπηλή.
Τρομάζει με το Μαύρο
Της, εκείνον που αρνείται να χαθεί.
Πανικοβάλλει με
την απραξία Της, εκείνον που γνωρίζει μόνο ό,τι κινείται.
Τρομοκρατεί με τη
σιωπή Της, εκείνον που χρειάζεται λόγια για να υπάρχει.
Εξοργίζει με την απόσπαση
Της, εκείνον που τρέφεται από την αντίπραξη.
Αποτρέπει με το
θέλγητρο Της, εκείνον που υποκύπτει στα ένστικτα του.
Κι όμως, το
σκοτάδι Της, περικλείει όλους τους ήλιους του σύμπαντος.
Η αδράνεια Της, όλες
τις πράξεις.
Η σιωπή Της, όλες
τις κρυφές αλήθειες.
Η ανεξαρτησία Της,
όλη την αγάπη του Θεού.
Η γοητεία Της, όλη
την επιρροή της θέλησης.
Ιερή, Παρθένε,
Δέσποινα
Ακαριαία, ανόθευτη
, Υπεραγία
Μέσα Σου γίνονται
όλα
Και μέσα σου θα
τελειώσουν όλα.
Δεν χρειάζεσαι
αφετηρία, είσαι η Αρχή χωρίς προέλευση.
Μονάχα Εσύ
Μπορείς να
υπάρχεις χωρίς το αντίθετο σου
Μονάχα εσύ δημιουργείς
χωρίς εργαλεία και υλικά.
Μονάχα εσύ αποτελειώνεις
κάθε άγνοια από το σκοτάδι των αντιθέτων.
Περατώνεις τα
πάντα με το όμοιο τους
Καταπατάς κάθε
υλικό κανόνα και νόμο
Αντιτίθεσαι στο νόμο
της δράσης
Παραβλέπεις ακόμα
και το Θεό
Δεν σε παύουν τα πλαστουργήματα
σου.
Μονάχα εσύ
Αναπλάθεσαι μέσα Σου
Χωρίς αντίθετο να
σε φορτίζει
Ούτε όμοιο να σε κατοπτρίζει.
Αθάνατη, αφού
περιέχεις το θάνατο
Ολοκληρωμένη αφού
ορίζεις το Όλον
Παντοδύναμη αφού Εσύ
δημιουργείς κάθε ισχύ.
Δεν χωράς μέσα
στα δημιουργήματα σου
Μόνο με σύμβολα
και μύθους μπορείς να αστράψεις μέσα στο Θεό.
Πριν η άγνοια σε
παραμορφώσει.
Πριν το καθορισμένο
σε αλλοιώσει.
Πριν το οριοθετημένο
σε μειώσει.
Μόνο το Ένα μπορεί
να μου δώσει την πληρότητα Σου.
Μόνο η αποξένωση μπορεί
να με ταυτίσει μαζί Σου.
Μόνο η Αγάπη
μπορεί να μου δώσει μια στιγμή Σου.
Μια αγάπη μόνη της,
χωρίς ανταπόκριση ή έκφραση
Χωρίς ανταλλαγή ή
συναναστροφές.
Ένα πανίσχυρο, Ένα.
Χωρίς προορισμό, στόχο,
αρχή και τέλος.
Χωρίς βαρύτητα,
χωρίς αντίθετα.
‘Ένα μόνο Του, προς
το Ένα, για το Ένα.
Κάνε με να αντέξω
την ένταση Σου
Βοήθα με να
κινηθώ προς την ορμή Σου
Ρούφηξε με, μέσα
στην άναρχη ύπαρξή Σου
Μεταμόρφωσέ με σε
σταγόνα του στωικού, ατάραχου ωκεανού Σου
Εξαφάνισε με,
μέσα στο άστοχο.
Πριν μείνω ακίνητη
στη μήτρα σου
Χωρίς λόγο να
ξαναγεννηθώ.
Να είμαι κομμάτι
σου
Όταν παρατηρείς
τον κόσμο, αμέτοχη, απεγνωσμένα να κινείται.
Να είμαι κομμάτι
Σου
Όταν αγαπάς από μακριά
Χωρίς αιτία,
χωρίς αποτέλεσμα.
Και έτσι κατακτούνται
όλα.
Απλά γιατί Εσύ τους δίνεις μια αμέτοχη, φευγαλέα ματιά.
New moon 2/3/22
Από τη σειρά "Ξόρκια"
🙏
ΑπάντησηΔιαγραφή