Ξεχασμένη Λάμψη

 

Εσύ το εμπόδιο

Εσύ και η λύση

Εσύ η περηφάνια μου

Και ο εξευτελισμός μου

 

Αγάπη, ζωή, θάνατος, επιδίωξη, φόβος

Αν ελαφρύνω

Υποσχέσου

Να είσαι εκεί να με περιμένεις.

 

Προσπαθώ να θυμηθώ τη μορφή Σου

Το σχήμα Σου

Το όχημα που Σε επιβιβάζει.

Κενό.

 

Πως δύναται να θέλω κάτι που έχω ξεχάσει;

Πως μπορεί να με ορίζει μια Λάμψη που δεν μπορώ να διακρίνω;

Που αποτυπώθηκε αυτή η υπέρτατη επιθυμία;

 

Παλεύω να διακρίνω το δρόμο που θα με φέρει κοντά Σου.

Όλοι αρμόζουν γιατί ο χώρος δε μετρά για Σένα.

Φοβάμαι μην αλλάξω μορφή και με ξεχάσεις,

Παραλείπω ότι δεν διακρίνεις μορφές.

Εκλιπαρώ με λόγια, προσευχές, τραγούδια

Αψηφώντας πως διέγραψες τις λέξεις, από τα ψέματα που Σου είπα.

 

Χάνομαι…

Τελικά μια θύμηση με κατατοπίζει:

Είχες πει πως είμαι ο μικρόκοσμος Σου

Αν κοιτάξω μέσα μου θα Σε δω…

Μέσα μου άβυσσος όπως το σύμπαν Σου

Απόδειξη πως έχεις δίκιο.

Πως να ελπίζω ότι θα είναι ευκολότερο;

Πως να καρτερώ ότι θα είναι λιγότερο τρομακτικό;

 

Εκλιπαρώ να με ερευνήσω χωρίς φόβο και αμφιβολία

Ο αγώνας μου χάνεται, μέσα στις άπειρες μνήμες και προσδοκίες μου

Σε ικετεύω να μου δώσεις τη Χάρη Σου να μείνω στο παρόν

Μα είναι κι αυτό άπειρο όσο μια στιγμή Σου

Πως να ελπίζω στη μετάβαση;

Τί να εξορκίσω για να δω έστω και ένα σημάδι της Λάμψης Σου;

 

«Ξόρκισε την ελπίδα» λέει ο σοφός

Κι αμέσως η Λάμψη Σου δείχνει μια αστραπή.

«όχι το φόβο;» ρωτάω διστακτικά

«το ίδιο» απαντά απρόθυμα, επιθετικά.

 

Περιμένω καθοδήγηση που όπως πάντα δεν διαδέχεται.

Προκαλώ μέσα μου την απάντηση, που δεν ξέρω αν ο σοφός την επέβαλε:

«Δεν μπορείς να προδώσεις τη λύση, μόνο να την αναδύσεις μέσα από το κενό»

 

(Παύση)

…

 

Τί είναι ο φόβος;

Είναι μαγνήτης.

Ένας μαγνήτης που σε σέρνει προς αυτό που σε φθείρει.

 

Τί είναι η ελπίδα;

Ο συντηρητής της έλξης.

Διατηρεί την πιθανότητα να αλλάξει, όχι ο φόβος,

αλλά αυτό που τον προκαλεί.

Ώστε ο φόβος να μείνει άθικτος.

Η ελπίδα είναι η δεύτερη, απαραίτητη όψη του φόβου.

 

Ο φόβος είναι ασύλληπτος, απόλυτος, παντοδύναμος. 

Η ελπίδα είναι αθεμελίωτη, μετρημένη, εύθραυστη.  

 

Ο φόβος ξεθωριάζει μόνο αν χάσει τη στήριξη του – την ελπίδα.

Και όταν θα φύγει ο φόβος, δεν χρειάζεται ελπίδα πια.

 

Κάθε φορά σε χάνω, είναι γιατί ελπίζω να Σε βρω την επόμενη φορά.

Κάθε φορά που το τώρα πτοείται, είναι γιατί το νικά η ελπίδα για το μέλλον.

Η ελπίδα σκοτώνει το Ιερό Τώρα.

Μόνο όταν η ελπίδα φύγει, το τώρα θα πάψει να είναι άπειρο.

Το Τώρα θα γίνει Ένα.

Το Τώρα θα γίνει Εσύ.

 

Κάθε σήμερα παλεύω με το δαίμονα μου

Και κάθε φορά νικά.

Μέχρι αύριο.

 

Αν δεν υπάρχει αύριο

Ο δαίμονας θα μείνει άστεγος.

Ανίσχυρος να στηρίξει το φόβο

Χωρίς φόβο, δεν υπάρχει μέλλον

Χωρίς μέλλον

Υπάρχεις μόνο Εσύ.

 

K.K. 16/01/22   Από τη σειρά "Αναλαμπές"