Στην Ψευδαίσθηση Όλα Είναι Πιθανά

Μέσα σε ένα βαθύ συνειδητό ύπνο

Η πύλη του Όλον ανοίγει

Ο φρουρός με προειδοποιεί:

«Όλα τα Αντίθετα θα σβήσουν…μπορείς;»

Δεν ξέρω ακριβώς τι εννοεί.

Γνέφω «ναι» χωρίς να ξέρω γιατί.

Γνέφω «ναι» με τρεμάμενα κόκαλα, χωρίς να ξέρω γιατί.

Γνέφω «ναι» γιατί αν δεν το κάνω , δεν θα μάθω ποτέ γιατί δειλιάζω τόσο.

Όμως

Εκείνο που πεθαίνει στον κόσμο του Όλον

Γίνεται αφύσικα τεράστιο

Αφύσικα δυναμικό.


image from: https://blackxnoise.bandcamp.com/album/illusions 

Κραυγάζει: «Μέσα στα έγκατα των Αντιθέτων, εκεί, στο μοναδικό ενδεχόμενο να ζήσω απόλαυση, θα μου πάρεις την ευκαιρία;»

Απόλαυση

Ξαφνικά η λέξη αυτή αποκτά υπέρμετρη σημασία

Ακόμα κι αν -κι εκείνο- δεν ξέρω τι σημαίνει ακριβώς

Τολμώ να ρωτήσω

«τι σημαίνει απόλαυση;»

«Δεν έχουμε χρόνο για κουβέντες»  απαντά σταράτα

«Το ένα από τα Αντίθετα της ψευδαίσθησης»

Αντικρούει συνωμοτικά ο φρουρός

«Το άλλο;;»  Ωρύομαι πριν ακόμα τελειώσει τη φράση του.

Σιωπή

Και οι δύο φωνές έχουν χαθεί

«Το άλλο Αντίθετο;;;» επιμένω

«Τελείωσε ο χρόνος.»

συμφωνούν και οι δύο πλευρές.

Σκοτάδι.

Επιστρέφω στην αποχαύνωση της ψευδαίσθησης.

Όμως το διαβάζω σαν «ζωή».

Όμως το διαβάζω σαν δράση.

Και εκεί , στην ψευδαίσθηση

Σαν αναλαμπή τρυπώνει ο εξής συλλογισμός:

Απόλαυση σημαίνει θεμιτές επιθυμίες

Το Αντίθετο της είναι οι αθέμιτες

Θεμιτές, γιατί μπορούν να γίνουν

Αθέμιτες γιατί δεν θα γίνουν ποτέ.

Και αυτό είναι το Αντίθετο της απόλαυσης.

«Μην στέκεσαι στις επιθυμίες: αρκέσου στις μικρές χαρές! Αυτό είναι απόλαυση! Το Αντίθετο της είναι ο πόνος!» Αναφωνεί μια άλλη πλευρά.

Ο κόσμος των Αντίθετων Αντιθέτων. Αντίξοος, Αντιτιθέμενος, Άπειρος, Αχανής, Προκλητικός.  

Εκεί που όλα είναι πιθανά. Στην ψευδαίσθηση , όλα είναι πιθανά.

Η ψευδαίσθηση έχει απόψεις, προτιμήσεις, αναλαμπές, προκλήσεις, αλλαγές, προτιμήσεις, διεκδικήσεις, οπτικές, αλλαγές, ανταλλάγματα, Αντίθετα

Μόνο στην αλήθεια όλα είναι σταθερά.

Κλείνω πεισματικά τα μάτια , 

σφίγγω το μυαλό να κλειδώσει ο νους , 

μένω αφύσικα ακίνητη , 

αφύσικα αμέτοχη, 

εκλιπαρώ να πάω πίσω στην Πύλη του Όλον.

Ικετεύω για μέρες μα η Πύλη δεν εμφανίζεται.

Ποιος ικετεύει τελικά; Μήπως η ψευδαίσθηση είναι η αλήθεια;

Μήπως η Πύλη ήταν φαντασία;

Πως μπορεί όμως η αλήθεια να ζητά απόψεις ;  

Πως μπορεί η αλήθεια να ζητά τα Αντίθετα;

Συνεχίζω να εκλιπαρώ.

Μέχρι που τα Αντίθετα γίνονται τόσο δυνατά που υπάρχουν χωρίς τη συγκατάθεση μου.

Μέχρι που οι επιθυμίες γίνονται τόσο κραυγαλέες που κατακτούν την ψευδαίσθηση ολοσχερώς.

Κατακτούν την ύπαρξη που ορίζω σαν δική μου.

«Μερικές επιθυμίες

δεν ανήκουν ούτε στο εγώ ,

ούτε στην ψυχή.

Αιωρούνται αυτόνομες , σαν καλοθρεμμένα φαντάσματα

Περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή.

Σώσε με...»

Ικετεύω

Μα κανείς…

(συνεχίζεται)

Από τη συλλογή "Αναλαμπές"